Rescue timeline – 1962

gewapend met een nieuw, wereldwijd mandaat, kwam de IRC een continent te hulp dat worstelde met de overgang naar onafhankelijkheid.

27 juli 2016

foto: Nick Erjavec/IRC

in slechts een paar jaar aan weerszijden van 1960 was er een golf van onafhankelijkheidsstrijd gaande in Afrika. Tussen maart 1957, toen Ghana zich onafhankelijk verklaarde van Groot-Brittannië, en juli 1962, toen Algerije na een bloedige oorlog onafhankelijk werd van Frankrijk, bevrijdden 24 Afrikaanse naties zich van hun voormalige koloniale meesters.in de meeste voormalige Engelse en Franse kolonies was de onafhankelijkheid relatief vreedzaam. Maar de overgang van koloniale regeringen leidde niet altijd tot vrede. Interne conflicten binnen de nieuwe onafhankelijke landen en het aanhoudende verzet van de koloniale machten in zuidelijk Afrika hebben vaak grote aantallen onschuldige mensen gedwongen om burgeroorlogen en repressieve nieuwe regimes te ontvluchten.

toen meer dan 200.000 Angolezen ontsnapten aan de Portugese koloniale regering van hun land en in 1962 naar het nabijgelegen Zaïre (nu de Democratische Republiek Congo) vluchtten, reageerde de IRC snel. Dit was het eerste initiatief van de IRC op het Afrikaanse continent en een demonstratie van de uitgebreide wereldwijde missie en verantwoordelijkheid van de organisatie. We leverden medicijnen en namen vluchtelingenartsen in dienst voor een medisch bijstandsprogramma. Dr. Marcus Wooley, een Franstalige chirurg die zelf ooit een vluchteling uit Haïti was geweest, werd naar Zaïre gestuurd. Hij beheerde de distributie van medische benodigdheden, voerde operaties uit in de Service d ‘ assistance aux Refugies Angolais clinic en in de vele grenskampen die hij bezocht. Hij besteedde een groot deel van zijn tijd aan het onderwijzen van eerste hulp en preventieve zorg aan de vluchtelingen en aan het verbeteren van de vaardigheden van Angolese gezondheidswerkers. De IRC werkte samen met de Katholieke hulpdiensten en de Church World Service en was in staat om voor 179.000 dollar aan medicijnen, eiwitrijk voedsel en andere hulp te sturen naar Angolese vluchtelingen. Na 18 maanden werd de IRC gedwongen zich terug te trekken, samen met troepen van de Verenigde Naties, als gevolg van hernieuwde gevechten tussen opstandelingen en regeringstroepen. Gelukkig konden lokale hulpverleners de programma ‘ s overnemen.in 1967 raakte de IRC betrokken bij een dramatische crisis in Nigeria. Na het winnen van de onafhankelijkheid van Groot-Brittannië in 1960, Nigeria vormde een coalitieregering die al snel werd geplunderd door een betwiste verkiezingen, bloedbaden van Ibo-mensen, en de uiteindelijke afscheiding van de Ibos, die het zuidoostelijke deel van Nigeria claimde als de onafhankelijke natie van Biafra. Er volgde een burgeroorlog en massale hongersnood. De IRC sloot zich aan bij andere organisaties bij de lancering van het Biafra Kerstschip, dat 3.000 ton voedsel, medicijnen en andere levensreddende voorraden aan de Ibos leverde. We rekruteerden ook Nigeriaanse artsen in de VS voor vrijwillige missies naar Biafra. In eerste instantie leek het erop dat Biafra zou kunnen overleven. Maar hongersnood en Nigeria ‘ s superieure leger overwon de strijd voor onafhankelijkheid. De Ibos gaven zich over in 1970, maar niet voordat naar schatting een miljoen mensen waren gestorven.de omvang van de crisis in Biafra trok de aandacht van de wereld. Maar andere conflicten op het Afrikaanse continent werden nauwelijks opgemerkt door het grote publiek. Een IRC-rapport voorspelde waar veel van de energie van de organisatie in de komende jaren zou worden gericht:

vluchtelingenproblemen in Afrika zullen ongetwijfeld vermenigvuldigen en intensiveren als gevolg van de complexe tribale, religieuze, raciale, nationale en politieke conflicten. Biafra is een extreem voorbeeld, maar het zou onrealistisch zijn om niet meer crises te verwachten . . . De inzet van IRC voor de vluchtelingenzaak zal een verdieping van haar betrokkenheid in Afrika vereisen.er zijn nog veel meer crises ontstaan, en de IRC heeft onze betrokkenheid in Afrika versterkt, ook al hebben we ons kerndoel, namelijk het helpen van ontwortelde bevolkingsgroepen om zich van het noodlot naar het thuisland te verplaatsen, verder nagestreefd.dit artikel geschreven door de voorzitter van het International Rescue Committee George Rupp ter ere van het 75-jarig bestaan van de organisatie werd voor het eerst gepubliceerd op 30 mei 2008.