Wat gebeurt er eigenlijk in de praktijk?

De meeste managementteams investeren doorgaans geen tijd of aandacht in het maken of periodiek herzien en herzien van redelijk onderbouwde schattingen van de levensduur van activa of restwaarde, of in de selectie van afschrijvingsmethoden, zoals voorgeschreven door de GAAP. In plaats daarvan hebben ze de neiging om deze schattingen te verkorten, meestal baseren ze op gepubliceerde IRS-richtlijnen (misschien met het oog op het vermijden van vervelende uitgestelde belastingberekeningen) en daarom vaak over-of onderdepreciating activa. Dienovereenkomstig lijken de meeste gerapporteerde winsten of verliezen op de vervreemding van af te schrijven vastgoedactiva die in de jaarrekening worden gezien, voor deze auteur het resultaat te zijn van het gebruik van willekeurige afschrijvingslevensduur die niet waar zijn “beste schattingen” en niet naar behoren opnieuw worden geëvalueerd en periodiek worden aangepast.

de IRS-tabellen bieden bijvoorbeeld een levensduur van vijf jaar voor computerapparatuur, die over het algemeen verouderd is en binnen drie jaar of minder moet worden vervangen. Gebouwen, aan de andere kant, hebben de neiging om in dienst te blijven ver boven de IRS-voorgeschreven afschrijvingslevensduur. Merk op dat zo ver terug als 1963, APBO 1, Nieuwe Afschrijvingsrichtlijnen en regels, waarschuwde belastingbetalers om “zorgvuldig te herzien de schattingen van de levensduur van afschrijfbare eigendom aangenomen voor financiële boekhoudkundige doeleinden … in overeenstemming met hen Richtlijn levens in de mate dat de laatste vallen binnen een redelijke waaier van geschatte nuttige levensduur van toepassing in zijn bedrijf.”

het afschrijven van een actief over een levensduur die korter is dan de naar behoren geschatte waarschijnlijke levensduur, leidt tot buitensporige kosten voor bedrijfsactiviteiten en volledig afgeschreven activa die nog in gebruik zijn, die beide niet stroken met het conceptuele doel van afschrijvingsboekhouding. Het afschrijven van een actief over een levensduur die de naar behoren geschatte waarschijnlijke levensduur overschrijdt, produceert een automatische en mechanische bergingswaarde, net als het gebruik van een afschrijvingsmethode met afnemende balans. Hoewel dit aanvaardbaar is, wordt een opzettelijk geschatte voorziening voor bergingswaarden bijna nooit in afschrijvingsberekeningen meegenomen, zoals een letterlijke, conceptueel getrouwe interpretatie van de GAAP zou vereisen. Bovendien wordt een mogelijke toekomstige verandering in de geschatte gebruiksduur of bergingswaarde van een productief actief zelden genoemd in de verplichte informatieverschaffing over mogelijke herzieningen van schattingen op korte termijn. Soms is de nettoboekwaarde van een actief afgeschreven door een bijzondere waardeverminderingsaanpassing, maar wordt dit niet begeleid door een passende versnelling van het afschrijvingspercentage, waardoor de fase wordt bepaald voor een andere waarschijnlijke bijzondere waardeverminderingsaanpassing of een ongepast toekomstig verlies van vervreemding.

de effecten van deze shortcuts worden in de jaarrekening vaak gezien bij het dragen van volledig afgeschreven productieve activa die niettemin nog steeds in gebruik zijn, en dus te veel worden afgewaardeerd, gevolgd door onjuiste opname van vervreemdingswinsten of-verliezen. Bovendien omvatten de financiële overzichten vaak volledig afgeschreven activa die niet langer in gebruik zijn en bijgevolg uit de rekeningen hadden moeten worden geschrapt. Deze gemeenschappelijke praktijken zijn niet in overeenstemming met het afschrijvingsvoorbeeld in APBO 20, noch met de definitie van afschrijvingen die FASB hierboven parafraseerde. De vereisten, diep ingebed in GAAP, om intelligente energie te investeren in deze afschrijvingsgerelateerde schattingen en eventuele noodzakelijke periodieke wijzigingen daarin, worden grotendeels over het hoofd gezien door opstellers van financiële overzichten en hun accountants en auditors.

deze auteur erkent dat onderwerp 5B, “winst of verlies uit de vervreemding van apparatuur” van de SEC, dat halverwege de jaren zeventig werd uitgegeven als gab 1, het standpunt van het SEC-personeel ten dele als volgt uiteenzet: “winsten en verliezen die voortvloeien uit de vervreemding van inkomstenproducerende apparatuur dienen niet te worden behandeld als aanpassingen van de voorziening voor afschrijvingen in het jaar van vervreemding, maar dienen als een afzonderlijke post in de staat van inkomsten te worden vermeld.”

naar het oordeel van deze auteur heeft het personeel van de SEC echter niet voldoende rekening gehouden met de hierboven besproken bepalingen van de para ‘ s. 10 en 31-33 van APBO 20, die nog maar kort geleden was uitgegeven. Deze auteur is dan ook van mening dat de conclusie van het SEC-personeel in gab-onderwerp 5B niet alleen slecht doordacht en bijgevolg te simplistisch is, maar ook conceptueel ondeugdelijk en inconsistent met en niet ondersteund door GAAP. Daarom moet gab-onderwerp 5B worden ingetrokken of naar behoren worden gecorrigeerd in overeenstemming met deze analyse.