nadat ik schreef over “jawn”, het veelgebruikte zelfstandig naamwoord dat is ingebed in de cultuur van Philadelphia, begon ik e-mails te krijgen die me vertelden over een soortgelijke, en misschien zelfs wilder, term afkomstig uit een kleine groep geïsoleerde eilanden op bijna 5.000 mijl afstand. Hawaii ‘ s “da kine” is niet alleen een zelfstandig naamwoord voor alle doeleinden, in staat om in te staan voor objecten, gebeurtenissen en mensen: het is ook een werkwoord, een bijvoeglijk naamwoord, een bijwoord, en een symbool van Hawaiiaanse mensen en de unieke manier waarop ze spreken. Het kan de meest veelzijdige zin op de planeet zijn.

om da kine te begrijpen, moet je eerst precies begrijpen welke taal moderne Hawaiianen spreken, wat lang niet zo eenvoudig is als je zou denken. Er zijn verschillende talen naast elkaar bestaan op de Hawaïaanse eilanden: Hawaïaans, de Polynesische taal van de oorspronkelijke Hawaïanen die een renaissance van de late; Engels, naar de archipel gebracht door het Amerikaanse imperialisme; de verschillende talen gebracht door geïmmigreerde arbeiders, waaronder Japans, Filipijns, Portugees en Spaans; en iets dat nu Hawaiian Pidgin wordt genoemd. Het is de laatste die ons da kine brengt.

een pidgin, die geen hoofdletter heeft, is een vorm van communicatie die ontstaat wanneer meerdere groepen mensen met elkaar moeten praten, maar geen gemeenschappelijke taal hebben, en om welke reden dan ook ervoor kiezen om elkaar hun eigen taal niet te leren of niet in staat zijn om elkaar hun eigen taal te leren. Ze worden niet beschouwd als volledige talen, omdat ze over het algemeen beperkte en vereenvoudigde grammatica en vocabulaire. In principe zijn pidgins hulpmiddelen: je moet met iemand spreken, maar je kunt niet je eigen taal of de taal van de ander gebruiken, dus je komt met dit basissysteem om je punt over te brengen.

De meeste pidgins hebben de neiging om de woordenschat van de taal van de heersende klasse te mineren voor woorden. In Hawaii, maar ook in het Caribisch gebied en andere plaatsen, was die taal Engels. In Hawaii kwamen immigranten uit Japan, de Filippijnen, Korea en China allemaal om de plantages te bewerken, maar hun enige optie voor communicatie was om een Engelse pidgin te maken. “Dit wordt gedeeltelijk met opzet gedaan”, zegt Kent Sakoda, die les geeft over pidgin aan de Universiteit van Hawaii in Manoa. “Ze willen niet dat mensen zich kunnen organiseren. Dus je scheidt ze, en een van de manieren waarop je dat doet is door taal.”

De verschillende Aziatische immigrantengroepen waren gescheiden in onderdak, maar werkten nog steeds samen in de velden, dus moesten ze een manier vinden om te praten. De oplossing was een pidgin, met Engelse woorden die de arbeiders van hun bazen hoorden. Engels is de “lexifier” in dit geval, wat betekent dat Engels leent de woorden aan de pidgin. Dus deze vorm van pidgin zou “Engels-lexified” zijn.”

maar hier is het ding: Hawaiian Pidgin—let op de hoofdletter—is geen pidgin, niet meer. Het is een Creools.

Pidgins hebben vaak een beperkte levensduur. Misschien vinden de geïsoleerde groepen een manier om elkaar hun moedertaal te leren, of leren ze gewoon de lexifiertaal. Een pidgin is per definitie geen primaire vorm van communicatie; pidgins zijn hulpmiddelen, maar het zijn een soort bot gereedschap, niet in staat tot de complexiteit die alle mensen nodig hebben om te communiceren. Maar soms gebeurt er iets raars: de pidgin begint te groeien. De kinderen van de immigranten die de pidgin creëerden voegen daaraan toe. In een generatie of twee is de pidgin geen hulpmiddel naast een moedertaal: het is de moedertaal. Op dat moment heet het een Creools.

” een Creools moet alles voor zijn sprekers doen wat elke taal voor elke spreker zou doen. Het moet dus preciezer en complexer zijn”, zegt Sakoda. “Als het een moedertaal wordt, is het een volwaardige taal, een taal van grote complexiteit, zoals elke andere taal in de wereld.”In de jaren 1920 was Hawaiian pidgin geen pidgin, het was een Creools, maar de naam bleef, ondanks zijn onnauwkeurigheid, hangen. Vandaag is het een hoofdletter, wat een beetje aangeeft dat Hawaiiaanse Pidgin meer is dan een standaard pidgin. Het is een volledige taal.Tegenwoordig bestaat het Hawaïaanse Pidgin uit grotendeels Engels afgeleide woorden, met enkele woorden uit de verschillende talen van de Hawaïaanse immigranten en de inheemse Hawaïanen, in een structuur die lijkt op het Engels, net als andere creolen, en een aantal syntaxis bevat uit verschillende Aziatische talen. Het is niet echt wederzijds verstaanbaar met het Engels; soms begrijpt een Engels spreker genoeg woorden om een soort van de kern van een Hawaiiaanse Pidgin zin te krijgen, maar dat geldt voor, laten we zeggen, een moedertaalspreker Spaans luisteren naar italiaans, ook. Wat een Creools zo verwarrend maakt, is dat veel van de woorden misschien uit een andere taal afkomstig zijn, maar totaal nieuwe of andere betekenissen hebben aangenomen. Zelfs als je als engelsspreker denkt dat je een Hawaïaans Pidgin-woord herkent en begrijpt, begrijp je het misschien niet echt.

Da kine is een van deze. Het komt oorspronkelijk uit het Engels “de soort”, mogelijk gerelateerd aan de Betekenis van dat engelse woord als” soort van “of” type van.”Maar er zijn niet zoveel gevallen waarin je da kine kunt vervangen door “the kind” en enig idee hebt wat een Hawaiiaanse Pidgin spreker zegt.

het meest populaire gebruik van da kine is vergelijkbaar met jawn, in die zin dat het een stand-in is voor een ander woord, een beetje zoals “whatchamacallit.”Maar er is een toegevoegde sociale betekenis aan dat gebruik van da kine. “Wanneer mensen da kine gebruiken, is de verwachting dat de andere persoon in staat zal zijn om te herstellen wat bedoeld is”, zegt Sakoda. “De implicatie is dat jullie elkaar goed genoeg kennen dat de persoon die da kine gebruikt het niet hoeft uit te leggen. Er is zelfs een begrip dat de andere persoon niet zal vragen wat wordt bedoeld met da kine.”Er is een intimiteit in het gebruik van da kine die je niet echt krijgt van” whatchamacallit.”

die intimiteit komt ook met een donkere kant. Sakoda gaf me een voorbeeld van zeggen: “ze is zo Da kine,” wat, in de juiste context, iets negatiefs kan betekenen: ze is gemeen, ze praat te veel, dat soort dingen. Als da kine als zo ‘ n bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt, zegt Sakoda dat hij denkt dat de Betekenis vaak negatief kan zijn, maar daar is een reden voor. “Als het negatief is, wil je het niet zeggen,” zegt hij. “Je praat over iemand anders—we zeggen hier, je praat onzin over iemand anders—en je wilt niet verantwoordelijk zijn om dat te zeggen. Dus da kine is een soort van, het is JOUW interpretatie, en als ik er op word geroepen, Nou, ik heb het niet gezegd!”

Er zijn genoeg omstandigheden waarin het gebruik van da kine als stand-in niet noodzakelijk is omdat je vergeten bent wat je wilt zeggen. In plaats daarvan is het omdat je niet wilt zeggen wat je te zeggen hebt. Hier is een andere: “doe niet slordig met me, voordat ik je kine.”Wat betekent dat? Nou, niets goeds, maar misschien wil je niet officieel een specifieke bedreiging maken. Dus trek de trouwe da kine eruit.

Dit wil niet zeggen dat da kine altijd negatief is, noch dat er werkelijk” da ” voor moet staan. Je zou iemand kunnen beschrijven als “een slimme kine mensen”, of je kind vertellen om “zorg ervoor dat je da kine voordat we gaan” (verwijzend naar het doen van een karwei), of uitleggen waar iemand ging door te zeggen “hij wen da kine dem” (verwijzend naar het gaan met iemands familie, of vrienden, of wat het meest zinvol is in context). Soms kun je aanwijzingen krijgen: het woord “stay” in Hawaiian Pidgin geeft een voortdurende actie aan. Als je zegt “Ik blijf eten lunch,” betekent dat, in principe, “Ik eet lunch,” zonder de noodzaak voor het einde dat Engels gebruikt. Als je het over een vrouw hebt, en je zegt dat ze “stay da kine” is, betekent dat vaak, zegt Sakoda, dat de vrouw zwanger is.

waar dingen lastig worden met Hawaiian Pidgin is uitzoeken wat Pidgin is en wat meer lijkt op een dialect van het Engels. Met de voortdurende aanwezigheid van moedertaalsprekers van het Engels—moeilijk te vermijden gezien het feit dat Hawaii Een Amerikaanse staat is-kan de grens tussen Pidgin en het Engels soms worden vervaagd, of niet volledig begrepen. Sakoda zegt dat hij zijn studenten vaak moet wijzen wanneer ze een Engels afgeleid woord gebruiken in de Amerikaanse Engelse betekenis versus de Pidgin betekenis.

neem het woord ” nooit.”In het Engels, als je zou zeggen” Ik ga nooit naar Las Vegas, “dat zou worden geïnterpreteerd als” op geen enkel punt in het verleden of de toekomst ga ik naar Las Vegas.”Er is een permanentie in de Engelse betekenis van” nooit.”In het Hawaïaans, niet zo veel. “In Pidgin is het gewoon een negatief uit het verleden, wat betekent ‘niet’, ” zegt Sakoda. Dus het kan betekenen dat ik dit jaar niet naar Vegas ben geweest.””In Pidgin, dat het gebruik van het woord “never—gespeld “nevah”—zou vaak worden gevolgd door een periode om dat te verduidelijken. “Ik ga dit jaar naar Las Vegas,” zeg je. Iemand met een scherp oor zou kunnen kiezen uit de verschillen in betekenis tussen het Engels “nooit” en de Pidgin “nevah,” maar zelfs de spreker kan niet beseffen dat hij of zij spreekt de ene in plaats van de andere. Pidgin ‘ s coëxistentie met Engels maakt het lastig om te zien of iemand tweetalig is; de overlap tussen Hawaiian Pidgin en Hawaiian English is vloeiend en voortdurend aan het veranderen. Het is niet zo eenvoudig als overschakelen van Spaans naar Engels.

Er is een perceptie van alle pidgins dat ze gebroken of onjuiste versies van een taal zijn. Dat is meestal niet zo ‘ n groot probleem, aangezien een pidgin een aanvullend hulpmiddel is. Maar in Hawaii, waar Hawaiiaanse Pidgin eigenlijk geen Pidgin is maar een moedertaal, is de perceptie dat deze taal een slechte vorm van Engels is een gevaarlijke. “Er zit een stigma aan de Pidgin die hier wordt gesproken”, zegt Sakoda. “Er is dus een soort sociale of educatieve kracht om de Pidgin te verliezen en zogenaamd ‘beter Engels’ te spreken.Sakoda denkt dat Hawaiian Pidgin, dankzij deze krachten en de voortdurende aanwezigheid van Engels, Pidgin meer Engels-achtig maakt. Maar dat zal niet per se zo blijven. Er zijn tal van creolen en zelfs Engels dialecten die beginnen op een bepaald punt om zich verder te bevrijden van de lexifier taal. (Dit is gebeurd, tot op zekere hoogte en in sommige gemeenschappen, met AAVE, beter bekend als zwart engels volkstaal.) Misschien willen sprekers van Hawaiian Pidgin niet geassocieerd worden met het vasteland van Amerikaans Engels, willen hun taal gebruiken als een identiteitsmarkering van zichzelf als Hawaiian. Als dat zou gebeuren, zou de trend kunnen keren: Pidgin zou een deel van zijn overeenkomsten met het Engels kunnen verliezen. Of dat nu gebeurt of niet, da kine gaat nergens heen.