kwantitatieve genetische studiesEdit

Twin–en adoptiestudies hebben veel van het bewijs geleverd voor gen-milieu correlaties door aan te tonen dat veronderstelde milieumaatregelen erfelijk zijn. Studies van volwassen tweelingen hebben bijvoorbeeld aangetoond dat wenselijke en ongewenste gebeurtenissen in het leven matig erfelijk zijn, evenals specifieke gebeurtenissen in het leven en levensomstandigheden, waaronder echtscheiding, de neiging om te trouwen, echtelijke kwaliteit en sociale ondersteuning. Studies waarin onderzoekers kind-specifieke aspecten van de omgeving hebben gemeten, hebben ook aangetoond dat vermeende omgevingsfactoren, zoals ouderlijke discipline of warmte, matig erfelijk zijn. Televisie kijken, peer group orientations en sociale attitudes zijn allemaal matig erfelijk gebleken. Er is ook een groeiende literatuur over de genetische factoren die gedrag beà nvloeden dat een risico voor de gezondheid vormt, zoals het gebruik van alcohol, tabak en illegale drugs, en het nemen van risico ‘ s gedrag. Net als de ouderlijke discipline worden deze gezondheidsgerelateerde gedragingen genetisch beïnvloed, maar er wordt gedacht dat ze vanuit het milieu gemedieerde effecten hebben op ziekte. In de mate dat de onderzoekers hebben geprobeerd om te bepalen waarom genen en milieu ‘ s gecorreleerd zijn, heeft het meeste bewijsmateriaal op de tussenliggende gevolgen van persoonlijkheid en gedragskarakteristieken gewezen.

omgevingen zijn erfelijk omdat genotype het gedrag beïnvloedt dat kenmerken van de omgeving oproept, selecteert en wijzigt. Daarom zijn omgevingen die minder vatbaar zijn voor gedragsverandering meestal minder erfelijk. Bijvoorbeeld, negatieve gebeurtenissen in het leven die buiten de controle van het individu zijn (bijvoorbeeld de dood van een geliefde, het verliezen van iemands huis in een natuurramp) hebben een lagere erfelijkheid dan negatieve gebeurtenissen in het leven die afhankelijk kunnen zijn van het gedrag van een individu (bijvoorbeeld, het krijgen van een scheiding, ontslagen van een baan). Op dezelfde manier zijn persoonlijke levensgebeurtenissen (d.w.z., gebeurtenissen die direct bij een individu plaatsvinden) hoogst erfelijk dan gebeurtenissen in het netwerkleven (d.w.z., gebeurtenissen die bij iemand binnen het sociale netwerk van een individu voorkomen, waardoor het individu indirect wordt beà nvloed).

moleculaire genetische studies edit

bewijs voor het bestaan van correlaties tussen gen en milieu is onlangs begonnen uit moleculair genetisch onderzoek. De collaboratieve Studies over genetica van alcoholisme (COGA) groep heeft gemeld dat een single-nucleotide polymorfisme in intron 7 van de gamma-aminoboterzuur a a2 receptor (RS279871; GABRA2) werd geassocieerd met alcoholafhankelijkheid en burgerlijke staat. Personen die de GABRA2-variant met een hoog risico hadden (d.w.z., de variant geassocieerd met alcoholverslaving) waren minder kans om te trouwen, deels omdat ze een hoger risico op antisociale persoonlijkheidsstoornis en waren minder kans om te worden gemotiveerd door een verlangen om anderen te behagen. Er is ook moleculair bewijs voor passieve gen–milieu correlatie. Een recente studie vond dat de kinderen bijna 2,5 keer waarschijnlijker met aandacht-tekort hyperactiviteitswanorde (ADHD) werden gediagnosticeerd als hun moeders gescheiden, gescheiden, of nooit getrouwd waren. In deze steekproef, echter, waren de moeders die het korte allel van het dopamine receptorgen DRD2 bezitten waarschijnlijker om gescheiden, gescheiden, of nooit getrouwd te zijn. Bovendien waren hun kinderen waarschijnlijker om ADHD te hebben. Daarom is een deel van de associatie tussen de ouderlijke burgerlijke staat en de diagnose ADHD onder kinderen in deze steekproef toe te schrijven aan de verstorende variabele van maternaal genotype drd2. Beide studies vonden ook bewijs voor gen–milieu interactie.

een polygene score (PGS; ook genoemd een polygenic risicoscore), die een aantal aan individuen wordt toegekend op variatie in veelvoudige genetische loci en hun bijbehorende regressiegewichten van genoom-brede associatiestudies wordt gebaseerd, kan ook worden gebruikt om gen–milieu correlatie aan te tonen. Dit effect, vaak aangeduid als” genetic nurture”, is suggestief van passieve gen–omgeving correlatie wanneer ouderlijke polygene score onafhankelijk voorspelt Nakomelingen resultaat voorbij de eigen PGS van de nakomelingen, en is aangetoond voor het opleidingsniveau bij de mens.