het toenemende tempo van de globalisering van de economie heeft meer migrerende werknemers dan ooit tevoren gecreëerd. Werkloosheid en toenemende armoede hebben veel werknemers in ontwikkelingslanden ertoe gebracht elders werk te zoeken. Naar schatting is 73 procent van de migranten werknemer. In de geïndustrialiseerde landen is de vraag naar arbeid, met name ongeschoolde arbeid, toegenomen. Als gevolg daarvan reizen miljoenen werknemers en hun gezinnen naar andere landen dan hun eigen land om werk te vinden. De afgelopen jaren zijn aanzienlijke inspanningen geleverd om betrouwbare en vergelijkbare gegevens over arbeidsmigratie te verkrijgen. Zoals de IAO en de internationale gemeenschap echter hebben opgemerkt, blijven er aanzienlijke lacunes bestaan. In antwoord hierop heeft de IAO globale en regionale schattingen van migrerende werknemers gepubliceerd. Volgens deze schattingen zijn er momenteel ongeveer 244 miljoen migranten over de hele wereld, wat neerkomt op 3,3 procent van de wereldbevolking. Bijna de helft van de migranten bestaat uit vrouwen. (Noot 1) migrerende werknemers dragen bij tot de economie van hun gastland en de overmakingen die zij naar hun land van herkomst sturen, helpen de economie van hun land van herkomst te stimuleren. Toch genieten migrerende werknemers vaak onvoldoende sociale bescherming en zijn zij kwetsbaar voor uitbuiting en mensenhandel. Geschoolde migrerende werknemers zijn minder kwetsbaar voor uitbuiting, maar hun vertrek berooft sommige ontwikkelingslanden van de waardevolle arbeidskrachten die nodig zijn voor hun eigen economie. De IAO-normen inzake migratie bieden zowel de landen van herkomst als de landen van bestemming instrumenten om de migratiestromen te beheren en te zorgen voor een adequate bescherming van deze kwetsbare categorie werknemers.

relevante ILO-instrumenten

• Migration for Employment Convention (herziene versie), 1949 (nr. 97) –
  vereist ratificerende Staten om internationale migratie voor werk te vergemakkelijken door het opzetten en in stand houden van een gratis bijstands-en informatiedienst voor migrerende werknemers en het nemen van maatregelen tegen misleidende propaganda in verband met emigratie en immigratie. Bevat bepalingen betreffende passende medische diensten voor migrerende werknemers en de overdracht van inkomsten en spaargelden. De Lid-Staten mogen op een aantal punten, waaronder de arbeidsvoorwaarden, de Vrijheid van vereniging en de sociale zekerheid, een behandeling toepassen die niet minder gunstig is dan die welke voor hun eigen onderdanen geldt. Verdrag van 1975 (nr. 143) – voorziet in Maatregelen ter bestrijding van clandestiene en illegale migratie en bevat tevens de algemene verplichting om de fundamentele mensenrechten van alle migrerende werknemers te eerbiedigen. Het Verdrag breidt ook het toepassingsgebied van de gelijkheid tussen legaal verblijvende migrerende werknemers en nationale werknemers uit tot buiten de bepalingen van het Verdrag van 1949 om gelijke kansen en behandeling te waarborgen op het gebied van Arbeid en beroep, sociale zekerheid, vakbondsrechten en culturele rechten, en individuele en collectieve vrijheden voor personen die als migrerende werknemer of als lid van hun gezin legaal op het grondgebied van een ratificerende staat verblijven. Roept de ratificerende Staten op de gezinshereniging van migrerende werknemers die legaal op hun grondgebied verblijven, te vergemakkelijken.
• andere relevante instrumenten

Noot 1: ILO, aanpak van governance challenges in a changing labour migration landscape, Report IV, International Labour Conference, 106th Session, Genève, 2017