Non-directive play therapy is een counseling methode die kinderen in staat stelt om hun gedachten en gevoelens te communiceren door het gebruik van speelgoed en spel. Het is gebaseerd op het idee dat spel de manier is waarop jonge kinderen tussen drie en twaalf jaar verwerken en uitdrukken wat ze misschien niet in woorden kunnen uitdrukken. Deze therapie techniek is effectief gebleken bij kinderen die een verscheidenheid van geestelijke gezondheid uitdagingen.

In niet-directieve speltherapie sessies, kan het lijken alsof het kind gewoon speelt en niets meer, maar deze methode kan een krachtige manier zijn om kinderen te helpen met de zorg en ondersteuning van een therapeut. Het kind leidt het proces en de therapeut betreedt de emotionele wereld van het kind om inzicht te krijgen in de speltaal van het kind. Hier is wat je moet weten over non-directive speltherapie en hoe het wordt gebruikt om kinderen te helpen.

welke niet-directieve speltherapie helpt bij

niet-directieve speltherapie kan worden gebruikt voor een breed scala aan mentale, fysieke of emotionele problemen. Het is gebleken effectief te zijn met:

• Trauma
• Grief and loss
• Anxiety
• Social and/or family issues
• Academic issues
• Adjustment disorder
• Selective mutism
• Depression
• Reading difficulties
• Aggression/acting out behaviors
• Attachment difficulties
• Autism

deze lijst is echter verre van uitputtend, en het kan zijn dat dit type therapie ook nuttig is voor kinderen met andere problemen.

kinderen communiceren vaak emotionele stress door hun gedrag. Non-directive speltherapie helpt kinderen een vocabulaire van gevoelens te geven en helpt hen zich begrepen en gevalideerd te voelen. Door de verbinding met de therapeut en het gevoel van veiligheid en validatie dat ze ontvangen, beginnen kinderen vertrouwen te krijgen en passende middelen om gevoelens uit te drukken.

non-Directive Play Therapy Session Structure

aangezien het kind niet-directive play leidt, zijn sessies niet vereist om een bepaalde structuur te volgen. Echter, ze hebben de neiging om deze stadia te volgen:

initiële evaluatie — de therapeut zal meestal beginnen met het verzamelen van informatie over het kind en de problemen die tot de therapie leiden. Deze evaluatie omvat vaak discussies met de ouder of het gezin en kan ook schoolrapporten bevatten.

Rapport-building-wanneer de therapeut het kind ontmoet, ligt de focus op het opbouwen van vertrouwen en het helpen van het kind de therapeut te zien als een ondersteunend figuur. Vroege sessies zijn bedoeld om het kind te laten zien dat sessies een veilige ruimte zijn.

Free exploration-het kind is vrij om te spelen op elke manier die ze willen tijdens alle sessies. Vaak zal de therapeut met het kind meespelen en hun voorbeeld volgen.

observeren-gedurende meerdere sessies met het kind zal de therapeut patronen in het spel van het kind beginnen op te merken. Dit kan speelinstellingen omvatten, zoals het kind altijd wil spelen huis of school,of hoe het kind interactie (of niet) met speelgoed.

discussie – de therapeut put uit de observaties om het kind voorzichtig vragen te stellen om een discussie over wat er gebeurt tijdens het spelen aan te moedigen. Dit helpt het kind om inzicht te krijgen in hun keuzes en om emoties te verwerken.

net als bij andere therapieën, kunt u op een gegeven moment de ouders erbij halen en uw observaties en discussies relateren aan wat er thuis gebeurt. Het is ook goed om strategieën te bespreken om de vooruitgang van het kind te ondersteunen. Andere familieleden kunnen worden uitgenodigd om deel te nemen aan een aantal sessies.

non-Directive Play Therapy Techniques

hoewel niet-directive play sessions zijn ontworpen om in vrije vorm te spelen en het voorbeeld van het kind te volgen, zijn er een paar technieken die u met kinderen kunt gebruiken voor non-directive play therapy. Enkele veel voorkomende activiteiten zijn:

Fantasiekinderen kunnen zich bezighouden met het naspelen van scènes uit hun leven of denkbeeldig spelen met of zonder de therapeut.

spelen met poppen en knuffels — Spelen met poppen of ander speelgoed kan kinderen helpen hun gedachten en gevoelens weer te geven door de verhalen die ze uitdragen.

spelen van spellen – meer gestructureerde activiteiten zoals spellen kunnen waardevolle inzichten verschaffen in het vermogen van het kind om met anderen te communiceren en kunnen mogelijkheden bieden om te oefenen volgens regels en sociale normen.

schilderen, tekenen of beeldhouwen – het proces van het maken van kunst heeft de mogelijkheid om kinderen te helpen moeilijke emoties te verwerken.

gebruikmakend van zintuiglijk Speelgoed-Kinderen kunnen technieken voor ontspanning en een gevoel van beheersing over hun omgeving leren wanneer ze spelen met stoffen als zand of water.

hoewel het kind de sessies leidt, is de rol van de therapeut tijdens de sessies erg belangrijk. U zult voorzichtig vragen stellen tijdens de sessie om de perspectieven en gevoelens van het kind beter te begrijpen. U kunt ook gedrag modelleren om positieve voorbeelden aan te tonen en grenzen te stellen. En als een kind niet de taalvaardigheden heeft om zijn gevoelens te uiten, kunt u ook helpen door de spelactiviteiten met het kind te observeren en zachtjes te bespreken.

Non-directive speltherapie is een breed onderzochte, effectieve en ontwikkelings-geschikte methode voor het adviseren van jonge kinderen. Door het kind een veilige en niet-oordelende ruimte te bieden om zich in zijn eigen taal uit te drukken, dient niet-directief spel als een waardevol hulpmiddel voor therapeuten.

behoefte aan counseling techniek werkbladen en Notes sjablonen?