Wat zijn de voordelen van het vergelijken van instellingen en politieke processen in twee of meer landen in vergelijking met de studie van dezelfde instellingen of processen in één land?

dit essay zal dienen als een korte inleiding tot de praktische, conceptuele en theoretische waarden van vergelijkende analyse binnen de politieke wetenschap. Na een korte uitleg van de methodologie, zal dit essay het belang van haar rol en de voordelen die het brengt op het politieke gebied van onderzoek uit te leggen. Het essay zal zich ook richten op de voordelen van een vergelijkende analyse van de Instellingen en processen van twee of meer landen in tegenstelling tot één.

vergelijkende analyse (CA) is een methodologie binnen de politieke wetenschap die vaak wordt gebruikt in de studie van politieke systemen, instellingen of processen. Dit kan op lokale, regionale, nationale en internationale schaal worden gedaan. Verder, CA is gebaseerd op empirisch bewijs verzameld uit de registratie en classificatie van real-life politieke fenomenen. Waar-door andere politieke studies beleid ontwikkelen via ideologisch en/of theoretisch discours, is vergelijkend onderzoek gericht op het ontwikkelen van meer politiek begrip door middel van een wetenschappelijk beperkte methodologie. Vaak aangeduid als een van de drie grootste subgebieden van de politieke wetenschap, het is een gebied van de studie die werd aangeduid als “de grootste intellectuele prestatie” door Edward A. Freeman (Lijphart, ND).aan de hand van de vergelijkende methodologie kan de geleerde vragen stellen over verschillende politieke kwesties, zoals het verband, indien aanwezig, tussen kapitalisme en democratisering of de collatie tussen federale en unitaire Staten en electorale participatie. CA kan worden gebruikt in een enkel land (geval) of een groep landen. Om de studie van één land als vergelijkend te kunnen beschouwen, is het van essentieel belang dat de resultaten van het onderzoek worden verwezen naar een groter kader dat een systematische vergelijking van analoge verschijnselen mogelijk maakt. Na het toepassen van een vergelijkende methodologie in het verzamelen of verzamelen van gegevens, kunnen vastgestelde hypothesen vervolgens worden getest in een analytische studie waarbij meerdere cases betrokken zijn (Caramani, 2011).

patronen, overeenkomsten en verschillen worden onderzocht om de relaties van varianten tussen de twee of meer afzonderlijke systemen te beoordelen. Het is deze aard van de analyse die het vergelijkend maakt. Voortaan is de onderzoeker vervolgens in staat om de onafhankelijke variabelen van elk studiegeval te isoleren. Als de onafhankelijke variabelen van ” X “en” Y “bestaan, kan hun relatie met afhankelijke variabele” Z ” worden verondersteld, getest en vastgesteld (Landman, 2008). Dit isolement is essentieel voor de meest bepalende en significante sterkte van CA, namelijk het vaststellen van de hypothetische relaties tussen variabelen (Guy, 2011). Deze empirische analyse kan worden gebruikt om een systeem te verklaren, theoretische ideeën voor modificatie te presenteren en zelfs om de toekomstige gevolgen van de desbetreffende casestudy redelijk te voorspellen.hoewel sommige onderzoekers voor hun studie een groot aantal landen kunnen bevoordelen (large-N) zullen anderen een kleiner aantal eenheden gebruiken (small-N) (Guy, 1988). De omvang van de casestudy wordt rechtstreeks met het onderwerp vergeleken en het moet de studie voldoende statistische macht geven. De onderzoeker beslist of het het meest geschikt is om een of meer eenheden ter vergelijking te bestuderen en of kwantitatieve of kwalitatieve onderzoeksmethoden worden gebruikt (Guy, 1988). De methodologie van het gebruik van meerdere landen bij de analyse is de closet replicatie van de experimentele methode gebruikt in de natuurwetenschappen (Lim, 2010). Een duidelijke kracht van deze methode is het opnemen van het vermogen om statistische controles uit te voeren om rivaliserende verklaringen af te trekken, zijn vermogen om sterke gevolgtrekkingen te maken die voor meer gevallen gelden, en zijn vermogen om ‘afwijkende’ landen te classificeren die de resultaten tegenspreken die worden verwacht van de theorie die wordt getest (Guy, 2011).

deviante landen of gevallen zijn eenheden die uitzonderingen lijken te zijn op de norm van de onderzochte theorie. Zij komen het meest voor in studies naar processen en instellingen waarbij slechts één land betrokken is. Dit is te wijten aan het feit dat er vaak een zeer beperkte hoeveelheid variabiliteit wordt getest (Lim, 2010). Bij het testen van de relatie tussen inkomensongelijkheid en politiek geweld in zestig landen, identificeerden Muller en Seligson welke landen met hun theorie vergeleken en welke niet. Brazilië, Panama en Gabon bleken een lager niveau van politiek geweld te hebben dan verwacht voor hun nationale niveau van inkomensongelijkheid. Als alternatief, met een laag nationaal niveau van inkomensongelijkheid, bleek het Verenigd Koninkrijk een hoger dan verwachte hoeveelheid politiek geweld te hebben (Harro en Hauge, 2003). Deze identificatie van deze ‘afwijkende’ gevallen stelde onderzoekers in staat om naar de verklaringen te zoeken. Ze waren in staat om ze af te trekken van hun analyse en de nauwkeurigheid van hun voorspellingen voor de andere gevallen te verhogen. Dit had niet in één enkel land kunnen worden bereikt en zou de bevindingen onvermijdelijk onevenwichtig en onnauwkeurig hebben gemaakt.

selectie bias is een reductieve praktijk die het meest voorkomt bij studies van één land. Het komt voort uit de opzettelijke vooroordelen van de landen die voor onderzoek zijn gekozen. De meest schadelijke vorm van selectiebias voor de validiteit van het onderzoek is wanneer alleen case(s) die de hypothese ondersteunen worden geanalyseerd. Het ernstige probleem van selectievooroordeel komt veel minder vaak voor in studies die meerdere landen bevatten (Lim, 2010). Dit komt omdat Studies die instellingen en processen in meerdere landen vergelijken, vaak gebaseerd zijn op een voldoende aantal waarnemingen die het probleem of in ieder geval de effecten van selectievooroordeel verminderen. Het gebruik van meerdere landen vermindert het risico dat deze invaliditeit verschijnselen veroorzaakt.

echter, het onderzoek van één land is duidelijk waardevol; het kan een inzichtelijke verkenning van vele binnenlandse instellingen zoals sociale gezondheidszorg, en ook processen zoals immigratie opleveren. De bevindingen zijn echter meestal van toepassing op het land van analyse. Hoewel de bevindingen van multinationale CA ook in eigen land waardevol zijn, zijn ze ook inherent waardevoller voor het bredere internationale veld. Dit komt omdat de vergelijkingen van multinationale instellingen en processen die functioneel worden verzameld een grotere wereldwijde Validiteit en overdraagbaarheid hebben dan de bevindingen van de vergelijking van een enkele natie (Keman, 2011). De vergelijkende resultaten van een enkele natie moeten worden verondersteld met andere inzichten en voorspellingen die in belangrijke mate gebaseerd zijn op theoretische waarnemingen, veronderstellingen en studies uit het verleden. Het is onvermijdelijk dat het bestuderen van meer dan één land de studie een groter gebied geeft om te analyseren. Het is door de CA van onderwerpen uit meerdere landen dat thematische kaarten kunnen worden ontwikkeld, nationale, regionale en mondiale trends kunnen worden geïdentificeerd, en transnationale organisaties kunnen met kennis van zaken beslissingen nemen. Deze praktische voordelen zijn niet mogelijk wanneer een verschijnsel uit één land wordt geanalyseerd zonder dat er een vergelijking tussen de verschillende gevallen plaatsvindt. Het analyseren van meerdere grensoverschrijdende eenheden bevordert ook ons begrip van de overeenkomsten, verschillen en relaties tussen de casestudy zelf, en de geo-politieke, economische en sociaal-culturele factoren die anders zouden ontsnappen onverklaarbaar.

de populariteit van vergelijkende methode voor het analyseren van twee of meer landen is gestaag toegenomen (Landman, 2008). Het kan inderdaad worden beschouwd als essentieel voor het begrip en de ontwikkeling van de hedendaagse theorie van de politieke en internationale betrekkingen. Met de constante ontbinding van landen over de hele wereld, zoals Joegoslavië en Tsjechoslowakije gecombineerd met het potentieel voor de oprichting van nieuwe staten, zoals Palestina; de CA die verschillende landen omvat biedt een schat aan informatie en vooral, voorspelling voor hun toekomst. Dit theoretische kader voor voorspelling is van onschatbare waarde voor de samenleving.

alternatieve analyse toegepast op een geval van één land is minder toepasbaar op wereldschaal (Lim, 2010). Bijvoorbeeld; het bestuderen van het democratiseringsproces in een Latijns-Amerikaans land, hoewel het belangrijke gevolgtrekkingen biedt die kunnen worden onderzocht in andere landen met vergelijkbare omstandigheden, is zonder twijfel onvoldoende om zelf een theorie van democratisering te ontwikkelen die wereldwijd toepasbaar zou zijn. Heel eenvoudig: de enkelvoudige analyse van een instelling of proces waarbij slechts één land betrokken is, levert vaak geen globale gevolgtrekkingen op om een proces nauwkeurig te theoretiseren (Harro en Hauge, 2003).

Het vergelijken en contrasteren van processen en instellingen van twee of meer landen maakt het mogelijk specifieke nationale varianten te isoleren (Hopkin, 2010). Het stimuleert ook het duidelijk aan het licht brengen van gemeenschappelijke overeenkomsten, trends en oorzakelijkheid en het afleiden van valse oorzakelijkheid. Dit betekent dat gevestigde hypothesen voortdurend rijp zijn voor herwaardering en wijziging. Het stelt de onderzoeker in staat om het reductieve fenomeen van het hebben van ’te veel variabelen niet genoeg landen’ te minimaliseren, dit gebeurt wanneer de onderzoeker niet in staat is de afhankelijke variabele van de studie te isoleren omdat er te veel potentiële variabelen zijn (Harro en Hauge, 2003). Dit probleem wordt veel meer geassocieerd met studies per land, omdat het het gevolg is van een overschot aan potentiële verklarende factoren in combinatie met een onvoldoende aantal landen of gevallen in de studie (Harro en Hauge, 2003).

Studies waarbij meerdere landen betrokken zijn, helpen bij het definiëren van resultaten als idiografisch van aard of nomothetisch (Franzese, 2007). Het helpt ook bij het maken van het belangrijke onderscheid tussen oorzakelijk verband, positieve correlatie, negatieve correlatie en non-correlatie. Bij het analyseren van slechts één geval of land is het moeilijker om een correct onderscheid te maken tussen deze relaties, met name een relatie die niet alleen afhankelijk is van het ene land.

Het is door het bestuderen van instellingen en processen van verschillende landen door gebruik te maken van een empirisch methodologisch kader, dat de onderzoeker in staat is gevolgtrekkingen te realiseren zonder de dubbelzinnigheid van generalisaties. De scheiding van de cases die worden vergeleken biedt de onderzoeker een rijkere studie grond van variabelen die helpen bij acuut testen hypotheses en in de creatie van anderen. Het is door CA dat correlerende, afhankelijke en onafhankelijke relaties kunnen worden geïdentificeerd (Lim, 2010). De opname van meerdere landen in een studie geeft de bevindingen een bredere geldigheid (Keman, 2011). Gurr toonde bijvoorbeeld aan dat de omvang van de burgerlijke onrust in 114 landen direct verband houdt met het bestaan van economische en politieke ontbering. Deze theorie geldt voor een meerderheid van de landen waarmee ze wordt getest (Keman, 2011).

ook dient te worden opgemerkt dat alle landen in verschillende mate functioneren in een onderling afhankelijke geglobaliseerde omgeving. Als gevolg van immigratie, economische en politieke interdependentie, leidt de studie van een instelling en/of processen binnen een enkel land onvermijdelijk tot een vermindering van de overdraagbaarheid van de bevindingen. Dit komt omdat de bevindingen ten minste even toepasbaar overdraagbaar zijn als hun tegenhangers functioneel gelijkwaardig zijn. Ook wordt er enigszins geen rekening gehouden met transnationale trends (Franzese, 2007). Als alternatief kan een vergelijking waarbij meerdere landen betrokken zijn, vooral met behulp van kwantitatieve technieken, waardevolle empirisch gebaseerde geopolitieke en binnenlandse generalisaties bieden. Deze helpen bij de evolutie van ons begrip van politieke fenomenen en leveren grote aanbevelingen op over de manier waarop specifiek onderzoek kan worden voortgezet met behulp van dezelfde vorm van analyse of een andere methode allemaal samen.

De studie van processen en instellingen in twee of meer landen werd bekritiseerd omdat ze minder diepgaande informatie opleverde in vergelijking met studies waarbij één land betrokken was (Franzese, 2007). Hoewel dit een substantiële kritiek lijkt te zijn, is er niet altijd overeenstemming tussen wetenschappers dat deze afweging tussen kwantiteit en kwaliteit substantieel of zelfs uiterst relevant is. Robert Franzese stelt dat het relatieve detailverlies dat het gevolg is van de analyse van grote hoeveelheden grensoverschrijdende gevallen, niet rechtvaardigt om terug te trekken naar een kwalitatieve studie van enkele gevallen (Franzese, 2007). Dit komt omdat de meeste generalisaties uit studies met één land onvermijdelijk beperkt zullen zijn, aangezien het land als eenheid gebonden is aan unieke interne kenmerken.

Het is duidelijk dat zowel single-nation als multinationale studies een belangrijke rol spelen in CA. Maar zoals hierboven is aangetoond, wegen de sterke punten van het betrekken van meerdere landen in vergelijkend onderzoek ruimschoots op tegen elke vermindering van de kwaliteit van de bevindingen. Multinationale studies werken namelijk om selectiebias te verminderen en wereldwijde overdraagbaarheid aan te moedigen, helpen bij variabele deductie en worden erkend als empirisch wetenschappelijk.

Bibliografie

Caramani, D. (2011) Introduction to Comparative Politics. In: Daniele Caramani (ed) ‘Comparative Politics’. 2e editie. London, Oxford: Oxford University Press, pp. 1-19

Culpepper, P. (2002) “Single Country Studies and Comparative Politics” Cambridge Massachusetts, Harvard University press.

Franzese, R. (2007)’ Multicausality, Context-conditional, and Endogeneity ‘ in: Carels Boix and Susan Stokes. ed (s) “The Oxford Handbook of Political Science”. Oxford University Press: New York. pp29-72

Guy, P. (1988) “The Importance of Comparison”. In: ‘Comparative Politics Theory and Methods.”Basingstoke: Palgrave Macmillan. PP. 2-27

Guy, P. (2011)’Approaches in Comparative Politics’. In: Daniele Caramani (ed) ‘Comparative Politics’.2e editie. Londen, Oxford: Oxford University Press, pp37-49

Harrop, M. en Hauge, R. (2003) “The Comparative Approach”. Basingstoke: Palgrave Macmillan

Hopkin, J. (2010)’The Comparative Method’. In: David Marsh & Gerry Stoker .ed (s) “Theory and Methods in Political Science”. Basingstoke: Palgrave Macmillan. PP. 285-307

Keman, H. (2011)’Comparative Research Methods’. In Daniele Caramani (ed) ‘Comparative Politics’. 2e editie. London, Oxford: Oxford University Press, pp.50-63

Landman, T. (2008)’Why Compare Countries?’. in: ‘Issues and Methods in Comparative Politics: An Introduction.”3rd ed. London: Routledge, PP. 3-22

Lijhart, A. (ND) ‘Comparative Politics and the Comparative Model’. In: ‘The American Political Science Review’. Vol 65, Nr. 3. New York: American Political Science Association, PP. 682-693

Lim, T. (2010)’Doing Comparative Politics: An Introduction to Approaches and Issues’. 2e editie. London: Lynne Rienner

–
Written by: Alexander Stafford
Written at: Queen ‘ s University of Belfast
Written for: Dr Elodie Fabre
Datum written: februari 2013

verder lezen over E-Internationale Betrekkingen

• welke Status moeten Case Studies worden gegeven in de studie van vergelijkende politiek?mensenrechten en terrorisme: een vergelijkende veiligheidsanalyse een conceptuele analyse van het realisme in de internationale politieke economie Waarom hebben we een Genderanalyse in de internationale politieke economie nodig?beperkte wetenschap en persistente filosofie: de Neopositivistische Turn in IR
• een vergelijkende historische studie van de ontwikkeling van een Europees leger