prawa Noachide to siedem praw uznawanych przez tradycję rabiniczną za minimalne moralne obowiązki wymagane przez Biblię wobec wszystkich ludzi. Podczas gdy Żydzi są zobowiązani do przestrzegania całej Tory – 613 przykazań, każdy Nie-Żyd jest uważany za „syna Przymierza Noego”, a ten, kto przyjmuje te zobowiązania, jest uważany za osobę sprawiedliwą, która ma zagwarantowane miejsce w przyszłym świecie.

siedem praw Noachide ’ a, jak tradycyjnie wymieniane są:

1. nie zaprzeczaj Bogu
2. nie Bluźnij Bogu
3. nie morduj
4. nie angażuj się w kazirodcze, cudzołożne lub homoseksualne związki.
5. nie kradnij
6. nie jedz żywego zwierzęcia
7. ustanawiaj sądy/System prawny, aby zapewnić posłuszeństwo prawu

z wyjątkiem prawa siódmego, wszystkie są rozkazami negatywnymi, a samo ostatnie jest zwykle interpretowane jako nakazujące egzekwowanie innych. Wywodzą się egzegetycznie z boskich wymagań skierowanych do Adama i Noego, przodków całej ludzkości, i dlatego są uważane za uniwersalne. Noachides może również swobodnie decydować się na praktykowanie niektórych innych żydowskich przykazań, a Maimonides utrzymywał, że Noachides musi nie tylko zaakceptować te siedem praw na własną zasługę, ale także zaakceptować je jako objawione przez Boga.

zakaz bałwochwalstwa przewiduje, że nie-Żyd nie musi „znać Boga”, ale musi lekceważyć fałszywych bogów. Prawo to odnosi się tylko do rzeczywistych czynów bałwochwalczych, ale w przeciwieństwie do Żydów, Noachides nie są zobowiązani do męczeństwa, a nie łamania tego prawa. Są oni jednak zobowiązani do wyboru męczeństwa zamiast morderstwa. Tosefta (Av. Zar. 8:6) rejestruje cztery możliwe dodatkowe zakazy: (1) picia krwi żywego zwierzęcia; (2) wyniszczenia; (3) czary; i (4) wszystkie praktyki magiczne wymienione w 5 Mojżeszowej 18:10-11.

chociaż Talmud i Majmonides przewidują, że nie-Żyd, który naruszył prawa Noachydów, podlega karze śmierci, współczesne władze wyraziły pogląd, że jest to tylko maksymalna kara. Według tego poglądu Istnieje różnica między prawem Noachide a halakhah. Według halakhah, gdy Żyd podlegał karze śmierci, była to kara obowiązkowa, pod warunkiem spełnienia wszystkich warunków, podczas gdy w prawie Noachide śmierć jest karą maksymalną, która może być egzekwowana tylko w wyjątkowych przypadkach.

ze względu na ścisły monoteizm islamu muzułmanie byli uważani za Noachidów, podczas gdy status chrześcijan był przedmiotem dyskusji. Jednak od późnego średniowiecza chrześcijaństwo również stało się uważane za Noachid, ponieważ Trynitaryzm nie jest zabroniony nie-Żydom.

Źródła: encyklopedia Judaica. © 2008 The Gale Group. Wszelkie prawa zastrzeżone
S. Krauss, w: REJ, 47 (1903), 32-40; L. Finkelstein, w: JBL, 49 (1930), 21-25; L. Blau, w: Abhandlungen… Chajes (1933), 6-21; P. L. Biberfeld, Das Noachidische Urrecht (1937); ET, 3 (1951), 348-62; R. Loewe, in: Studies in memory of Leon Roth (1966), 125-31, 136-44. Dodaj. Bibliografia: M. Elon, Ha-Miszpat ha-Ivri (1988), 1:61, 96, 122, 174f., 208; 3:1562; idem, prawo Żydowskie (1994), 1:67, 108, 138, 194, 234; 4:1853; EA 3/2/84 Naiman v. Chairman Central Elections Committee, 39 (2) PD 293, 298-302; N. Rakover, the Law and the Noachides, Jewish Law and Legal Theory (1993); J. D. Bleich, „Capital Punishment in the Noachide Code,” in: Jubilee Volume in honour of Rav Soloveitchik, 1 (1984), 193-208; A. Enker, „Onesh Mavet be-Sheva Miẓvot Benei No’ aḥ,” in: iyyunim be-mishpat Ivri u-ve-halakhah (1998), 85-128; A. Kirshenbaum, „Ha-Kellal ein Adam mesim Aẓmo Rasha be-Hilkhot benei No’ aḥ,” in: Dinei Yisrael, 2 (1971), 71-82.