„nasze badanie jest jednym z pierwszych, aby zlokalizować możliwe uszkodzenie choroby afektywnej dwubiegunowej w określonych subfieldach w hipokampie”, powiedział bo Cao, Ph.D., pierwszy i odpowiadający autor i doktor habilitowany w Katedrze Psychiatrii i Nauk Behawioralnych w McGovern Medical School w UTHealth. „Jest to coś, na co naukowcy próbują odpowiedzieć. Teoria głosiła, że różne podgrupy hipokampa mogą mieć różne funkcje i mogą mieć różny wpływ na różne zaburzenia nastroju, takie jak choroba afektywna dwubiegunowa i duża depresja.”

Cao ma nadzieję, że badanie, które zostało częściowo sfinansowane przez Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (NiMH), będzie pionierem przyszłych badań nad szczegółami w hipokampie jako marker do precyzyjnej diagnozy i pozytywnej odpowiedzi leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej.

około 6 milionów Amerykanów cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową. Choroba afektywna dwubiegunowa I charakteryzuje się zmianami nastroju, które mogą zmienić się z wysokoenergetycznego stanu maniakalnego w niskoenergetyczny stan depresyjny. Zaburzenie może wpływać na sen, poziom energii i zdolność do jasnego myślenia, zgodnie z krajowymi instytutami zdrowia. Może to zakłócać zdolność osoby do pracy i wykonywania codziennych czynności życiowych i może prowadzić do prób samobójczych. U pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym II nie występują pełnowymiarowe epizody maniakalne, ale mogą występować w mniej ciężkim stanie wysokoenergetycznym.

zespół badawczy zastosował połączenie obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI) i najnowocześniejszego podejścia do segmentacji, aby odkryć różnice w objętości subpola hipokampa, regionu w kształcie konika morskiego w mózgu. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową porównywano ze zdrowymi osobami i osobami z dużymi zaburzeniami depresyjnymi.

naukowcy odkryli, że osoby z chorobą afektywną dwubiegunową miały zmniejszoną objętość w subfield 4 Cornu ammonis (CA), dwóch warstwach komórkowych i części ogonowej hipokampa. Zmniejszenie było cięższe u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową typu I niż u innych badanych zaburzeń nastroju.

ponadto, u pacjentów z chorobą afektywną dwubiegunową typu I, objętość niektórych obszarów, takich jak prawy CA 1, zmniejszała się wraz ze wzrostem czasu trwania choroby. Objętość innych obszarów CA i ogon hipokampa były bardziej zredukowane u osób, które miały więcej epizodów maniakalnych.