10. Napisz wiersz z czyjejś perspektywy. Niech twoi uczniowie wybierają kogoś, kogo nie znają. Pomaga im to zrozumieć, że” nie muszą być najlepszymi przyjaciółmi, aby wczuć się w nich”, wyjaśnia Ballard.

11. Porozmawiaj z kimś, kogo nie znasz. Niech twoi uczniowie sparują się ze studentem, którego nie znają, i zapewnią parom pięć pytań do zadawania sobie nawzajem. Każdy uczeń wprowadza swojego partnera do klasy, mówiąc tak, jakby był ich partnerem, podczas gdy reszta klasy patrzy na ucznia przedstawionego. „Czasami nie widzimy ludzi”, mówi Ballard, ” a to ćwiczenie pomaga uczniom zobaczyć się głębiej.”

12. Zagraj w bingo związane z zainteresowaniem i tożsamością. Zamiast kwadratów wypełnionych liczbami lub słownictwem, twórz karty z informacjami dotyczącymi twoich uczniów. Karty bingo Summit zawierają takie rzeczy jak „lubię czytać” lub „urodziłem się w innym kraju”-mówi Armando, uczeń dziewiątej klasy.

zakończenie działalności

13. Uznanie, przeprosiny, aha: niech twoi uczniowie znajdą się w kręgu i podzielą się z grupą uznaniem, przeprosinami lub realizacją. Uczniowie z klasy Ballarda dzielili się takimi rzeczami jak:

• chciałbym podziękować Brendzie za ułatwienie rozmowy w naszej małej grupie.
• chciałbym podziękować wszystkim za potraktowanie tej klasy poważnie.
• przepraszam wszystkich za posiadanie słuchawek przez połowę czasu.

zachęcamy do autentycznych i terminowych przeprosin. Przepraszanie za coś, co wydarzyło się dawno temu, ma mniejszy wpływ niż przepraszanie za coś, co wydarzyło się tego dnia lub tygodnia. Niech twoi uczniowie wiedzą, że nie muszą wymieniać, kogo przepraszają, kiedy przepraszają za to, co zrobili.

pomóż uczniom dzielić się pomocnymi, a nie szkodliwymi słowami. „Często mówię:” wyrazy uznania, przeprosiny i ahas powinny być czymś, co naprawdę myślisz, że będzie przydatne dla ludzi ” – mówi Ballard.

niech twoi uczniowie pstrykną, klaszczą lub uścisną obie ręce, gdy usłyszą coś, co z nimi rezonuje. „Dajemy znać ludziom, że ich słyszymy, bez wywierania własnego głosu w ich narracji”, wyjaśnia Ballard. Uczniowie podają sobie ręce, gdy rówieśnicy dzielą się rzeczami, które są emocjonalnie naładowane. Ballard często zaczyna to od powiedzenia: „potrząśnijmy tym.”

” Kiedy zwracacie na siebie uwagę, nie tylko buduje to poczucie wspólnoty, ale jesteśmy bardziej w stanie zrozumieć innych ludzi”, mówi Janet, uczennica 12 klasy. „Jeśli jesteś w stanie zrozumieć ludzi w młodszym wieku, możesz lepiej pracować z nimi jako dorośli. To zmienia sposób, w jaki będą przyszłe pokolenia. Ludzie mogą być bardziej akceptujący, bardziej pomocni wobec siebie.”