tradycja małżeństw międzyludzkich jest tak stara jak rodziny królewskie. Kiedy dynastia miała władzę, nie chcieli się nią dzielić. Pobrali się, nieumyślnie otwierając się na śmiertelne wady genetyczne.

wśród wielu przykładów nieprawidłowego chowu wsobnego te trzy przypadki są szczególnie notoryczne.

każdy słyszał o Tutanchamonie (1342-1325 p. n. e.). Nieistotny egipski faraon stał się światową sławą, ponieważ nikt nie okradł jego grobowca. Skarby i Klątwa otaczająca jego pozostałości po życiu zawładnęły naszą wyobraźnią.

jednak Tutanchamon cierpiał na deformacje ciała, które były spowodowane małżeństwami międzyludzkimi. Jego rodzicami byli brat i siostra.

Tutanchamon nie jeździł rydwanami, ledwo chodził. Z powodu martwicy (tkanki śmierci) w lewej stopie, musiał pomóc sobie z laską. Archeolodzy znaleźli w jego grobowcu ponad sto chodzących lasek.

genetyka molekularna i tomografia komputerowa (ct) jego mumii ujawniły, że ma słabe kości i słaby układ odpornościowy. Chociaż miał całą władzę, nie cieszył się nią zbytnio. Zmarł z przyczyn naturalnych w wieku osiemnastu lat.

Cała hiszpańska dynastia królewska wyginęła z powodu chowu wsobnego

w latach 1516-1700 dziewięć z jedenastu małżeństw w Hiszpańskiej gałęzi Habsburgów było kazirodczymi. Karol II Hiszpański (1661-1700), ostatni męski Dziedzic rozległego imperium hiszpańskiego, był bezpłodny. Ledwo mógł mówić i miał trudności z jedzeniem. Mógł kontrolować ogromne połacie planety, ale jego deformacje kontrolowały go.

Karol II Hiszpański był tak brzydki, że jego żona się go bała.

Od urodzenia był chorowitym dzieckiem.

jego cierpienie nie było jego winą, to była wina chęci rodziny do utrzymania królewskiego rodu. Wraz z jego śmiercią w 1700 roku wymarli hiszpańscy Habsburgowie.

Habsburgowie byli niesławni ze względu na swoją „habsburską szczękę”, stan zdrowia, w którym dolna szczęka wystaje do przodu do takiego stopnia, że jest znacznie większa niż górna szczęka. Ta wystająca szczęka utrudnia zamknięcie ust.

ostatni spadkobierca Imperium Rosyjskiego cierpiał na hemofilię

w 1918 r.bolszewicy dokonali egzekucji ostatniego cara Rosji Mikołaja II i jego rodziny. Wśród zmarłych był jedyny spadkobierca Imperium Rosyjskiego-Carewicz Aleksiej (1904-1918). Nawet gdyby nie doszło do egzekucji rodziny królewskiej, Aleksiej umarłby wcześnie.

Młody Aleksiej cierpiał na chorobę genetyczną zwaną hemofilią. Oznaczało to, że wadliwy chromosom X uniemożliwił krzepnięcie krwi. Z tego powodu nawet najmniejsze obrażenia, takie jak skaleczenie lub krwawienie z nosa, mogą spowodować, że — całkiem dosłownie — wykrwawi się na śmierć.

w przypadku hemofilii kobiety są nosicielami, ale to mężczyźni cierpią z powodu tej choroby genetycznej. Aleksy odziedziczył wadliwy gen po swojej matce, Aleksandrze Fiodorownej. Aleksandra dostała go od swojej babki, brytyjskiej królowej Wiktorii.

lekarze nazywali hemofilię „chorobą królewską”. Wychodząc za mąż za bliskich krewnych, europejscy królewscy zwiększali szanse na dziedziczenie zaburzeń genetycznych.

podsumowanie

faraonowie, Królowie i carowie cierpieli z powodu wyniszczających skutków kazirodczych związków. Choć często czczeni i traktowani jak bogowie, nie byli odporni na prawa natury.