spędził dziewięć miesięcy w areszcie śledczym, zanim został uniewinniony.

Po odejściu ze służby Litwinienko napisał książkę „Blowing up Russia: Terror from Within”, w której twierdził, że agenci FSB byli odpowiedzialni za bombardowanie bloków mieszkalnych w Moskwie i dwóch innych miastach w 1999 roku.

zamachy były obwiniane czeczeńskich separatystów, a jego książka twierdziła, że były one wykorzystane jako pretekst do drugiej rosyjskiej inwazji na Czeczenię.

Litwinienko uciekł do Wielkiej Brytanii w 2000 r., twierdząc, że jest prześladowany i otrzymał azyl. W 2006 przyjął obywatelstwo brytyjskie.

po jego śmierci podejrzenia padły na Pana Ługowa i Pana Kowtuna, dwóch Rosjan, których spotkał na herbacie w hotelu Millennium.

dochodzenie w sprawie śmierci Litwinienki dowiedziało się, że mógł on zostać otruty polonem w październiku przed śmiercią, na wcześniejszym spotkaniu z podejrzanymi w prywatnej firmie ochroniarskiej w Mayfair w centrum Londynu.

sprawa Litwinienki

• 23 listopada 2006 – Litwinienko umiera trzy tygodnie po wypiciu herbaty z byłym agentem Andreiem Ługowojem Dmitri Kovtun w Londynie
• 24 lis 2006 – jego śmierć została przypisana polonowi-210
• 22 maja 2007 – brytyjski dyrektor prokuratury zdecydował, że pan Lugovoi powinien zostać oskarżony o zabójstwo Pana Litwinienki
• 31 maja 2007 – Pan Lugovoi zaprzecza, że był zamieszany w jego śmierć, ale twierdzi, że pan Litwinienko był brytyjskim szpiegiem
• 5 lip 2007 – Rosja oficjalnie odmawia ekstradycji Lugovoi, twierdząc, że jej konstytucja nie pozwala na to
• maj-Czerwiec 2013 – śledztwo w sprawie śmierci Litwinienki opóźnione, ponieważ koroner zdecydował, że lepiej byłoby przeprowadzić publiczne dochodzenie, ponieważ byłby w stanie usłyszeć pewne dowody w tajemnicy
• lipiec 2013 – ministrowie wykluczają publiczne dochodzenie
• styczeń 2014 – Marina Litwinienko w Sądzie Najwyższym walczy o wymuszenie publicznego dochodzenia
• 11 lut 2014 – wysoki sąd Sąd stwierdził, że MSW pomyliło się, wykluczając dochodzenie przed wynikiem dochodzenia
• lipiec 2014 – publiczne dochodzenie ogłoszone przez Home Biuro
• styczeń 2015 – rozpoczęcie dochodzenia publicznego

patolog sądowy Home Office Dr Nathaniel Cary powiedział, że badanie pośmiertne przeprowadzone na ciało Litwinienki zostało poprawnie opisane jako „najgroźniejsze… kiedykolwiek podjęte w świecie zachodnim”. Wraz z kolegami musiał nosić białe kombinezony, rękawice ochronne i specjalistyczne kaptury, podczas których powietrze pompowane było do nich przez filtr.

wyniki tego badania sugerują, że Pan Litwinienko zmarł po otruciu substancją radioaktywną Polon-210.

szalone dochodzenie policyjne doprowadziło do tego, że kilka pomieszczeń zostało na krótko zamkniętych, podczas gdy naukowcy sądowi badali ślady materiału radioaktywnego.

miejsca, które uzyskały wynik pozytywny, to m.in. Hotel Millennium, klub taneczny Abracadabra i Stadion piłkarski Emirates, na którym Pan Lugovoi oglądał mecz Arsenalu z CSKA Moskwa.

okazało się, że poznał włoskiego naukowca Mario Scaramellę w restauracji itsu sushi w centrum Londynu, gdzie podobno otrzymał dokumenty o śmierci pani Politkowskiej, wieloletniej krytyczki FSB.

ślady znaleziono również na dwóch samolotach na lotnisku Heathrow, w ambasadzie Brytyjskiej w Moskwie i w mieszkaniu w Hamburgu w Niemczech, powiązanym z P. Kovtunem.

około 700 osób musiało zostać przebadanych pod kątem zatrucia radioaktywnego, ale żadna z nich nie była poważnie chora.

odmowa ekstradycji

po dwumiesięcznym śledztwie, detektywi ze Scotland Yardu przekazali akta ówczesnemu dyrektorowi prokuratury, Sir Kenowi Macdonaldowi, który w maju 2007 roku ogłosił, że zaleca oskarżenie Pana Lugovoi o morderstwo.

zarówno Lugovoi, jak i Kovtun zaprzeczyli jakiejkolwiek odpowiedzialności za śmierć.

na konferencji prasowej w Moskwie Pan Ługowoi wielokrotnie podkreślał swoją niewinność i twierdził, że Pan Litwinienko był brytyjskim szpiegiem, który mógł zostać zabity przez brytyjskie służby bezpieczeństwa.

Biuro Prokuratora Generalnego w Moskwie szybko oświadczyło, że Ługowoi nie może i nie będzie ekstradycji, ponieważ konstytucja uniemożliwiła ekstradycję obywateli rosyjskich.

w lipcu 2007 roku napięcia brytyjsko-Rosyjskie zamieniły się w paskudną sprzeczkę z czterema rosyjskimi i czterema brytyjskimi dyplomatami wydalonymi ze swoich ambasad.

Wielka Brytania zerwała kontakty z rosyjskimi służbami bezpieczeństwa – chociaż podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi kontakt był ograniczony.

po ciężkiej walce prawnej przez panią litwinienkę przeprowadzono publiczne śledztwo.

rząd brytyjski początkowo odrzucił pomysł dochodzenia, zaproponowanego przez koronera odpowiedzialnego za sprawę, Sir Roberta Owena.

twierdził, że jest to jedyny sposób na rozważenie tajnych materiałów, których rząd zażądał, aby nie dopuścić do śledztwa. Materiał może być rozpatrywany w zamkniętej sesji podczas dochodzenia, ale nie podczas dochodzenia-obejmuje to materiał wskazujący na możliwą rolę państwa rosyjskiego w zabójstwie.

śledztwo, wszczęte przez rząd, wszczęto przed Królewskim Trybunałem Sprawiedliwości w Londynie w styczniu 2015 roku, pod przewodnictwem Sir Roberta.

rok później, 21 stycznia, doniósł, że zabójstwo Litwinienki zostało „prawdopodobnie” zatwierdzone przez prezydenta Putina.

Pani Litwinienko powiedziała: „słowa, które mój mąż wypowiedział na łożu śmierci, gdy oskarżył Putina, zostały udowodnione przez Angielski sąd.”

ale rząd rosyjski powiedział, że sprawa została „upolityczniona” i „przyćmiła” stosunki między Rosją a Wielką Brytanią.