pytanie: czym był Areopagus?”
odpowiedź: na północny zachód od miasta Ateny w Grecji znajduje się niewielkie wzgórze pokryte kamiennymi siedziskami. Obszar ten był kiedyś używany jako forum dla władców Aten do przeprowadzania procesów, debat i omawiania ważnych spraw. Miejsce to zostało nazwane Areopagus, połączenie greckich słów oznaczających „boga wojny” i „kamień”: Areopagus to dosłownie „Skała Aresa”.”Odpowiednikiem Aresa w mitologii rzymskiej jest Mars. W czasach Pawła i wczesnego kościoła chrześcijańskiego, to miejsce było pod rzymską kontrolą, więc miejsce było znane jako Wzgórze Marsa.
starszy Grecki termin Areopagus był nadal używany w czasach Pawła, głównie w odniesieniu do soboru, który się tam zbierał. Kiedy Paweł wygłosił swój słynny przemówienie na wzgórzu Marsa, można powiedzieć, że miało to miejsce zarówno „na” Areopagusie, jak i „przed” Areopagusem. W większości jednak termin Areopag używany w Dziejach Apostolskich w rozdziale 17 odnosi się do grupy ateńskich przywódców i myślicieli, którzy spotkali się na wzgórzu.
cel Ateńskiego Areopagu był podobny do celu Żydowskiego Sanhedrynu. Obie były grupami szanowanych miejscowych mężczyzn, których zadaniem było badanie idei duchowych lub filozoficznych. Obie grupy składały się z odrębnych sekt utrzymujących sprzeczne przekonania w pewnych obszarach. Obie zostały uznane za” konserwatywne ” w sensie głównie obrony status quo. Oba były używane nieco jak sąd do rozstrzygania sporów i osądzania niektórych spraw. Jednak w przeciwieństwie do Sanhedrynu, Ateński Areopag interesował się przede wszystkim obroną Greckiej koncepcji „bogów.”
Paweł został wezwany, aby przemawiać do Areopagów, gdy słowa Jego nauczania w Atenach zaczęły przyciągać uwagę. Podczas gdy ta rada była zaangażowana w procesy karne, oskarżenie nie wydaje się być ich celem w rozmowie z Pawłem. Raczej Paweł został zaproszony do przedstawienia informacji, które Ateńczycy postrzegali jako „nowe” (Dzieje Apostolskie 17:21). Bez względu na to, czy była tam cała Rada, czy też nie, obecność Pawła była wynikiem zainteresowania, a nie wrogości z ich strony. Paweł wykorzystał tę okazję przed Areopagiem, aby wygłosić jeden z najbardziej dynamicznych momentów ewangelizacji Nowego Testamentu. Mówiąc o „nieznanym Bogu”, powiązał poszukiwanie prawdy przez Ateńczyków z rzeczywistością Ewangelii.
Jak można się było spodziewać, nie wszyscy z Areopagów, którzy słyszeli Pawła, przyjęli jego słowa. Niektórzy uznali jego naukę o zmartwychwstaniu za śmieszną (Dzieje Apostolskie 17:32). Jednak niektórzy z obecnych, w tym niejaki Dionizjusz, uwierzyli w to, co powiedział Paweł (Dzieje Apostolskie 17:34). Tak jak niektórzy żydowscy członkowie Sanhedrynu usłyszeli prawdę i zaakceptowali ją (Ew.Marka 15.43; Ew. Jana 19.38-39), tak niektórzy pogańscy członkowie Areopagu uwierzyli po usłyszeniu tego słowa.