nie piszę tej historii, aby umniejszać hiszpańskojęzycznych ludzi lub chwalić się moją francuską walecznością. Piszę go, aby zbadać różnicę między moją nauką francuskiego i mojej nauki hiszpańskiego kilka lat później.

jakieś dwa lata temu zaczęłam spotykać się z mężczyzną z Puerto Rico. Ten związek sprawił, że pogodziłem się z internalizowanym rasizmem, z którym zostałem wychowany. Zdałem sobie sprawę, że hiszpański jest pięknym językiem i że nie powinienem pozwolić, aby moje uprzedzenia przesłaniały mój osąd w liceum.

Ten człowiek mówił po angielsku prawie doskonale. Zaczął uczyć się go jako dziecko, więc praktycznie nie miał akcentu. Powiedział mi jednak, że niektórzy członkowie jego rodziny nie znali ani słowa po angielsku, szczególnie ci starsi.

zdałam sobie sprawę, że jeśli w końcu ich spotkam, chcę móc z nimi porozmawiać na własną rękę, bez czekania, aż mój chłopak przetłumaczy dla mnie. Ściągnąłem Duolingo i zacząłem uczyć się hiszpańskiego.

podłapałem to prawie tak szybko, jak nauczyłem się francuskiego. W rzeczywistości, myślę, że nauczyłem się tego jeszcze szybciej, ponieważ mogłem iść w moim własnym tempie i nie musiałem czekać, aż inni uczniowie zostaną dogonieni tam,gdzie byłem.

pomogło mi to, że pracowałem wtedy w handlu detalicznym, więc prawie codziennie miałem kontakt z językiem hiszpańskim poza Duolingo. Pozwoliłem niektórym z moich stałych latynoskich klientów wiedzieć, że próbuję nauczyć się ich języka i byli bardziej niż szczęśliwi, że pozwolili mi ćwiczyć z nimi. Oczywiście, musieli mnie poprawiać za każdym razem, gdy mówiłem, ale hej. Przynajmniej stopniowo się poprawiałem.

nie wspominając o tym, że mój chłopak pomagał mi za każdym razem, gdy się spotykaliśmy.

dopóki nie zerwaliśmy zeszłego lata.

ten człowiek nie tylko złamał mi serce, ale zniszczył moją motywację do nauki hiszpańskiego. Przez kilka tygodni po rozstaniu kontynuowałam codzienne treningi Duolingo wyłącznie dlatego, że nie chciałam stracić Passy trwającej ponad rok. Jednak mój główny powód do nauki języka zniknął. Zdawałem sobie sprawę, że znajomość hiszpańskiego jest cenną umiejętnością pracy, szczególnie tutaj w Teksasie, ale nie mogłem się zmusić, aby kontynuować.

otworzyłem więc Ustawienia Duolingo i zmieniłem język na Francuski.

od kilku miesięcy stopniowo na nowo poznaję piękny język miłości. Wiele licealnych wspomnień wraca do mnie podczas mojej francuskiej podróży.

zawsze bardziej lubiłem Francuski niż Hiszpański. Nie pomaga również to, że Hiszpański przypomina mi mojego byłego, który nie traktował mnie tak, jak na to zasługiwałem. Jestem teraz w innym związku i długo przez tego Portorykańczyka, ale i tak. Wolałbym o nim nie przypominać, jeśli mogę pomóc.

oczywiście wiem, że francuski jest bezużyteczny tam, gdzie ja jestem na świecie. Ale chciałbym kiedyś pojechać do Francji i porozmawiać z mieszkańcami w ich ojczystym języku.

muszę przyznać, że głównym powodem, dla którego trzymam się moich codziennych lekcji francuskiego jest to, że mam passę prawie dwóch lat. Nie chcę, żeby to wszystko poszło na marne. I to jest dziwnie wciągające, obserwowanie, jak punkty doświadczenia rosną, gdy kończysz ćwiczenie.

poza tym mam naturalny talent do nauki języków. Równie dobrze mogę tego nie zmarnować.

więc czego łatwiej się nauczyć? Hiszpański czy francuski?

to chyba zależy.

To zależy w jakim języku (- ach) dorastałeś mówiąc.

dla native speakerów języka hiszpańskiego, milczące litery francuskiego mogą Cię potknąć. Może zająć ci trochę czasu, zanim się do nich przyzwyczaisz.

ponadto odkryłem, że czasami miesza mi się pewne słownictwo. Będę miał problemy z zapamiętaniem słowa w języku hiszpańskim i mój mózg dostarczy francuskie słowo na to i vice versa.

warto również wspomnieć, że rodzaje niektórych rzeczowników różnią się w obu językach. Na przykład, jeśli chcesz powiedzieć „samochód” po hiszpańsku, powiesz el carro (męski), ale po francusku, powiesz la voiture (żeński). Są to rzeczy, które po prostu trzeba zapamiętać, ponieważ wydaje się, że nie ma żadnego rymu ani powodu, dla którego rzeczowniki mają przypisany rodzaj.

osobiście nie mogę się zdecydować, który język był dla mnie łatwiejszy do nauczenia. Byłem młodszy, kiedy brałem lekcje francuskiego, więc łatwiej go przyswajałem, ale to doświadczenie pomogło mi nauczyć się hiszpańskiego kilka lat później.

Jeśli jesteś zainteresowany nauką obu języków, szczerze mówiąc nie mogę ci powiedzieć, od którego zacząć. Polecam zacząć od tego, który jest szerzej używany w Twojej okolicy, abyś mógł poćwiczyć z native speakerami.

ostatecznie, niezależnie od tego, jaki język wybierzesz do nauki, zależy od Ciebie. Ważne jest to, że jeśli naprawdę chcesz, aby tak się stało, ćwiczysz każdego dnia.

gwarantuję, że nauka języka może wzbogacić twoje życie. Niezależnie od tego, czy robisz to, aby połączyć się z ludźmi, z którymi w przeciwnym razie nie rozmawiałbyś, czy po prostu chcesz dodać kolejną umiejętność do swojego CV, nauka języka jest ogromnie korzystna.

nie polecam.