Kongres uchwalił ustawę o Racketeer Influenced and Corrupt Organizations (RICO) w 1970 roku. Pierwotnie przeznaczone do zwalczania przestępczości zorganizowanej i syndykatów przestępczych, takich jak Mafia, z czasem RICO zostało rozszerzone, aby zakazać znacznie szerszego wachlarza zachowań i celów. Zamiast karać pojedyncze przestępstwa, RICO ma dotrzeć do członków przedsiębiorstw przestępczych, którzy angażują się w działalność przestępczą.

Elementy roszczenia RICO

aby ustalić naruszenie RICO, należy udowodnić cztery podstawowe elementy: wzorzec działalności przestępczej, zawiniona osoba z wymaganym Mens rea, przedsiębiorstwo i wpływ na handel międzypaństwowy. W zależności od charakteru roszczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej mogą być jednak konieczne dodatkowe elementy.

„wzór” działalności przestępczej można ustalić na dwa sposoby. Aby ustanowić „zamkniętą ciągłość”, powód musi wykazać, że szereg powiązanych aktów predykcyjnych zostało popełnionych w znacznym okresie czasu. Alternatywnie, aby ustanowić „ciągłość otwartą”, powód musi wykazać groźbę kontynuowania działalności przestępczej, która wykracza poza początkowy okres, w którym czyny predykatowe zostały pierwotnie popełnione. Ustalenie to opiera się na charakterze przedsiębiorstwa i rodzaju popełnionych czynów zabronionych. Powód musi również wykazać, że czyny zabronione były „ciągłe i powiązane”—to znaczy musiały mieć podobne cele, cele, metody lub wyniki.

osoba może zostać uznana za osobę winną, jeśli okaże się, że miała wymagane mens rea i dopuściła się czynów zabronionych. W celu rozstrzygnięcia roszczenia cywilnego RICO, powód musi zidentyfikować winną osobę, która rzeczywiście dopuściła się naruszenia RICO lub spiskowała w tym celu. Jednak zgodnie ze statutem RICO „osobą zawinioną” może być każda osoba fizyczna lub podmiot zdolny do posiadania prawnego lub korzystnego udziału w nieruchomości. Powód musi być również w stanie wykazać, że osoba zawiniona posiadała stan psychiczny wymagany do popełnienia zarzucanych przestępstw predykcyjnych. Innymi słowy, należy wykazać, że pozwany zamierzał popełnić czyny predykcyjne, mimo że wiedział, że czyny te były nielegalne. Ogólnie rzecz biorąc, wymagany stan psychiczny zależy od jurysdykcji pozwu, a także od rodzaju popełnionego aktu predykatu.

zgodnie z RICO każdy podmiot prawny, osoba fizyczna lub grupa powiązanych osób może być uważana za przedsiębiorstwo. Nieformalne stowarzyszenia lub przedsiębiorstwa zrzeszające nadal mogą być uważane za przedsiębiorstwa, jeśli można wykazać, że zaangażowane osoby współpracowały w celu realizacji wspólnego nielegalnego interesu. Ponadto przedsiębiorstwo musi być odrębnym i odrębnym podmiotem od powołanej osoby fizycznej.

czym są akty Predykatowe?

akty predykcyjne są niezależnie nielegalnymi, nielegalnymi działaniami. Zgodnie z RICO niektóre wyszczególnione przestępstwa federalne i niektóre przestępstwa stanowe są zabronione i są uważane za” czyny orzeczone ” niezbędne do stwierdzenia roszczenia w ramach RICO. Lista zabronionych działań obejmuje m.in. oszustwa związane z przesyłką lub pocztą, pranie brudnych pieniędzy, podrabianie, malwersacje, nielegalny hazard, wymuszenia i łapówkarstwo.

rodzaje roszczeń RICO

ogólnie rzecz biorąc, RICO zabrania czterech różnych rodzajów działalności: inwestowania dochodów z działalności przestępczej w przedsiębiorstwo, przejmowania lub kontrolowania przedsiębiorstwa ze względu na wzór działalności przestępczej, działania przedsiębiorstwa RICO i spisku RICO. Spośród tych czterech rodzajów działalności, powodowie w sprawach cywilnych najczęściej opierają się na 18 U. S. C. § 1962(c), prowadząc sprawy przedsiębiorstwa poprzez wspólny wzór działalności przestępczej.

Obrona

ze względu na złożoność elementów, które musi udowodnić powód, pozwani w postępowaniu cywilnym często twierdzą, że powód nie spełnił jednego lub więcej z tych wymogów. Inne typowe sposoby obrony przed roszczeniami cywilnymi to prewencja i wygaśnięcie przedawnienia. Przedawnienie roszczenia RICO wymaga, aby powód wniósł roszczenie w ciągu czterech lat od daty powstania roszczenia, a nie w ciągu czterech lat od dnia, w którym nastąpiło orzeczenie.

Postępowanie cywilne

powództwo cywilne przewiduje mniejszy ciężar dowodu niż w postępowaniu karnym. Ciężar dowodu w sprawie cywilnej pokrywa przewaga dowodów. Aby powództwo cywilne mogło zwyciężyć, ława przysięgłych musi stwierdzić, że jest bardziej prawdopodobne niż nie, że doszło do działalności wymuszającej haracz.

Udani powodowie mogą odzyskać „potrójną szkodę”, co oznacza trzykrotną kwotę szkody wyrządzonej przez działania pozwanego.