ze wszystkich mitów, że pies wilk, żaden nie jest bardziej akceptowany niż pomysł, że wilki wyją na Księżyc. Obrazy wilków z odwróconymi głowami, śpiewających na nocnym niebie, są tak niekwestionowane, jak trzysekundowe wspomnienie złotej rybki czy ślepota barw psa (oba również mity). Istnieje niezliczona ilość przedstawień księżycowego wycia w faux indiańskich tchotchkes; scena pojawia się również w powieści Jacka Londona i co najmniej jednym piano barze w Los Angeles. Ta ciekawa fikcja stała się tak codzienna, że nawet legendarne Warcaby New Yorkera pozwoliły „długie, lamentujące wycie na pomarańczowym Księżycu” bez namysłu przejść do druku.

prawda jest taka, że wilki—prawdziwa odmiana Canis lupus-nie wyją do księżyca. Naukowcy nie odkryli korelacji między psami a satelitą Ziemi, z wyjątkiem być może wzrostu ogólnej aktywności w jaśniejsze noce. Jak pomysł zyskał taką przyczepność i z czego wyją wilki?

„było więcej spekulacji na temat natury i funkcji wilczego wycia niż muzyki, prawdopodobnie, jakiegokolwiek innego zwierzęcia”, pisze Barry Lopez w swojej niezwykłej Księdze wilków i ludzi. Słysząc wycie na wolności – lub wycie, ponieważ wilki harmonizują ze sobą-jest zaskakującym doświadczeniem. Wycie wznosi się i opada w tonie, omijając krawędzie ludzkiej muzyki jak męski chór zasilany przez syntezator. Ponieważ dźwięk jest zarówno znajomy, jak i obcy, wydaje się niezwykły—atrakcyjny i odpychający jednocześnie. Jeśli odgłosy zwierząt są „muzyką”, jak sugeruje Lopez, to wilki są Angelo Badalamenti królestwa zwierząt. Wycie wydaje się być zaprojektowane tak, by przyprawiać Cię o dreszcze.

biolodzy zidentyfikowali zaskakująco szeroki zakres możliwych funkcji: wilki wyją, aby zebrać swoją watahę, przyciągnąć partnera, oznaczyć terytorium, odstraszyć wrogów, sygnalizować alarm lub komunikować swoją pozycję. Czasami wyją, gdy budzą się rano, jak ludzie ziewający podczas rozciągania. Sugerowano nawet, że wilki wyją, aby zmylić wrogów i zdobycz. Podróżując konno po Teksasie, gen. Ulysses S. Grant usłyszał kiedyś wycie i domyślił się, że jest 20 wilków; okazało się, że są tylko dwa. „Siedząc na ich pośladkach, z ustami blisko siebie, wydawali cały hałas, który słyszeliśmy przez ostatnie 10 minut” – napisał w swoim pamiętniku.

ale jeszcze ciekawsze, jak sądzę, są przesłanki emocjonalne, które zostały przedstawione na wycie—że wyraża niepokój, niepokój, stres, frustrację, samotność i podniecenie. Im więcej dowiaduję się o wilkach, tym bardziej stają się one złożone i ludzkie (lub odwrotnie, tym bardziej stajemy się wilkami). Ostatnie badania wykazały, że wilki wyją najczęściej do członków swoich watah, z którymi spędzają najwięcej czasu. To brzmi okropnie, jakby najlepsi przyjaciele rozmawiali o swoim dniu.

jest to eklektyczna lista funkcji (i nie zawiera nawet mojego ulubionego: ponieważ lubią wyć), ale w żadnym wypadku księżyc nie jest zaangażowany jako czynnik motywujący. Skąd więc bierze się ten mit? Lopez oferuje przekonującą teorię: „wycie osiąga sezonowy szczyt w miesiącach zimowych, w czasie zalotów i rozmnażania; łatwo zauważyć, jak pomysł, że wilki wyją na Księżycu, mógł zyskać zaufanie i dobrze grać w wyobraźnię podczas tych zimnych, czystych nocy, kiedy dźwięk wyniósł daleko, a pełnia księżyca nadała niesamowitego aspektu krajobrazowi śnieżnemu.”To przypomina mi” Wilczy księżyc ” stycznia, nazwa nadana pełni księżyca rzekomo, a może apokryficznie, z powodu głodnych watah, które kiedyś zbierały się poza wioskami rdzennych Amerykanów.

ale związek wilków z Księżycem rozwinął się na przestrzeni wieków i w wielu innych częściach świata. W mitologii nordyckiej potomkowie Loki (podstępnego boga Thora) byli wilkami, które miały pożreć księżyc i słońce. Jeszcze wcześniej, w starożytności rzymskiej, Pliniusz Starszy odnotował sceptyczny opis likantropii w swojej Historii Naturalnej. Być może dlatego, że wilk tak długo był wrobiony w coś demonicznego i złego, a ze złem nierozerwalnie związanym z nocą, loty związków stwardniały w truizm. Gothic fiction z pewnością kopnął rzeczy wzdłuż trochę. Nic dziwnego, że jesteśmy dziś zdezorientowani.

jednak poznanie prawdy nie oznacza, że nie możemy nadal doceniać zabawy obrazu tak naładowanego romantyczną symboliką, że może spowodować, że okropna koszulka stanie się wirusową sensacją. Nasze rozumienie wilków zawsze łączyło biologię z ludzką projekcją. Jak pisał Aldo Leopold: „tylko góra żyła wystarczająco długo, aby obiektywnie słuchać wycia wilka.”