przyczynę tego zjawiska można dość elegancko wyjaśnić „teorią przetwarzania przeciwstawnego” widzenia barwnego. Problem polega na tym, że ta teoria nie jest tak przystępna, a jeśli rozumiesz jej istotę, Informacje mogą być trudne do przypomnienia, kiedy ich potrzebujesz. Istnieje wiele świetnych artykułów i stron internetowych poświęconych szczegółom teorii przetwarzania przeciwnika, a to nie jest jeden z nich. Jeśli jesteś taki jak ja i po prostu szukasz świeżego spojrzenia na to, a może prostszego sposobu na zrozumienie podstawowych zasad, niż Czytaj dalej. Podstawowe zrozumienie tej teorii pomoże Ci znaleźć odpowiedź na wiele dziwacznych pytań dotyczących widzenia kolorów, takich jak dlaczego ludzie nie widzą koloru niebiesko-żółtego? Albo dlaczego, gdy mieszasz zielone i czerwone światło, dostajesz żółte światło, które wydaje się nie przypominać żadnego ze składników? (Kontrast z fioletem, gdzie jest dość oczywiste, że czerwony i niebieski są mieszane). Teoria przetwarzania przeciwnika może odpowiedzieć na nie wszystkie.

aby rozpocząć, oto bardzo krótki przegląd tego, jak oko i mózg pracują razem, aby przekształcić światło, które wchodzi do naszego oka w psychologiczne postrzeganie koloru:

światło, które ludzie mogą zobaczyć, zwane widzialnym widmem, składa się ze światła o wielu długościach fal, od 400nm-700nm. Istnieją różne receptory osadzone w tylnej części naszych oczu, które stają się aktywowane do różnych poziomów podniecenia w zależności od długości fali światła, które dostaje się do oka. Receptory te nazywane są stożkami i można je podzielić na trzy różne typy (stożki S, M I L). Stożki są z kolei połączone z komórką zwojową, a jej do komórki zwojowej, aby zważyć różne natężenia sygnału, które otrzymuje od każdego rodzaju stożka przeciwko sobie (stożek L vs stożek M, stożek L plus M vs stożek s), a następnie powiedzieć mózgowi, jaki kolor należy zastosować do tego światła, o którym mowa.

To może być najkrótsze Wyjaśnienie teorii przetwarzania przeciwnika, jaką kiedykolwiek przeczytasz, i prawdopodobnie najbardziej mylące. Kluczem do zrozumienia tego, jak to wszystko działa, jest uświadomienie sobie, że zasady dotyczące koloru, jaki nasz mózg będzie odbierał dla danej długości fali światła, są już zaprogramowane w komórce zwojowej, a to od stożków zależy, jak energicznie reagują. Zamiast abstrakcji (mikroskopijna komórka zwojowa pod wpływem różnego stopnia impulsów elektrochemicznych generowanych przez różne stożki), wyobraź sobie koło pasowe, na które wpływa układ, którego równowaga zależy od różnych ciężarów upuszczanych w różnych miejscach za pośrednictwem różnych receptorów. Aby rozwinąć ten pomysł, stwórzmy fizyczny model, który pomoże wyjaśnić. Aby to zrobić, stworzyłem maszynę typu Rube Goldberg i aby była wyjątkowo niezapomniana, wykonana z klocków Lego. Nazwijmy to Ustrojstwem Lego Colour Vision.