podczas gdy wielu uważa Forresta Gumpa za klasyczny amerykański film, inspirujący i wzruszający, film spotkał się zarówno z krytyką, jak i uznaniem za ukazanie niepełnosprawności. Forrest jest upośledzony umysłowo, ma IQ 75 i odnajduje niepełnosprawnych przyjaciół zarówno Bubby, jak i porucznika dana (po utracie nóg). Niektórzy doceniali wrażliwy obraz walki z niepełnosprawnością, podczas gdy inni sugerowali, że jest to nieczuły portret.

w artykule w Forbes, Kristen Lopez pisze:”…film jest ujęciem okrucieństwa i niesmaku ludzkości do osób niepełnosprawnych. Podczas sceny w Nowym Roku Dan i Forrest są w pokoju hotelowym z dwiema kobietami. Kiedy Forrest nie chce nic robić, kobiety się wściekają, zostawiając Dana w obronie Gumpa. W przypływie gniewu Dan wypada z wózka inwalidzkiego, co prowadzi do obelg i śmiechu ze strony kobiet. W tym momencie widzom ma przypominać o własnym okrucieństwie i o tym, jak osoby niepełnosprawne są lekceważone i litowane.”Jej zdaniem, jako scenarzystki niepełnosprawnej, film miał na celu ukazanie trudności, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne.

jednak inni sugerują, że film robi krzywdę niepełnosprawnym, a wielu krytykuje sentymentalne przedstawienie ograniczeń Forresta, a także wybór twórców do obsadzenia aktorów niepełnosprawnych. W artykule dla Los Angeles Times opublikowanym w 1995 roku, Art Blaser napisał: „Gump pasuje do hollywoodzkich standardów, ponieważ jest schludnym, młodym, prostym, białym amerykańskim mężczyzną. Kontroluje swoją ślinę, pije colę i, chyba że w odpowiednim czasie i z bardzo zrozumiałego powodu, swój mocz i jelita. W przeciwieństwie do tego, prawdziwi niepełnosprawni mogą być niechlujni, w każdym wieku, rasy lub płci i mogą być uzależnieni od narkotyków lub alkoholu. Również w przeciwieństwie do prawdziwych niepełnosprawnych, którzy łatwo popadają w depresję w świecie, który ich nie zrozumie, Gump jest zawsze szczęśliwy.”