Krótka historia Kościoła Chrystusowego

pierwotny Kościół

Kościół Chrystusowy śledzi swoją historię z powrotem do pierwotnej organizacji, która została założona przez Jezusa Chrystusa w pierwszym wieku naszej ery. Pierwotny Kościół miał Jezusa Chrystusa jako głowę i Dwunastu Apostołów, którzy sprawowali nadzór nad organizacją Kościoła na ziemi. Starożytny kościół Nowego Testamentu nauczał czystej, prostej Ewangelii Chrystusa. Obejmowało to wiarę w Chrystusa jako naszego Zbawiciela, pokutę od grzechów, chrzest przez zanurzenie, wkładanie rąk dla przyjęcia Ducha Świętego, dla uzdrowienia chorych, dla błogosławieństwa dzieci i dla wyświęcenia do służby, zmartwychwstanie umarłych i wieczny sąd zgodnie z naszymi uczynkami w tym życiu (Hebrajczyków 6:1-2). Służba w kościele starożytnego Nowego Testamentu została wezwana przez boskie objawienie (Hebrajczyków 5.4) i nie była wypłacana przez Kościół pensji, ale pracowała w różnych zawodach, aby się utrzymać (Dzieje Apostolskie 20.33-35). Pierwotny Kościół rozwijał się i kontynuował pod zwierzchnictwem służby i doktryn nauczanych pierwotnie przez Jezusa Chrystusa. W danym momencie historii miało być tylko Dwunastu Apostołów, dlatego gdy pierwsi Apostołowie umarli, inni zostali powołani przez Boga, aby służyć jako Apostołowie na ich miejscu (Dzieje Apostolskie 13:1-3, 14:14).

odejście / apostazja

niestety, z czasem idee i doktryny zostały wprowadzone do kościoła przez ludzi zamiast polegać na ustalonej doktrynie Jezusa Chrystusa. Obejmowały one konsolidację władzy w jednego człowieka (biskupa) i alternatywne sposoby chrztu. Te i inne doktryny trwały i rosły aż do całkowitego odpadnięcia lub odstępstwa od czystej Ewangelii Chrystusa (zob. 2 Tes. 2:1-4). Apostazja została zakończona w 570 roku n. e., kiedy najeźdźcy Lombardzcy zniszczyli ostatni ślad Cesarstwa Rzymskiego i pozwolili na wzrost potęgi Biskupa Rzymu, Papieża. Rezultatem było usunięcie przez Boga autorytetu kapłaństwa, a świat wszedł w okres zwany „ciemnymi wiekami”, duchowo, jeśli nie fizycznie.
w tym długim okresie nie znaleziono na ziemi Kościoła, który stał w prawdziwym porządku i mocy pierwotnego Kościoła Chrystusa (Amos 8,11-12). Chociaż w każdym kościele byli dobrzy ludzie, nie zamienili tych kościołów w kościoły Chrystusowe, tak jak kilka płatków złota na górze zamieniłoby je w górę złota. Z pewnym powodzeniem podejmowano wysiłki na rzecz reformy Kościoła, ale żaden z nich nie przywrócił pierwotnych doktryn i organizacji Kościoła Nowego Testamentu. Wymagało to zupełnego przywrócenia tych rzeczy wraz z autorytetem kapłaństwa.

Jak doszło do renowacji?

ta „renowacja” miała miejsce w latach 1829-1830. Tym razem było wypełnienie się 1260 lat odstępstwa przepowiedzianego przez Jana (obj 12:6, 14 i 13:5, zauważmy: w terminach proroczych dni są dane na lata, tzn. 1260 dni = 1260 lat) i Daniela (Daniel 7:25). Był to także czas, kiedy obraz, o którym mowa w rozdziale 2 Księgi Daniela, stał w swej zupełności, a wszystkie narody reprezentowane były w tym samym czasie. Anioł posłany od Boga ujawnił Josephowi Smithowi Jr. lokalizację starożytnego zapisu, który zawierał historię pracy Boga z mieszkańcami kontynentu amerykańskiego, a on otrzymał możliwość przetłumaczenia tego zapisu. Zapis ten stał się znany jako Księga Mormona. Podczas tłumaczenia zapisu, święte kapłaństwo zostało udzielone przez anioła Josephowi Smithowi i Oliverowi Cowdery ’ emu. Kościół Chrystusowy został zorganizowany według przykazania Bożego 6 kwietnia 1830 roku. W ten sposób odnowieniu Kościoła towarzyszyło cudowne objawienie się aniołów, ukazanie Księgi Mormona jako dodatkowego świadectwa prawdy Ewangelii i przywrócenie na ziemi autorytetu kapłaństwa w ludzkich sługach Jezusa Chrystusa.

znowu fałszywe doktryny

Kościół Chrystusowy rósł szybko, gdy Ewangelia była szerzona i towarzyszyła mu moc Ducha Świętego i cuda. Niestety w tym czasie diabeł również ciężko pracował, próbując zniszczyć Kościół od zewnątrz i od wewnątrz. Kusiciel używał tych samych kłamstw, odwołań do pychy i pokus władzy, które działały w przeszłości, a w krótkim czasie wprowadzono idee i doktryny, które nie były częścią Ewangelii Chrystusa. Niektóre z tych idei i doktryn sprawiały Kościołowi wiele trudności i podziałów. Niektórzy członkowie Kościoła byli zdezorientowani, ponieważ znali prawdę Ewangelii, lecz zdezorientowani nowymi doktrynami wprowadzonymi przez duchownych, którym ufali, których nie było w Biblii ani w Księdze Mormona. Doktryny te obejmowały konsolidację władzy w rękach jednego człowieka jako „proroka”, Urzędy Najwyższego Kapłana i pierwszego przewodnictwa, praktykę chrztu za zmarłych, wiarę w zmiennego Boga i mistycyzm wolnego masonerii. Nazwa Kościoła została nawet zmieniona na Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

prześladowania Kościoła

Kościół został skierowany przez Boga do Independence, Missouri, jako siedziba i miejsce zgromadzeń Dla Nowego Jeruzalem ze świątynią, która ma zostać zbudowana w przyszłości. Wielu członków podjęło podróż do niepodległości, a Kościół nadal się rozwijał, jednak w krótkim czasie członkowie zostali brutalnie wypędzeni z Niepodległości, a ostatecznie całe Missouri (zostali nakazani do eksterminacji przez gubernatora Missouri). Było to prawdopodobnie wynikiem dumy niektórych członków Kościoła. Bóg nie pozwolił Kościołowi, ponieważ miał on pozostać w miejscu, które on wyznaczył dla specjalnego celu. Ta pycha i prześladowania ze strony niewierzących spowodowały, że członkowie Kościoła cierpieli wielkie próby, ale pokorni naśladowcy trzymali się prawdy Ewangelii, którą znali. Po wyparciu z Missouri Kościół udał się do Illinois i zbudował miasto Nauvoo.

podział po śmierci Josepha Smitha

po śmierci Josepha Smitha Jr.Kościół popadł w niełaskę. Kiedy Kościół został po raz pierwszy zorganizowany w 1830 roku, Bóg nakazał, aby było Dwunastu Apostołów powołanych do sprawowania nadzoru nad Kościołem, tak jak w czasach Nowego Testamentu. Zamiast tego Joseph Smith pozwolił sobie zostać głową Kościoła i w rezultacie, gdy został usunięty, było wielu, którzy rywalizowali o przywództwo Kościoła. Kościół został podzielony na wiele frakcji, z których każda miała kogoś, kto twierdził, że jest prawowitym następcą. Jedna grupa udała się na zachód z Brighamem Youngiem. Po ich podróży wszyscy zostali ponownie ochrzczeni, a ich słudzy zostali ponownie wyświęceni, jakby w innym kościele. Inni podążali za różnymi przywódcami do Pensylwanii, Michigan czy innych miejsc.