Wybitna uniwersalna wartość

krótka synteza

Aztekowie zbudowali to, co miało stać się stolicą ich imperium na małej wyspie na jeziorze Texcoco, w Dolinie Meksyku. Świadectwa z czasów przybycia hiszpańskich zdobywców do Tenochtitlan, stolicy imperium azteckiego, opisują istnienie wielkiego jeziora usianego mnóstwem kajaków i wyspiarskiego miasta, pełnego Oratoriów, takich jak wieże i twierdze, a wszystkie błyszczące białe. Zwycięscy Hiszpanie zniszczyli wyspiarskie miasto Tenochtitlan i rozpoczęli osuszanie otaczającego je jeziora.

Na ruinach przedhiszpańskiego miasta zbudowali stolicę Nowej Hiszpanii, Mexico City, „miasto pałaców”, zgodnie z modelem europejskim, który został nieznacznie zmieniony przez interwencję rdzennych rzemieślników i robotników oraz pod wpływem kanałów i rzek, które ukształtowały Przedhiszpańskie miasto. Niepodległy Meksyk utrzymał swoją stolicę w tym samym miejscu i dodał jej stylistyczne wpływy do architektonicznego palimpsestu, z którym dziś pozostajemy.

od XIV do XIX wieku Tenochtitlan, a następnie Mexico City, wywarły decydujący wpływ na rozwój architektury, sztuki monumentalnej i wykorzystania przestrzeni najpierw w Imperium azteckim, a później w Nowej Hiszpanii. Monumentalny kompleks Templo Mayor (główna świątynia) jest wyjątkowym świadkiem Kultów wymarłej cywilizacji, podczas gdy Katedra i Pałac Sztuk Pięknych są przykładami architektury kolonialnej i późnego XIX wieku. Stolica Nowej Hiszpanii, charakteryzująca się układem szachulcowym, regularnym rozstawem placów i ulic oraz wspaniałością architektury sakralnej, jest doskonałym przykładem hiszpańskich osiedli w Nowym Świecie. Zabytki, grupy budynków czy obiekty znajdujące się w samym sercu współczesnej aglomeracji miejskiej obszernie ilustrują początki i rozwój tego miasta, które przez wiele stuleci dominowało w regionie.

krajobraz lacustrine Xochimilco, położony 28 km na południe od miasta, stanowi jedyne przypomnienie tradycyjnego przedhiszpańskiego użytkowania gruntów w lagunach basenu miasta Meksyk. W środku sieci małych kanałów, na skraju pozostałego jeziora Xochimilco (Południowe ramię Wielkiego osuszonego jeziora Texcoco), można jeszcze znaleźć niektóre chinampas lub „pływające” ogrody. Części tego pół-naturalnego, pół-sztucznego krajobrazu są obecnie „rezerwatem ekologicznym”.

kryterium (ii) : Od XIV do XIX wieku Tenochtitlan, a następnie Mexico City, wywarły decydujący wpływ na rozwój architektury, sztuki monumentalnej i wykorzystania przestrzeni najpierw w Królestwie Azteków, a później w Nowej Hiszpanii.

kryterium (iii) : Dzięki ruinom pięciu świątyń wzniesionych przed Wielką piramidą, a w szczególności ogromnemu monolitowi Coyolxauhqui, który symbolizował koniec starej kosmogonii i nadejście Huitzilopochtli, plemiennego Boga Azteków, monumentalny kompleks Templo Mayor jest wyjątkowym świadkiem Kultów wymarłej cywilizacji.

kryterium (iv): stolica Nowej Hiszpanii, charakteryzująca się układem szachownicy, regularnym rozstawem placów i ulic oraz wspaniałością architektury sakralnej (Katedra, Santo Domingo, San Francisco, San Jeronimo itp.) i architektury cywilnej (Pałac Markizów de Jaral de Berrio), jest doskonałym przykładem hiszpańskich osiedli w Nowym Świecie.

kryterium (v: będąc wrażliwym na skutki zmian środowiskowych, krajobraz lacustrine Xochimilco stanowi jedyne przypomnienie tradycyjnej okupacji Ziemi w lagunach basenu Meksyku przed podbojem Hiszpanii.

integralność

poza historycznym centrum, rozprzestrzenienie się współczesnego Obszaru Metropolitalnego Mexico City rozwinęło się daleko poza wyspę, którą niegdyś zajmowała stolica, wypełniając prawie całą dolinę i całkowicie pochłaniając pozostałości Chinampa z Xochimilco.

zmiana była i jest ważną częścią historii dwóch obszarów Dziedzictwa. Jednak wszystkie te zmiany nie wpłynęły na ich ogólną strukturę i integralność funkcjonalną: polityczne, ekonomiczne i religijne centrum historycznego centrum miasta Meksyk oraz tradycyjny system produkcji rolnej w Xochimilco. W obu obszarach przeszłość i teraźniejszość są stale i jednocześnie widoczne. Najnowsze znaleziska archeologiczne w Templo Mayor (głównej świątyni Azteków) w historycznym centrum Meksyku przyczyniają się do zrozumienia miasta Prehiszpańskiego.

jednak integralność historycznego centrum miasta Meksyk i Xochimilco jest narażona na zagrożenia wynikające z warunków geologicznych tego miejsca. Zagrożenia wynikają głównie z presji rozwojowej, zmian w użytkowaniu gruntów, porzucania gruntów i zanieczyszczenia. Pomimo tych zagrożeń, nieruchomość zachowuje wszystkie elementy, aby przekazać swoją wyjątkową, uniwersalną wartość i świadczyć o różnych etapach rozwoju, w szczególności o konwergencji kultur przez prawie siedem wieków.

autentyczność

warunki autentyczności historycznego centrum Meksyku są w dużej mierze spełnione, biorąc pod uwagę, że projekt, materiały, wykonanie i relacje między krajobrazem a budynkami Dziedzictwa – reprezentującymi różne okresy, wpływy i style architektoniczne – są oryginalne lub utrzymywane w takim stopniu, że zachowują spójność materiałową i strukturalną. Ponadto siatka miejska obszaru nadal odpowiada modelowi kolonialnemu, który z kolei opierał się na strukturze stolicy Azteków, zapewniając w ten sposób utrzymanie sieci w czasie. Użytkowanie i funkcja są utrzymane, chociaż warunki te są zagrożone przez spadek użytkowania budynków zabytkowych i innych zastosowań, które mogą zagrozić zidentyfikowanym atrybutom. Aby utrzymać te warunki autentyczności, wdraża się środki wykonawcze i mechanizmy ochrony, aby zapewnić utrzymanie użytkowania i funkcji oraz charakteru historycznego centrum, niezależnie od jego ewolucji. Integralne polityki miejskie czynią postępy w celu powstrzymania porzucania terenu i zapewnienia rewitalizacji.

chinampy są wyjątkowym systemem rolniczym, opartym na połączeniu czynników środowiskowych i ludzkiej kreatywności. Stworzone przez człowieka Wyspy na płytkim jeziorze są jednym z najbardziej wydajnych i zrównoważonych systemów rolniczych na świecie. Ta wydajność, zarówno pod względem liczby upraw, które Chińczycy produkują rocznie, jak i wydajności na jednostkę obsianej powierzchni, wyjaśnia wielką zdolność tego intensywnego systemu do przetrwania przez wieki. System chinampa jest wysoce zagrożony z powodu wprowadzenia nowych technologii rolniczych, nadmiernego wydobycia wód gruntowych na tym obszarze, porzucenia, presji rozwojowej i zanieczyszczenia. Należy wdrożyć zrównoważoną politykę ochrony i zarządzania, aby zapewnić, że Warunki systemu chinampa Nie ulegną dalszej erozji.

wymagania dotyczące ochrony i zarządzania

w Meksyku władze federalne, stanowe i lokalne współpracują w celu identyfikacji, ochrony, zachowania, przywracania i przekazywania Dziedzictwa nowym pokoleniom. W przypadku historycznego centrum Meksyku odpowiedzialność na poziomie federalnym spada na Narodowy Instytut Antropologii i historii (INAH) i Narodowy Instytut Sztuk Pięknych (INBA), odpowiedzialność dzieloną z władzami miasta i dystryktu. W centrum historycznym Utworzono Urząd centrum historycznego (Autoridad del Centro Histórico) i fundusz powierniczy centrum historycznego (Fideicomiso Centro Histórico de la ciudad de México) w celu wspierania działań konserwatorskich i zarządzania w centrum historycznym.

Xochimilco jest częścią światowego dziedzictwa kulturowego, ale na poziomie krajowym jest również chronionym obszarem naturalnym, co prowadzi do zaangażowania w zarządzanie Ministerstwem Środowiska, które działa za pośrednictwem Komisji Zasobów Naturalnych rządu Dystryktu Federalnego.

oba obszary mają plany zarządzania. Zrównoważone wdrażanie zdefiniowanych narzędzi planowania i alokacja zasobów na ochronę i zarządzanie są niezbędnymi środkami, aby zapewnić zachowanie wyjątkowej uniwersalnej wartości nieruchomości w dłuższej perspektywie. W przypadku Xochimilco władze miasta Meksyku opublikowały 11 grudnia 2012 dekret, w którym utworzono „władzę w strefie naturalnego i kulturowego dziedzictwa ludzkości w Xochimilco, Tlahuac i Milpa Alta”. Teren jest kompleksowo analizowany w celu określenia priorytetowych działań w zakresie gospodarki, ochrony i regeneracji wód ze źródeł i kanałów, odzysku strefy Chinampas, gruntów na terenach przyległych do zbiorników wodnych oraz jako obszar ochrony zabytków, z uwzględnieniem udziału w aspekcie społecznym, kulturowym, ekologicznym i akademickim.