Historia ustawy o bezpieczeństwie narodowym z 1947 r.

„prasa okrzyknęła ustawę o bezpieczeństwie narodowym z 1947 r., prawo publiczne 80-253, jako główne osiągnięcie. Nagłówki nazwały ją „Ustawą Unifikacyjną”, choć nie łączyła Sił Zbrojnych. W rzeczywistości stworzył niezależne Siły Powietrzne i zachował autonomię armii, marynarki wojennej i Korpusu Piechoty Morskiej. Nowe prawo nie stworzyło nawet Departamentu Obrony-jedynie niezręcznie nazwany narodowy zakład wojskowy na czele z sekretarzem obrony z zaledwie trzema specjalnymi asystentami. Sekretarz miał ograniczone uprawnienia do „ustanawiania ogólnych polityk i programów” i „sprawowania ogólnego kierownictwa, władzy i kontroli” nad działami usług. W 1949 roku poprawki do ustawy nadały stanowisku większą władzę i utworzyły regularny Departament Obrony. Jednak w ciągu 60 lat od podpisania przez Trumana oryginalnej ustawy doszło do kilku innych znaczących zmian. Historia ustawy jest opowieścią o gorzkiej rywalizacji między służbami, sprytnym budowaniu sojuszu z Kongresem,ścierających się ambicjach-i, tak, pragnieniu wzmocnienia obrony Ameryki, aby mogła sprawować globalne przywództwo i przeciwdziałać pojawiającemu się Radzieckiemu zagrożeniu.”