niegdyś głównie agrarne społeczeństwo, Japonia rozpoczęła industrializację w drugiej połowie XIX wieku, przyjmując zachodnią technologię i rozwinęła się w główną potęgę przemysłową w pierwszej dekadzie XX wieku. Jego potęga gospodarcza i militarna nadal rosła w następnych dziesięcioleciach, umożliwiając jej wyłonienie się jako rozwijającej się potęgi globalnej w latach 30. XX wieku. wejście Japonii do II wojny światowej (1939-45) doprowadziło do druzgocącej klęski naznaczonej przez USA. bombardowania atomowe miast Hiroszima i Nagasaki. Oprócz zniszczeń spowodowanych przez bomby atomowe, wojna zdewastowała

japońską gospodarkę i zniszczyła większość jej bazy przemysłowej i infrastruktury .

po części dzięki wsparciu USA podczas powojennej okupacji Japonia zaczęła odbudowywać swoją gospodarkę i Przemysł wolnorynkowy w latach 40. XX wieku.japońska gospodarka zaczęła się rozwijać w latach 50. XX wieku i kontynuowała imponujący wzrost jako bardzo nowoczesna Dojrzała gospodarka przemysłowa aż do wczesnych lat 90., kiedy to znacznie zwolniła. Do lat 80.XX wieku była drugą co do wielkości potęgą gospodarczą na świecie po Stanach Zjednoczonych. W 1999 roku PKB Japonii wynosił 45 procent PKB Stanów Zjednoczonych, ale był większy niż łączny PKB Francji i Niemiec. W pierwszej dekadzie XXI wieku Japonia stała się głównym eksporterem produktów przemysłowych.

średni roczny wzrost PKB Japonii wynosił około 10 procent od lat 50. do 70.XX wieku. tempo wzrostu zaczęło spadać w latach 70. z przyczyn zewnętrznych i wewnętrznych. Pierwszy „szok naftowy” na początku lat 70.podniósł ceny ropy i znacznie zwiększył koszty importowanego paliwa. Ponieważ gospodarka Japonii w dużym stopniu zależy od importowanego paliwa, rozwój ten spowolnił wzrost gospodarczy. W 1974 roku gospodarka skurczyła się o około 1,2 procent całkowitego PKB. Drugi kryzys naftowy pod koniec lat 70. i na początku lat 80. spowolnił gospodarkę w mniejszym stopniu, powodując roczny spadek PKB o 0,4% W latach 1980-1985. Sytuacja pogorszyła się w połowie lat 80., kiedy wzrost wartości jena zwiększył cenę japońskiego eksportu, prowadząc do spadku światowego popytu na rynku. W rezultacie wzrost PKB spadł z 4,4% w 1985 roku do 2,9% w 1986 roku. Uszkodzone gałęzie przemysłu eksportowego starały się odzyskać konkurencyjność na rynkach międzynarodowych poprzez masowe przeniesienie produkcji do zakładów za granicą, zwłaszcza w krajach Azji Południowo-Wschodniej, gdzie koszt produkcji był znacznie niższy niż w Japonii.

aby zrównoważyć negatywny wpływ silniejszego Jena na gospodarkę i stymulować wzrost na rynku krajowym, japoński rząd przyjął politykę finansową pod koniec lat 80., aby wzmocnić Sektor Nieruchomości i sektor finansowy. W tym okresie, który stał się znany jako „bubble economy”, Bank Japonii obniżył oprocentowanie kredytów, a rząd drastycznie zwiększył wydatki, co podniosło wartość akcji i zawyżyło cenę ziemi. To z kolei stymulowało wydatki i inwestycje zarówno przedsiębiorstw, jak i konsumentów. Do 1991 roku spekulacje giełdowe i duże inwestycje w nieruchomości tak bardzo podniosły ceny, że Bank Japonii został zmuszony do interwencji. Ten wybuch bańka gospodarka, i przyczynili się do spadku w Japońskiej gospodarce w 1990 roku. w ciągu tej dekady, Japońskie produkty stały się mniej konkurencyjne na rynkach krajowych i międzynarodowych z powodu wyższych cen.

koniec ery bańki zapoczątkował okres powolnego wzrostu gospodarczego i utraty zaufania publicznego do gospodarki, które trwały do 2001 roku. Chociaż rządowe środki deflacyjne (Polityka obniżania cen) spowodowały spadek japońskiej gospodarki w latach 90., udało im się utrzymać inflację na bardzo niskim poziomie przez całą dekadę; roczne stopy procentowe wynosiły 1,8% w 1997 r., -0,3% w 1999 r. i-0,6% w 2000 r. Spadki w sektorze finansowym doprowadziły do wzrostu bezrobocia poprzez zwolnienia, niegdyś uważane w Japonii za nie do pomyślenia. Z niemal zerowego poziomu sprzed 1991 r. stopa bezrobocia wzrosła do 2,2% w 1992 r., 3,2% w 1995 r. i 4,7% w 1999 r. Tempo osiągnęło rekordowy wynik 4.9 procent w marcu 2000 roku. W porównaniu z wieloma innymi rozwiniętymi gospodarkami, takimi jak Kanada, ze średnią stopą bezrobocia wynoszącą około 10% w latach 90., stopa bezrobocia w Japonii od 1991 r. nie była zbyt wysoka. Jednak były one bardzo wysokie jak na kraj, który od dawna szczycił się tradycjami „dożywotniego zatrudnienia” dla wybranych pracowników i silną lojalnością pracowników. Aby uniknąć masowych zwolnień, wiele firm zainicjowało politykę obniżania wynagrodzeń, wynagrodzeń i premii, obniżając w ten sposób poziom życia wielu pracowników i zmniejszając wydatki, co z kolei przedłużyło upadek gospodarczy. W 1996 r. Japonia próbowała zrestrukturyzować sektor finansowy, wprowadzając tzw. reformy typu „Big Bang”. Jego niemal zerowa stopa procentowa przyczyniła się do krótkotrwałego wzrostu PKB (5,1%), ale nie udało się utrzymać wzrostu.

Azjatycki kryzys finansowy z 1997 r. (który dotknął Koreę Południową, Hongkong, Tajlandię, Indonezję, Malezję i Singapur) był głównym zewnętrznym czynnikiem odpowiedzialnym za spowolnienie gospodarcze Japonii. Wpłynęło to na wiele ważnych dla Japonii rynków i pogorszyło japońską gospodarkę poprzez zmniejszenie popytu eksportowego. Upadek 3 głównych japońskich banków i spadek konsumpcji dodatkowo uszkodziły japońską gospodarkę, która odnotowała spadek PKB o 2,5 procent w 1998 r., choć nieznacznie wzrósł, o 0,2 procent, w 1999 r. I O 1 procent w 2000 r.

Japonia korzysta z ciągłych nadwyżek handlowych od lat 80., wynoszących 107 miliardów dolarów w 1999 r. I 95 miliardów dolarów w 2000 r. W rezultacie ma on największe rezerwy walutowe na świecie, równe 288 miliardów dolarów w tym samym roku. Cztery czynniki są odpowiedzialne za te nadwyżki handlowe. Po pierwsze, Japonia ma bardzo zdywersyfikowany zaawansowany Sektor produkcyjny zdolny do produkcji wysokiej jakości produktów eksportowych, a całkowity eksport wyceniono na 450 miliardów dolarów w 2000 roku. Po drugie, chroniona gospodarka Japonii nakłada ograniczenia na zagraniczną konkurencję, w tym bariery dla importu produktów zagranicznych na dużą skalę. Od początku lat 90. sytuacja ta stopniowo się zmienia, a główne bariery dla zagranicznych dóbr konsumpcyjnych zostały na przykład usunięte. Niemniej jednak wiele ograniczeń ograniczyło przepływ importu, który w 2000 roku wyniósł 355 miliardów dolarów. Po trzecie, słabe wyniki gospodarcze Japonii od początku lat 90. zmniejszyły zapotrzebowanie na przywóz różnych produktów, w tym paliwa i surowców do celów handlowych, a jednocześnie zmniejszyły popyt na wiele produktów konsumpcyjnych ze strony społeczeństwa zaniepokojonego bezrobociem i obniżkami płac. Wreszcie, starzejąca się populacja Japonii, od lat 80., stopniowo wydawała mniej pieniędzy na produkty konsumenckie. Jeśli populacja zmniejszy się zgodnie z przewidywaniami, kurczenie się rynku krajowego będzie miało poważny wpływ gospodarczy na japońską gospodarkę.

mimo to Japonia jest drugą co do wielkości potęgą gospodarczą na świecie i drugą najbardziej zaawansowaną technologicznie gospodarką po Stanach Zjednoczonych. Najważniejszym sektorem japońskiej gospodarki jest przemysł, który obejmuje produkcję, Budownictwo i górnictwo. Produkcja jest bardzo zróżnicowana i obejmuje przemysł lekki, Przemysł ciężki i zaawansowane technologie. Produkcja ma największy udział w eksporcie, ale jest silnie uzależniona od importowanych surowców i paliw. Przemysł jest drugim co do wielkości sektorem pod względem udziału w PKB (35% w 1999 r.) i siły roboczej (30% w 1999 r.). Podobnie jak inne Dojrzałe gospodarki przemysłowe, usługi stanowią największy sektor gospodarczy, który ma największy wkład w PKB (63% w 1999 r.) i siłę roboczą (65% w 1999 r.). Rozwijający się sektor usług składa się z wielu usług, takich jak finanse , handel detaliczny i Turystyka. Na początku XXI wieku rolnictwo, w tym rybołówstwo i leśnictwo, jest najmniejszym sektorem, który ma najmniejszy udział w PKB (2% w 1999 r.) i w sile roboczej (5% w 1999 r.). Sektor ten jest jednak wysoko rozwinięty i produkuje cały japoński ryż, ale nie zaspokaja wszystkich swoich potrzeb rolnych, co sprawia, że Japonia jest uzależniona od dużego importu produktów rolnych, w tym żywności. Będąc ważnym sektorem, rybołówstwo stało się najbardziej zmodernizowanym i wydajnym sektorem rybołówstwa na świecie, odpowiadającym za 15 procent rocznego połowu na świecie. Niemniej jednak jej produkty zaspokajają tylko część krajowych potrzeb, co sprawia, że duży import produktów rybołówstwa jest koniecznością. Japonia jest również uzależniona od dużego importu produktów leśnych, ponieważ jej przemysł leśny może zaspokoić tylko ułamek potrzeb.

japońska gospodarka składa się z dużego sektora prywatnego i małego sektora publicznego . Gospodarka korzysta z bardzo oddanej i zdyscyplinowanej siły roboczej, której członkowie są znani z silnej etyki pracy i lojalności wobec swoich korporacji. Cieszy się również zaawansowaną technologią, co sprawia, że jest w stanie wytwarzać najnowocześniejsze produkty. Ścisła współpraca między dostawcami, producentami i dystrybutorami w zwartych grupach zwanych keiretsu pomaga również w szybkim rozwoju gospodarki. Współpraca taka zyskała uznanie za szybką odbudowę zdewastowanej japońskiej gospodarki w okresie po ii wojnie światowej. W gospodarce brakuje jednak odpowiedniej krajowej produkcji surowców, paliw i produktów rolnych, w związku z czym jest ona niezwykle wrażliwa na wahania światowych cen tych produktów.

japońska gospodarka jest ściśle regulowana. W okresie powojennym przekształciło się to w dobrze chronioną gospodarkę, praktycznie zamkniętą na zagraniczną konkurencję przez taryfy, ograniczenia i kontyngenty. Presja ze strony partnerów handlowych i konkurentów (głównie Stanów Zjednoczonych i Unii Europejskiej) zmusiła go do otwarcia rynku na konkurencję zagraniczną (towary i inwestycje) w latach 80. Upadek gospodarczy lat 90. skłonił rząd japoński do zachęcania do inwestycji zagranicznych poprzez dalszą liberalizację gospodarki. Od początku lat 90. rząd starał się zmniejszyć swoją rolę w gospodarce, inicjując reformy deregulacji, które usunęły ogromną liczbę restrykcyjnych regulacji rządowych.

rząd japoński nie wprowadził równomiernie reform deregulacji. Rynek dóbr konsumpcyjnych jest obecnie otwarty na import z zagranicy, a wiele ograniczeń w sektorze finansowym zostało usuniętych. Deregulacja w branży transportu lotniczego zwiększyła zagraniczne loty do Japonii, zwłaszcza ze Stanów Zjednoczonych, które mają obecnie pakt „otwarte niebo” z Japonią. Reformy były jednak dość ograniczone w sektorze wytwórczym ze względu na obawę przed masowym bezrobociem spowodowanym dużą obecnością zagraniczną w tym sektorze. Zwiększona konkurencja prawdopodobnie zmusi krajowych producentów do ograniczenia działalności przy jednoczesnym bankructwie innych, co skutkuje zwolnieniami i bezrobociem. Krótko mówiąc, trwające reformy deregulacji stopniowo przyczyniły się do bardziej otwartej gospodarki japońskiej, chociaż nadal istnieje wiele ograniczeń w działalności gospodarczej.

Historia i geografia miały wpływ na kształtowanie się japońskiej gospodarki. Bliskie sąsiedztwo Japonii z krajami Azji i Pacyfiku (Korea Południowa, Tajwan, Hongkong, Chiny, Singapur, Tajlandia i Malezja), które należą do najszybciej rozwijających się gospodarek świata, pomogło jej rozszerzyć handel z nimi. Kraje te wyłaniają się jako największa grupa partnerów handlowych Japonii, licząca 37.2 procent eksportu i 39,6 procent importu w 1999 roku. Gospodarki te zaspokajają niektóre z głównych potrzeb Japonii w zakresie paliw, minerałów i produktów rolnych, na przykład będąc dużymi rynkami dla swoich produktów przemysłowych. Japonia uznaje Koreę Południową za jedyny legalny rząd Koreański, a jej rosnące więzi gospodarcze z Koreą Południową pogorszyły stosunki Japonii z Koreą Północną. Silne siły wojskowe Korei Północnej nadal stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa Japonii, co uzasadnia wydanie 42,9 mld USD na obronę (0,9 proc.PKB) w roku podatkowym 1998-99. Jest to niewielka kwota, bez większego negatywnego wpływu na Japonię, ale symbolicznie odzwierciedla zaniepokojenie potęgą militarną Korei Północnej. Dalsza okupacja przez Rosję Wysp Kurylskich, zajętych przez Związek Radziecki w 1945 roku, uniemożliwiła zawarcie oficjalnego traktatu pokojowego między tymi dwoma krajami i ograniczyła ich stosunki gospodarcze.