odpowiedź tkwi w wyjątkowym zestawie geografii i historii – strategicznym położeniu Singapuru na głównym szlaku morskim między Indiami a Chinami, doskonałym porcie i statusie portu wolnego handlu przyznanym przez jego wizjonerskiego założyciela sir Thomasa Stamforda Rafflesa. Jednakże, podczas gdy Sir Stamford Raffles stworzył ramy dla początkowego sukcesu Singapuru, był to były premier Singapuru, zmarły Mr. Lee Kuan Yew, który ukształtował pierwsze ćwierćwiecze istnienia Singapuru jako niepodległego narodu i określił drogę do jego obecnego sukcesu. Poniżej znajduje się krótka historia pochodzenia kraju od kolonialnej placówki do rozwiniętego narodu, jakim jest dzisiaj.

mityczne pochodzenie

ostatnie badania potwierdziły, że Lwy nigdy nie przemierzały Singapuru. Jednak oryginalna legenda głosiła, że dawno temu, XIV-wieczny sumatrzański książę zauważył pomyślną bestię podczas lądowania na wyspie po burzy z piorunami, o której mówiono, że jest „Lwem”. Tak więc nazwa Singapur pochodzi od malajskich słów „Singa” dla lwa i „Pura” dla miasta. Przed osadnictwem Europejskim wyspa znana obecnie jako Singapur była miejscem Malajskiej wioski rybackiej i zamieszkana przez kilkuset rdzennych mieszkańców Orang Laut.

założenie nowoczesnego Singapuru

pod koniec 1818 roku Lord Hastings – brytyjski gubernator generalny Indii – mianował generała porucznika Sir Stamforda Rafflesa do utworzenia stacji handlowej na południowym krańcu Półwyspu Malajskiego. Brytyjczycy rozszerzali swoje panowanie nad Indiami i rozwijał się ich handel z Chinami. Dostrzegli potrzebę stworzenia portu zawinięcia, aby „odnowić, ożywić i chronić swoją flotę handlową”, a także zapobiec jakimkolwiek postępom Holendrów w Indiach Wschodnich.
po zbadaniu innych pobliskich wysp w 1819 roku Sir Stamford Raffles i reszta Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej wylądowali na Singapurze, który miał stać się ich strategicznym punktem handlowym wzdłuż szlaku przypraw. Ostatecznie Singapur stał się jednym z najważniejszych centrów handlowych i wojskowych Imperium Brytyjskiego. Wyspa była trzecią zdobyczą brytyjską na Półwyspie Malajskim po Penang (1786) i Malakce (1795). Te trzy Brytyjskie osady (Singapur, Penang i Malakka) stały się osadami prostymi w 1826 roku, pod kontrolą Indii Brytyjskich. W 1832 roku Singapur stał się centrum rządów trzech obszarów. 1 kwietnia 1867 r.Osiedle Straight stało się kolonią koronną i było rządzone przez gubernatora pod jurysdykcją biura kolonialnego w Londynie.

poluzowanie Brytyjskiej Twierdzy

siły brytyjskie poddały Singapur siłom japońskim podczas II Wojny Światowej. Brytyjski premier Winston Churchill określił to jako „najgorszą katastrofę i największą kapitulację w historii Wielkiej Brytanii”. Po wojnie kraj stanął w obliczu ogromnych problemów związanych z wysokim bezrobociem, powolnym wzrostem gospodarczym, nieodpowiednimi warunkami mieszkaniowymi, niszczejącą infrastrukturą, strajkami robotniczymi i niepokojami społecznymi. Wywołało to jednak polityczne przebudzenie wśród miejscowej ludności oraz wzrost nastrojów antykolonialnych i nacjonalistycznych, czego wyrazem jest hasło „Merdeka”, które w języku malajskim oznacza „niepodległość”.
w 1959 roku Singapur stał się samorządnym Państwem w ramach Imperium Brytyjskiego z Yusof Bin Ishak jako pierwszym Yang de-Pertuan Negara (malajski dla „kogoś, kto jest wybitnym Panem Państwa”) i Lee Kuan Yew jako pierwszym i długoletnim premierem (pełnił tę funkcję do 1990 roku). Przed przystąpieniem do Federacji Malezji wraz z Malajami, Sabah i Sarawak, Singapur ogłosił niepodległość od Wielkiej Brytanii jednostronnie w sierpniu 1963 roku. Dwa lata później, w 1965 roku, Singapur opuścił Federację Malezji po gorących konfliktach ideologicznych między główną partią polityczną rządu Singapuru zwaną partią Akcji Ludowej (PAP) a Federalnym rządem Kuala Lumpur. 9 sierpnia 1965 Singapur oficjalnie uzyskał suwerenność. Yusof Bin Ishak został zaprzysiężony na pierwszego prezydenta, a Lee Kuan Yew pozostał premierem.
wraz z niepodległością przyszły ponure, jeśli nie niepewne perspektywy gospodarcze . Według Barbary Leitch Lepoer, the editor of Singapore: A Country Study (1989): „Oddzielenie się od Malezji oznaczało utratę zaplecza gospodarczego Singapuru, a indonezyjska Polityka konfrontacji wojskowej skierowana na Singapur i Malezję wyschła z tego kierunku.”Według tej samej książki, Singapur również stanął w obliczu utraty 20 procent swoich miejsc pracy wraz z ogłoszeniem wyjścia Wielkiej Brytanii z baz wyspy w 1968 roku.

droga do sukcesu

zamiast demoralizować Singapur, problemy te zmotywowały przywództwo Singapuru do skupienia się na gospodarce narodowej. Z wykształconym w Cambridge prawnikiem Lee Kuan Yew na czele, rząd Singapuru był agresywny w promowaniu zorientowanej na eksport, intensywnej industrializacji poprzez program zachęt do przyciągania inwestycji zagranicznych. W końcu Singapur nadal miał swoją strategiczną lokalizację na swoją korzyść.
do 1972 roku jedna czwarta singapurskich firm produkcyjnych była zagranicznymi lub joint-venture, a zarówno USA, jak i Japonia były głównymi inwestorami. W wyniku stabilnego klimatu politycznego Singapuru, korzystnych warunków inwestycyjnych i szybkiego rozwoju gospodarki światowej w latach 1965-1973, Produkt krajowy brutto (PKB) kraju odnotował roczny dwucyfrowy wzrost.
wraz z boomem gospodarczym na przełomie lat 60.i 70. powstały nowe miejsca pracy w sektorze prywatnym. Rząd zapewniający dotowane mieszkania, edukację, usługi zdrowotne i transport publiczny stworzył nowe miejsca pracy w sektorze publicznym. Centralny Fundusz Emerytalny, kompleksowy krajowy system zabezpieczenia społecznego wspierany obowiązkowymi składkami pracodawcy i pracownika, zapewniał niezbędny kapitał na projekty rządowe i bezpieczeństwo finansowe dla pracowników w podeszłym wieku.
pod koniec lat 70.rząd zmienił swoje strategiczne ukierunkowanie na przemysł wymagający umiejętności i technologii, o wysokiej wartości dodanej oraz z dala od pracochłonnej produkcji. W szczególności, technologia informacyjna otrzymała priorytet dla ekspansji i Singapur stał się największym na świecie producentem napędów dyskowych i części do dysków w 1989 roku. W tym samym roku 30% PKB kraju wynikało z zysków z produkcji.
Singapurski sektor usług międzynarodowych i finansowych był i nadal jest jednym z najszybciej rozwijających się sektorów gospodarki, odpowiadającym za prawie 25 procent PKB kraju pod koniec lat 80. W tym samym roku Singapur uplasował się obok Hongkongu jako dwa najważniejsze Azjatyckie centra finansowe po Tokio. Do 1990 roku Singapur był gospodarzem ponad 650 międzynarodowych firm oraz kilku tysięcy instytucji finansowych i firm handlowych. Na froncie politycznym Goh Chok Tong zastąpił Lee Kuan Yew w 1990 roku, a w 2004 roku Lee Hsien Loong, najstarszy syn Lee Kuan Yew, został trzecim premierem Singapuru.

tożsamość Singapuru

z 5,638 mln Singapurczyków, 3,285 mln to obywatele Singapuru, a około 0,533 mln to stali mieszkańcy Singapuru. Chińczycy, Malajowie i Indianie stanowią trzy oficjalne grupy etniczne w kraju. Przy tak wieloetnicznej populacji, przywództwo kraju wyobrażało sobie singapurską tożsamość, która wymaga „surowego indywidualizmu z naciskiem na doskonałość”.
Aby uzyskać więcej informacji na temat populacji Singapuru, siły roboczej i demografii, zobacz ludzie Singapuru.

podsumowanie

początkowy sukces Wyspy wynikał z jej roli jako dogodnie położonego i bezcłowego przedsiębiorcy w trójstronnym handlu między Chinami, Indiami i archipelagiem malajskim. Pod koniec XIX wieku Brytyjskie przeciążenia Singapuru rozszerzyły swoje wpływy na cały Półwysep Malajski, a Port w Singapurze zyskał bogate zaplecze zasobów.
gdy Brytyjczycy nie zdołali obronić Singapuru przed japońską okupacją podczas ii Wojny Światowej, utracili wiarygodność wobec Singapurczyków. Następstwa te wywołały wylanie nastrojów antykolonialnych i nacjonalistycznych. Po fuzji z Malezją i późniejszej separacji były kolonialny port Singapuru stał się liderem w globalnym finansowaniu i handlu w latach 70. Dziś nadal dowcipnie manewruje w świecie handlu międzynarodowego, tak jak to miało miejsce w XIX wieku, a duża część tego sukcesu zawdzięcza proindustrializacyjnej polityce kraju i zorientowanym na doskonałość wieloetnicznym ludziom.