rurki intubacyjne

najbardziej ostateczną metodą leczenia dróg oddechowych u dzieci pozostaje intubacja tchawicy . Polichlorek winylu jest nadal najpopularniejszym materiałem wykorzystywanym do produkcji rur intubacyjnych, chociaż nadal stosuje się inne materiały i rozwijają się nowsze technologie. Na przykład Weiss i Dullenkof (2007) mają ponownie zbadane wymagania projektowe dziecięcych rurek intubacyjnych, w tym umieszczenie mankietu poniżej chrząstki krtaniowej, co wymaga mniejszego, bardziej dystalnie umieszczonego mankietu. Wśród innych cech, z poliuretanem zastępującym mankiet z polichlorku winylu, ciśnienie uszczelniające dla dzieci mieści się w zakresie od 6 do 14 cm H2O (Weiss i Dullenkof, 2007). Zalecane specyfikacje wydajności, jak również szczegółowe normy, dla rur intubacyjnych zostały opublikowane (Carroll et al., 1973; Szupak I Deas, 1981).

tabela 12-1 zawiera szacunkowe wartości dla odpowiednich rozmiarów i długości rurek intubacyjnych, jak również dla dzieci (Cole, 1957; Penlington, 1974; Morgan and Steward, 1982; Steven and Cohen, 1990). Ogólnie rzecz biorąc, rozmiar rurki jest bardziej związany z wiekiem, a nie wielkością pacjenta. Wybierając rurkę intubacyjną dla dziecka, należy pamiętać, że obecność spuszczonego mankietu zwiększa zewnętrzną średnicę rurki o około 0,5 mm. Jednak zewnętrzne średnice rur intubacyjnych znacznie różnią się między producentami rur. Mankiety różnią się również kształtem i położeniem wzdłuż rurki intubacyjnej. Ponadto, ponieważ podtlenek azotu dyfunduje w zamkniętej przestrzeni mankietu rurki intubacyjnej, gdy zawór inflacyjny jest zamknięty, zawór ten powinien być niekompetentny podczas długich procedur. W przeciwnym razie ciśnienie wewnątrzczaszkowe powinno być monitorowane i utrzymywane na poziomie poniżej 25 cm H2O (18,4 mm Hg). Dostępne są różne rurki intubacyjne do specjalnych potrzeb, w tym wstępnie uformowane rurki do jamy ustnej lub nosowej (rurki Ring-Adair-Elwyn) do chirurgii jamy ustnej lub stomatologicznej oraz wzmocnione drutem (anodowe) rurki intubacyjne do chirurgii głowy i szyi lub rekonstrukcji krtani i tchawicy, gdy rurkę można wprowadzić przez stomię tchawicy i przyszyć do przedniej ściany klatki piersiowej. Opisano Szczególne środki ostrożności, jakie należy podjąć przy użyciu rurek intubacyjnych podczas laserowej operacji dróg oddechowych (Sosis 1989, 1992; Sosis i Dillon, 1990, 1991, 1993). Większość laserowej chirurgii dróg oddechowych w pediatrii jest w leczeniu młodzieńczego brodawczaka krtani lub innych anomalii krtani, i są to przypadki, które nadają się dobrze do wentylacji Venturiego jet płuc. Jednakże, owinięte rurki intubacyjne mogą być wymagane w pediatrycznej laserowej chirurgii dróg oddechowych, gdy wlot krtani jest zbyt wąski, aby umożliwić wystarczające wciągnięcie gazu gardłowego dla techniki Venturiego (Holzman, 1991, 1992).

od czasu przełomowego raportu Koka et al. (1977), wyciek powietrza wokół rurki intubacyjnej był zdecydowanie zalecany do zapobiegania zadowi pointubacji u niemowląt i dzieci w wieku poniżej 10 lat. Co zaskakujące, istnieje duża zmienność w zdolności klinicysty do rozpoznawania wycieku powietrza wokół nieuszkodzonej rurki intubacyjnej(Schwartz et al., 1993). Jednak cewki rurki intubacyjne są korzystne dla niektórych procedur brzucha lub klatki piersiowej. Ponadto, pacjenci z płucnych schorzeń patologicznych ze słabą zgodności płuc może wymagać wysokich szczytowych ciśnień wdechowych, aby zapewnić odpowiednią wentylację płuc, i mankiet rurki intubacyjnej może być konieczne dla tych przypadków. Ze względu na coraz bardziej wyrafinowane rozumienie rozwoju anatomii krtani i znacznie ulepszoną wiedzę materiałową w produkcji rurek intubacyjnych, obecnie znacznie rozszerzone jest stosowanie rurek intubacyjnych w mankietach we wszystkich grupach wiekowych (patrz krtań, str. 350). W związku z tym stosowanie rurek intubacyjnych w mankietach powinno być zindywidualizowane (tabela 12-2). Podobnie dzieci, które są podatne na zad podczas wirusowej choroby dróg oddechowych, mogą skorzystać z intubacji tchawicy za pomocą mniejszej rurki intubacyjnej niż zwykle, z mankietem lub bez, o ile płuca mogą być odpowiednio wentylowane. Opakowanie gardłowe może pomóc w uszczelnieniu, gdy stosowana jest nieuszkodzona rurka intubacyjna.

rurki intubacyjne są dostępne z lub bez specjalnego otworu znanego jako oko Murphy ’ ego w ścianie naprzeciwko dystalnego skosu rurki. Rurki intubacyjne wykonane bez oka Murphy 'ego są znane jako rurki Magilla, podczas gdy te, które mają ten otwór, nazywane są rurkami Murphy’ ego. Oko Murphy ’ ego zostało zaprojektowane tak, aby zapewnić alternatywną ścieżkę przepływu gazów wentylacyjnych, jeśli dystalne otwarcie rurki intubacyjnej było zatkane—częsta sytuacja, zwłaszcza u niemowląt (Murphy, 1941). Istnieją jednak potencjalne wady obecności oka Murphy ’ ego na rurce dotchawiczej, w tym skłonność do gromadzenia się wydzieliny i możliwość utknięcia Szpilki, cewnika lub bronchoskopu, co wymaga usunięcia całego zespołu. Mankietowane rurki intubacyjne produkowane bez oka Murphy ’ ego mogą mieć mankiet umieszczony bliżej końcówki rurki. Niemniej jednak, anestezjolodzy dziecięcy ogólnie faworyzują stosowanie rurki intubacyjnej, która jest wyposażona w oko Murphy ’ ego ze względu na ryzyko niedrożności. Ostatnio Weiss i Dullenkof (2007) ponownie przeanalizowali wymagania projektowe bardziej anatomicznie odpowiedniej dziecięcej rurki intubacyjnej, w tym umieszczenie mankietu poniżej chrząstki krtaniowej, wymagając w ten sposób mniejszego, bardziej dystalnie umieszczonego mankietu i usunięcia oka Murphy ’ ego. Wśród innych cech, w przypadku poliuretanu w przeciwieństwie do mankietu z polichlorku winylu, ciśnienie uszczelniające dla dzieci mieści się w zakresie od 6 do 14 cm H2O, znacznie poniżej 20 do 25 cm H2O w przypadku testu szczelności.

Stylety są często wkładane do rurek intubacyjnych używanych przez dzieci w celu zapewnienia sztywności i wygięcia rury do pożądanego kształtu. Jednak zwiększona sztywność zapewniona przez stylet może spowodować większy uraz. Ponadto, ze względu na zmęczenie metalu, stare druciane stylety mogą pękać podczas ich usuwania z rurki intubacyjnej, narażając pacjenta na ryzyko aspiracji ciała obcego. Stylety powinny być odpowiedniej wielkości dla rurki intubacyjnej i powinny być dobrze nasmarowane, aby można je było łatwo usunąć. Końcówka trzpienia powinna być odpowiednio zagłębiona (1 do 2 cm) od czubka rurki intubacyjnej, aby uniknąć jej wytłaczania z rurki i bezpośredniego urazu błony śluzowej. Każdy stylet powinien być dokładnie sprawdzony pod kątem potencjalnych słabych punktów.

obawy dotyczące różnic anatomicznych między dziećmi i dorosłymi były zazwyczaj na tyle partyzanckie, że chociaż pojawiająca się akceptacja intubacji dotchawiczej była oczywista na początku lat 50.i 60., pozostawała stosunkowo rzadką techniką w znieczuleniu dziecięcym. Klinicyści zostali ostrzeżeni o najwęższej części dróg oddechowych dziecięcych znajdujących się w chrząstce krtaniowej. Wyniki badań zaczęły sugerować Bezpieczeństwo i skuteczność intubacji intubacji intubacyjnej u niemowląt i dzieci, a lekarze znieczulenia dziecięcego stawali się bardziej głośni w obronie tej nowej techniki. Zobacz podobne filmy online na www.expertconsult.com

.