celem pracy była ocena skuteczności pięciu schematów leczenia zatrucia cyjankami. Serię znieczulonych dorosłych psów rasy beagle wyposażono w sprzęt do rejestrowania czynności hemodynamicznych i oddechowych i podano dożylnie 2,5 mg / kg cyjanku sodu. 10 zwierząt kontrolnych, którym podano tylko cyjanek, zmarło po 5-7 minutach. Terapię, jak opisano poniżej, podawano innym grupom po 2 do 3 minutach od podania cyjanku. Sztuczne oddychanie nie zmieniło śmiertelnego działania cyjanku ani nie wydłużyło czasu przeżycia u żadnego z 10 zwierząt. Azotyn amylu podany drogą inhalacyjną lub dożylną umożliwił przeżycie wszystkich 15 zwierząt. Azotyn sodu (20 mg/kg), dimetyloaminofenol (DMAP) (5 mg/kg) i chlorowodorek hydroksyloaminy (5 mg/kg) podawane dożylnie bez sztucznej wentylacji również umożliwiły 100% przeżycie (15 zwierząt). Azotyn amylu, azotyn sodu, i tiosiarczan sodu były nieskuteczne, gdy podano domięśniowo (I. M.) (0 z 12 psów); jednak, I. M. DMAP (5 mg/kg) i I. M. chlorowodorek hydroksyloaminy (50 mg/kg) zwiększał częstość akcji serca i ciśnienie krwi oraz przywracał spontaniczny oddech. Wszystkie 15 zwierząt leczonych dawkami I. M. jednego z tych leków przeżyło śmiertelną dawkę cyjanku. Wyniki tych badań wskazują, że dożylne podawanie azotynu sodu, DMAP i chlorowodorku hydroksyloaminy oraz azotynu amylu przez inhalację są skuteczne w odwracaniu śmiertelnych skutków zatrucia cyjankami. Tylko DMAP i chlorowodorek hydroksyloaminy są skuteczne, gdy są podawane domięśniowo. Wyniki te dostarczają danych na poparcie bardziej praktycznego i mającego zastosowanie podejścia do terapii, w przypadku gdy specjalistyczna opieka medyczna może nie być dostępna po narażeniu na cyjanek.