ARIE nie dowiedziała się wiadomości, które zmieniłyby jej życie aż do tego wieczora. W szoku zaczęła zajmować się niezbędnymi ustaleniami. Wysłała Irène do sąsiedniego domu, aby spędziła kilka dni z sąsiadami, przesłała wiadomość telegraficzną do swojej rodziny w Polsce i zaaranżowała sprowadzenie ciała do domu. Dopiero po tym, jak starszy brat Pierre ’ a, Jacques, przybył następnego dnia z Montpellier, załamała się na krótko. Wiadomość o śmierci Pierre ’ a Curie rozeszła się w gazetach na całym świecie, a Marie została zalana listami i telegramami.

dzień po pogrzebie był godny uwagi z dwóch powodów. Zachęcona przez Jacques ’ a Marie powróciła do pracy. Ponadto Jacques poinformował Marie, że francuski rząd zaproponował jej i dzieciom wsparcie w postaci Państwowej emerytury. Marie była nieugięta w odmowie, nalegając, że jest w stanie utrzymać siebie i dzieci.

“ Nie mogłam jednak zapomnieć tego, co mawiał mój mąż, że nawet pozbawiona go, powinnam kontynuować swoją pracę.”

Jeśli Marie była stanowcza w odrzuceniu rządowej oferty wsparcia, była mniej pewna, jak zareagować na nieoczekiwaną ofertę z Sorbony. 13 maja 1906 Uniwersytet zaprosił ją do objęcia stanowiska akademickiego. W ten sposób miała nadzieję, że pewnego dnia stworzy, w hołdzie pamięci Pierre ’ a, najnowocześniejsze laboratorium, jakiego nigdy nie miał. Nie wystarczyło być nauczycielem i badaczem. Musiałaby nauczyć się, jak stworzyć instytucję naukową.

następne: Życie toczy się dalej