nabyta niedokrwistość hemolityczna występowała rzadko; w przypadku wystąpienia objawów sugerujących niedokrwistość, oznaczenie stężenia hemoglobiny i (lub) hematokrytu należy wykonać. Jeśli niedokrwistość zostanie potwierdzona, należy wykonać badania w kierunku hemolizy. W przypadku wystąpienia niedokrwistości hemolitycznej należy odstawić tabletki zawierające metyldopę. Przerwanie leczenia, z lub bez podawania kortykosteroidu, Zwykle prowadziło do szybkiej remisji. Rzadko jednak zdarzały się zgony.

u niektórych pacjentów kontynuujących leczenie metyldopą stwierdza się dodatni wynik testu Coombsa. Z raportów różnych badaczy wynika, że częstość występowania wynosi średnio od 10% do 20%. Dodatni test Coombsa rzadko rozwija się w ciągu pierwszych sześciu miesięcy leczenia, a jeśli nie rozwinął się w ciągu 12 miesięcy, jest mało prawdopodobne, aby zrobić to później kontynuując leczenie. Rozwój jest również zależny od dawki, najniższa częstość występowania występuje u pacjentów otrzymujących 1 g lub mniej metyldopy na dobę. Test staje się ujemny zwykle w ciągu tygodni lub miesięcy od zaprzestania stosowania metyldopy.

wcześniejsza wiedza o pozytywnej reakcji Coombsa pomoże w ocenie dopasowania krzyżowego do transfuzji. Jeśli u pacjenta z dodatnią reakcją Coombsa występuje niezgodny, niewielki krzyżowy wynik, należy wykonać pośredni test Coombsa. Jeśli wynik jest ujemny, można przeprowadzić transfuzję z krwią zgodną w głównym meczu krzyżowym. Jeśli wynik jest pozytywny, celowość przetoczenia powinna być określona przez hematologa.

rzadko opisywano odwracalną leukopenię, która wywiera pierwotny wpływ na granulocyty. Po przerwaniu leczenia liczba granulocytów powróciła do normy. Odwracalna małopłytkowość występowała rzadko.

sporadycznie w ciągu pierwszych trzech tygodni leczenia występowała gorączka, czasami związana z eozynofilią lub zaburzeniami czynności wątroby. Może również wystąpić żółtaczka, z gorączką lub bez. Jego początek jest zwykle w ciągu pierwszych dwóch lub trzech miesięcy leczenia. U niektórych pacjentów objawy te są zgodne z objawami cholestazy. Zgłaszano rzadkie przypadki śmiertelnej martwicy wątroby. Biopsja wątroby, wykonana u kilku pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, wykazała mikroskopową martwicę ogniskową zgodną z nadwrażliwością na lek. Zaleca się wykonanie badań czynności wątroby oraz całkowitą i różniczkową liczbę białych krwinek przed leczeniem oraz w odstępach czasu w ciągu pierwszych sześciu tygodni do dwunastu tygodni leczenia lub w przypadku wystąpienia niewyjaśnionej gorączki.

w przypadku wystąpienia gorączki, zaburzeń czynności wątroby lub żółtaczki leczenie należy przerwać. Jeśli jest to związane z metyldopą, temperatura i zaburzenia czynności wątroby powrócą do normy. Nie należy ponownie stosować metyldopy u tych pacjentów. Metyldopę należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami wątroby lub zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie.

pacjenci mogą wymagać mniejszych dawek leków znieczulających podczas stosowania metyldopy. Jeśli podczas znieczulenia wystąpi niedociśnienie tętnicze, zwykle można je kontrolować za pomocą środków wazopresujących. Receptory adrenergiczne pozostają wrażliwe podczas leczenia metyldopą.

Dializa usuwa metyldopę, w związku z czym po zabiegu może wystąpić nadciśnienie tętnicze.

rzadko obserwowano mimowolne ruchy choreoatetotyczne podczas leczenia metyldopą u pacjentów z ciężką obustronną chorobą naczyń mózgowych. W przypadku wystąpienia tych ruchów należy przerwać leczenie.

tabletki metyldopy należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów lub u bliskich krewnych pacjentów z porfirią wątrobową.

ingerencja w badania laboratoryjne:

metyldopa może zakłócać pomiar kwasu moczowego w moczu metodą fosfotungstatu, kreatyniny w surowicy metodą pikrynianu zasadowego i AspAT (SGOT) metodą kolorymetryczną. Nie zgłoszono ingerencji w spektrofotometryczne metody analizy AST (SGOT).

ponieważ metyldopa fluoryzuje na tych samych falach, co katecholaminy, można zgłaszać bardzo duże ilości katecholamin w moczu, co utrudnia rozpoznanie phaeochromocytoma lub paraganglioma.

ważne jest, aby rozpoznać to zjawisko, zanim pacjent z możliwym guzem chromochłonnym lub paraganglioma zostanie poddany zabiegowi chirurgicznemu. Metyldopa nie wpływa na pomiary VMA (kwasu wanilylomandelowego) metodami, które przekształcają VMA w wanilinę. Metyldopa jest przeciwwskazana do leczenia pacjentów z guzem wydzielającym katecholaminę, takim jak phaeochromocytoma lub paraganglioma.

rzadko, gdy mocz jest wystawiony na działanie powietrza po mikcji, może ciemnieć z powodu rozpadu metyldopy lub jej metabolitów.

pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.