Po dwóch starszych siostrach rodzi się oszałamiająco piękna dziewczyna Psyche. Ludzie w całym kraju czczą jej piękno tak głęboko, że zapominają o bogini Wenus. Venus jest zła, że jej świątynie popadają w ruinę, więc planuje zniszczyć psychikę. Nakazuje swojemu synowi, Kupidynowi, by przebił dziewczynę strzałą i sprawił, że zakochała się w najbardziej nikczemnym, ohydnym mężczyźnie na świecie. Ale kiedy Kupidyn widzi Psyche w jej promiennej chwale, strzela do siebie strzałą.

tymczasem Psyche i jej rodzina obawiają się, że nigdy nie znajdzie męża, bo chociaż mężczyźni podziwiają jej piękno, zawsze wydają się zadowoleni z poślubienia kogoś innego. Ojciec Psyche modli się do Apolla o pomoc, a Apollo instruuje ją, aby poszła na szczyt wzgórza, gdzie poślubi nie mężczyznę, ale węża. Psyche dzielnie postępuje zgodnie z instrukcjami i zasypia na wzgórzu. Kiedy się budzi, odkrywa oszałamiającą rezydencję. Wchodząc do środka, odpręża się i cieszy się wyśmienitym jedzeniem i luksusowym leczeniem. W nocy, w ciemności, poznaje i zakochuje się w swoim mężu.

żyje z nim szczęśliwie, nigdy go nie widuje, aż pewnego dnia mówi jej, że jej siostry płakały za nią. Błaga, aby je zobaczyć, ale jej mąż odpowiada, że nie byłoby mądrze to zrobić. Psyche nalega, aby odwiedzili, a kiedy to robią, stają się niezwykle zazdrośni o piękną rezydencję Psyche i bujną kwaterę. Wydedukowali, że Psyche nigdy nie widziała męża i przekonali ją, że musi się rozejrzeć. Zdezorientowana i skonfliktowana, Psyche włącza lampę pewnej nocy, gdy jej mąż leży obok niej.

kiedy widzi pięknego Amora śpiącego na łóżku, płacze z braku wiary. Amor budzi się i opuszcza ją, ponieważ miłość nie może żyć tam, gdzie nie ma zaufania. Amor wraca do matki, Venus, która ponownie postanawia zemścić się na pięknej dziewczynie.

Psyche, tymczasem podróżuje po całym kraju, aby znaleźć Kupidyna. Postanawia sama udać się do Wenus w błaganiu o miłość i przebaczenie, a kiedy w końcu widzi Wenus, Wielka bogini śmieje się głośno. Venus pokazuje jej stertę nasion i mówi jej, że musi posortować je wszystkie w ciągu jednej nocy, jeśli chce ponownie zobaczyć Kupidyna. To zadanie jest niemożliwe dla jednej osoby, ale mrówki litują się nad psychiką i sortują dla niej nasiona. Zszokowana Wenus każe Psyche spać na zimnej ziemi i jeść tylko kawałek chleba na obiad. Ale psychika łatwo przetrwa noc. W końcu Venus nakazuje jej odzyskać złote runo z rzeki. Prawie utonęła w rzece z powodu jej smutku, ale odezwała się do niej trzcina i zasugerowała, aby zebrała złote kawałki runo z ciernistego briar, który je łapie. Psyche postępuje zgodnie z tymi instrukcjami i zwraca sporą ilość Wenus. Zdumiona bogini, wciąż przy tym, teraz nakazuje Psyche napełnić kolbę z ujścia rzeki Styks. Kiedy Psyche dociera do rzeki, uświadamia sobie, że to zadanie wydaje się niemożliwe, ponieważ skały są tak niebezpieczne. Tym razem pomaga jej Orzeł i wypełnia kolbę. Wenus wciąż się nie poddaje. Rzuca wyzwanie Psyche, aby poszła do zaświatów i kazała Persefonie włożyć część swojej urody do pudełka. Cudem Psyche się udaje.

w drodze do przekazania pudełka Wenus, staje się ciekawa, otwiera pudełko i natychmiast zasypia. Tymczasem Amor szuka psychiki i znajduje ją śpiącą. Budzi ją, wkłada zaklęcie snu z powrotem do pudełka i zabiera ją do Zeusa, aby poprosić o nieśmiertelność. Zeus spełnia prośbę i czyni Psyche nieśmiertelną boginią. Ona i Amor są małżeństwem. Wenus wspiera teraz małżeństwo, ponieważ jej syn poślubił boginię – i dlatego, że psychika nie będzie już odwracać uwagi mężczyzn na ziemi od Wenus.

Analiza

ta historia skupia się na mocy prawdziwej miłości. Psyche najpierw wątpi w miłość, czując, że musi zobaczyć Kupidyna w ciele. Później wielokrotnie się odkupiła, gdy udowodniła swoje zaangażowanie, pokonując wszelkie przeszkody na swojej drodze. W przenośni miłość (Kupidyn) i dusza („psyche” to greckie słowo oznaczające duszę) należą do nierozerwalnego związku. Kiedy Kupidyn widzi psychikę, duszę w jej pięknie, natychmiast chce się z nią połączyć. W jakiś sposób to piękno jest podziwiane przez mężczyzn, ale nie prowadzi do rodzaju miłości, która powstaje w oświadczeniu małżeńskim. Ale Amor jest w stanie w pełni docenić piękno psychiki.

szczęśliwe zakończenie, w którym Wenus, Psyche i Amor osiągają pozytywne rozwiązanie, ilustruje, że kiedy miłość jest czysta, wszystkie bóle, smutki i wyzwania będą wyrównywane, aby zapewnić realizację miłości. Nawet natura, Jak pokazują mrówki i orzeł, wspiera prawdziwą miłość. Ze wszystkich opowieści w mitologii greckiej, Żadna bardziej wyraźnie nie pokazuje, że prawdziwa miłość istnieje niż ta historia. Co więcej, Psyche ujawnia, że prawdziwej miłości należy bronić i wspierać bez względu na koszty. Ta część mitu jest pięknie opowiedziana przez współczesnego autora C. S. Lewisa pod tytułem Till We Have Faces.

Psyche pozostaje niezwykłym przykładem kobiecej postaci, która zachowuje się jak męski bohater. Chociaż inne postacie kobiece (np. Artemis) wykonują tradycyjnie czynności męskie, żadna z nich tak odważnie nie zachowuje się jak bohater: pokonuje pozornie niemożliwe przeszkody, walczy o zdobycie prawdziwej miłości, osiąga status bardziej niż ludzki.

co ważne, Psyche jest rzadką istotą, która zaczyna się jako śmiertelnik, a kończy jako boskość. Jej wyjątkowa pozycja rodzi pytania o duchowość. Czy dusza jest rzeczą ziemską albo rzeczą niebios? Jak zmienia się Psychika, kiedy staje się nieśmiertelna? Czy w psychice było coś, co od samego początku było czymś więcej niż człowiekiem i dlaczego w ogóle przyciągnęło uwagę Kupidyna?

historia kontynuuje badanie różnicy między ludźmi a bogami, ponieważ Wenus jest gorzko zazdrosna o śmiertelnika, który odciąga od niej innych śmiertelników, boginię. Na ziemi dusza, wyobrażona jako psychika, jest niesamowicie piękna, ale musi stawić czoła wielkim próbom. Porządek zostaje przywrócony, gdy dusza dociera do niebios. Perspektywa własnej duszy podążania tą ścieżką może być bardzo atrakcyjna.

wydaje się, że decyzja należy do Zeusa. Czy dusza musi zapracować na swoje miejsce (z pomocą) w Królestwie Boskości? Czy musi istnieć orędownik, inny bóg, który musi wnieść sprawę do Zeusa? Chociaż takie pytania pozostają otwarte, wydaje się jasne, że determinacja psychiki, odwaga i wiara w prawdziwą miłość pomagają jej osiągnąć boski status.

ten mit pokazuje również niektóre z powiązanych ze sobą wątków mitów. Psyche odwiedza Persefonę w zaświatach (musi być zima). Puszka Persefony przypomina nam Pandorę, zwłaszcza, że jest tak ciekawa, aby ją otworzyć. Znów zobaczymy rzekę Styks, nie wspominając o Zeusie i Wenus. Powiązana natura opowieści rodzi pytania o chronologię: poza stworzeniem ziemi nie jest jasne, jaka może być chronologia i która historia dzieje się przed inną. Ale w miarę jak postacie i miejsca się nakładają, mity ukazują się nie tylko jako intertekstualne ze sobą, ale także jako Zjednoczone w przedstawieniu jednego świata, w którym wszystkie te postacie i historie istnieją.