jestem praworęczny, nie jestem oburęczny. Ale kiedy byłem nastolatkiem, nauczyłem się pisać leworęcznie, żebym mógł pisać więcej.

moja prawa ręka szybko rozwijała cieśni nadgarstka i chciałem być jak najbardziej produktywny z mojego pisania. Niestety, nie mogłem tego zrobić jedną ręką. Chciałem ukraść każdą chwilę w ciągu dnia, aby pisać, tworzyć więcej literatury i szybciej doskonalić swoje umiejętności.

jeden z moich najbliższych przyjaciół w Malezji, który był z natury leworęczny, powiedział mi o tym, jak jej nauczyciele bili jej ręce, gdy próbowała pisać leworęcznie. Złamało mi to serce i opowiedziała mi o tym, jak bardzo starała się nauczyć pisać swoją Nie dominującą prawą ręką. Byłem przerażony, że nauczyciele będą fizyczni z uczniami przez coś tak prostego, jak to, co ręka ktoś napisał.

mimo wszystko, ponieważ znałam jej historię, byłam pewna, że nauczę się pisać leworęcznie. Chociaż dowiedziałem się o możliwości w ciemny sposób, byłem ciekaw, aby spróbować.

na początku nie mogłem pisać liter czytelnie.

tworzenie liter wymagało niesamowitej siły umysłu. Każda litera miała wrażenie, jakbym rysował coś, co wymagało przemyślenia i precyzji.

Kiedy zacząłem pisać leworęcznie, pomyślałem, że po prostu wymyślę, jak sprawić, by moje leworęczne pisanie było schludne.

jest tak wiele liter, w których pociągnięcia piórem są zupełnie inne, gdy używasz drugiej ręki. Weźmy na przykład małą literę „e”. Prawą ręką Zwykle zaczynałem od linii prostej, a potem kręciłem. Lewą ręką próbowałem zacząć od dołu, okrążyć, a następnie połączyć linię, aby uczynić ją „e”.

ustalenie właściwego odstępu między literami i słowami było szokująco trudne.

Jeśli mogę zrobić to nieświadomie dobrze, to powinienem być w stanie zrobić to w lewo, prawda?

źle.

starałbym się pisać doskonale powszechne słowa, słowa pisałem tysiące razy, ale musiałem psychicznie sprawdzić, gdzie będą spacje między literami i słowami.

czułem się jak znowu w przedszkolu.prawie nic łatwo przełożyć na lewactwo.

myślałem, że to przedsięwzięcie będzie niesamowitą zaletą ciągłego pisania, ale zajęło mi to dużo więcej pracy niż się spodziewałem, dopóki nie byłem w stanie naprawdę z tego skorzystać.

Kiedy moje pisanie było czytelne, było bardzo powolne.

po kilku miesiącach przełączania rąk i treningu lewej ręki moje pisanie było czytelne, ale było znacznie wolniejsze niż pisanie prawej. (Tak, słyszałeś mnie, moje prawe pisanie.)

moje pisanie ręczne było co najmniej dwukrotnie szybsze niż pisanie leworęczne. Chociaż ta powolność nie była zbyt szkodliwa dla kreatywnego pisania w podróży, jeśli chodzi o robienie notatek w klasie, moja lewa ręka generalnie nie mogła nadążyć.

zacząłem tę podróż dość wcześnie w liceum, ale dopiero na studiach moja lewa ręka mogła się równać z prawą pod względem prędkości. Myślę, że pismo odręczne może pomóc w procesie pisania, ale na pewno ma fizyczne znaczenie.

odkryłem też wszystkie frustrujące rzeczy związane z byciem leworęcznym.

Kiedy moja prawa ręka opadła głębiej w cieśni nadgarstka, szedłem na zajęcia planując wziąć wszystkie notatki. Podczas wykonywania ćwiczeń cieśni nadgarstka pomógł, zdecydowanie polecam robi je do innych, to nie było dość dla mnie, aby pozostać bezbolesne i w stanie napisać Duże tomy pracy akademickiej i osobistej fikcji.

twoja typowa klasa będzie miała jedno, może Dwa lewe biurka. Jeśli masz szczęście, może trzy.

czy będą w miejscach, w których chcesz usiąść? Prawdopodobnie nie.

jako frontiersman, zawsze chciałem być w pierwszym rzędzie. Było co prawda kilka razy, kiedy chciałbym dostać się do klasy ekstra wcześnie zrobić małą reorganizację biurka. Nikt nigdy nie zauważył i nigdy nie wpadłem w żadne kłopoty, ale to była kolejna z tych zupełnie nieoczekiwanych niedogodności.

to mogło być po prostu psychologiczne, ale nawet samo pisanie w standardowym notatniku wydawało się bardziej niewygodne jako leworęczny. Opieranie się na spirali prawą ręką było wygodniejsze niż opieranie się na spirali lewą ręką, kiedy wypełniałem linie do marginesu.