ETNONIMY: Afghan, Pasztun, Pukhtun, Rohilla

orientacja

Identyfikacja. Pathan zamieszkuje Południowy I Wschodni Afganistan oraz Zachodni Pakistan. Ich językiem jest Pushto (paszto) i, z wyjątkiem niewielkiej mniejszości, są muzułmanami sunnickimi. Dynastie Pathan tworzyły i do niedawna kontrolowały plemienne Królestwo Afganistanu, a w niektórych okresach Pathan lub Afgańscy monarchowie ustanawiali swoje rządy na indyjskich równinach.

lokalizacja. Pathan zamieszkują obszar mniej więcej Ograniczony Kabulem na północnym wschodzie i Heratem na północnym zachodzie. Rozciąga się aż na wschód, aż do rzeki Indus, a na południu można wyznaczyć przybliżoną granicę od Sibi przez Kwetę do Qandahar. Plemiona pathanów, takie jak Mohmand, Wazirs, Sulemankhel i Achakzais, w rzeczywistości przekraczają granicę międzynarodową. Topografia obszaru jest przede wszystkim górzysta, składa się z części pasma górskiego alpejsko-himalajskiego w środkowym Afganistanie i pasma Sulaiman w Pakistanie. Na wschodzie terytorium Pathan rozciąga się na Równinie Indusu, a na południu na płaskowyżu irańskim. Klimat Afganistanu jest półpustynny z mroźnymi zimami i suchymi latami. Wschodnie obszary Pathan są dotknięte wilgocią i deszczem monsunów indyjskich. Ponadto Pathan mieszka i przyczynia się do życia społecznego w niektórych obszarach Indii, takich jak Rampur (Rohilla) i miast takich jak Bombaj.

Demografia. Populacja Pushto w 1984 roku wynosiła około 20 milionów. Obejmuje to 11 milionów pochodzących z Pakistanu i 9 milionów pochodzących z Afganistanu. Z powodu wojny domowej, która trwa w Afganistanie od 1979 roku, około 2 miliony Patańczyków wyjechało do Pakistanu jako uchodźcy. Pathan stanowili od 50 do 60 procent ludności przedwojennego Afganistanu. Jako największa i najbardziej wpływowa grupa etniczna, Pathan zdominowali społeczeństwo i Politykę tego kraju przez ostatnie 200 lat. Inne ważne mniejszości etniczne w Afganistanie obejmują Hazarów, Tadżyków i Uzbeków. Po oddzieleniu Bangladeszu od Pakistanu, Pathan stanowią drugą co do wielkości grupę etniczną Pakistanu. Według pakistańskiego spisu powszechnego z 1981 roku 13% gospodarstw domowych w kraju posługuje się językiem Pushto. Pendżabowie stanowią większość ludności Pakistanu; Inne ważne grupy językowe są Sindhis, Baluchis, i głośniki Urdu.

przynależność językowa. Pushto należy do irańskiej gałęzi indoeuropejskiej rodziny językowej. Dwa główne dialekty, które różnią się wymową, to południowo-zachodni lub Qandahari Pushto i Północno-Wschodni lub Peszawari Pukhto. Większość Patańczyków w Afganistanie posługuje się Dari, dialektem Farsi lub perskim, jako drugim językiem i wywarł silny wpływ na Pushto. Oba języki są napisane alfabetem arabskim, zmodyfikowanym tak, aby pomieścić spółgłoski, które nie występują w języku arabskim.

Historia i stosunki kulturowe

pochodzenie Pathanu jest przedmiotem dyskusji. Dowody językowe wskazują na pochodzenie indoeuropejskie, podczas gdy niektóre genealogie plemienne twierdzą, że są to związki semickie. Regiony Afganistanu, wschodniego Iranu i zachodnich Indii były jednymi z najciężej najechanych w historii, więc dzisiejsze Pathan są prawdopodobnie heterogeniczną grupą. Wśród najeźdźców, którzy weszli i ustanowili Imperia w tym obszarze, byli Irańczycy, Grecy, Hindusi, Turcy, Mongołowie, Uzbecy, Sikhowie, Brytyjczycy i Rosjanie. Pierwsza historyczna wzmianka o Pathanie (AD. 982) odnosi się do Afgańczyków żyjących w górach Sulaiman. Pierwszy znaczący wpływ, jaki wywarli poza tym obszarem, miały wojska w armiach Mahmuda z Ghazni, Muzułmańskiego Turka, który poprowadził szereg najazdów na hinduskich królów w północnych Indiach około roku 1000. Prawie 300 lat później władzę w Delhi przejęli sami królowie Afgańscy. Pathan Chaljis i Później Lodhis rządzili tam aż do wyparcia przez Babura, pierwszego z cesarzy Mogołów, na początku XVI wieku. To ironiczne, że królowie Pathan rządzili Indiami, zanim rządzili górzystymi obszarami na Zachodzie, które są ich ojczyzną. Ten wyczyn został osiągnięty dopiero w 1747 roku, kiedy Ahmed Shah Abdali z bazy w Qandahar połączył imperium, które obejmowało część Iranu i Indii, a także Afganistanu. Członkowie jego plemienia rządzili bardziej okrojonym Afganistanem do 1973 roku. Zaangażowanie Brytyjczyków na terenach Pathanu było konsekwencją wysiłków mających na celu ochronę zachodnich granic imperium Indyjskiego i kontrolę południowego natarcia Rosjan. W 1879 roku, po drugiej wojnie angielsko-afgańskiej, rząd afgański przekazał kontrolę nad wszystkimi przejazdami do Indii Brytyjczykom, a w 1893 roku powstała linia Duranda, wyznaczająca obszary odpowiedzialności obu rządów. Obecnie jest to granica międzynarodowa dzieląca Pathan pomiędzy dwa państwa narodowe.

osady

podczas gdy niektórzy Pathan są koczownicze, a inni miejskie, większość mieszka w wioskach od 2 do 400 rodzin. Często wioski skupiają się wokół większego miasta i zawsze znajdują się w trosce o dostępność wody i obronę. Wzorce osadnicze odzwierciedlają politykę linii z dominującymi liniami posiadającymi wybór lub strategiczne ziemie. Bliskość genealogiczna określa położenie grupy względem nich. Grupy koczownicze to przede wszystkim pasterze bydła, którzy przemieszczają się wraz z porami roku, aby podążać za pastwiskami. Podążają wyznaczonymi trasami i mają tradycyjne pola namiotowe. Podobnie jak wioski, obozy są zorganizowane wokół namiotów starszych linii. Domy są zazwyczaj zbudowane z cegieł błotnych lub suszonych na słońcu, pokrytych tynkiem błotnym. Jedynymi cennymi częściami domu są drzwi i drewniane belki, które podtrzymują płaski dach z mat pokrytych błotem i gałązkami. W małych wioskach domy składają się z wysokich murów, często przypominających twierdze, zakończone wieżami na rogach. Pomiędzy obszarami (hujra), do których można wejść i bawić się, a przestrzenią mieszkalną rodziny, obserwuje się wyraźne i ścisłe rozgraniczenie. Kobiety są odizolowane od tych pierwszych (zgodnie z islamskim zwyczajem Purdy), a zwierzęta i magazyny zboża są trzymane w tych drugich. W tradycyjnym stylu koczownicze namioty są tkane z włosów czarnej kozy i wsparte na słupach lub łukowych słupach i linach męskich.

Gospodarka

działalność gospodarcza. Rolnictwo, przede wszystkim Uprawa zbóż i hodowla zwierząt to najważniejsze działania w gospodarce Pathanu. Praktyka rolnicza jest w dużej mierze ograniczona szorstkim terenem i suchym klimatem do dolin rzecznych; gdzie indziej zależy to od skąpych opadów deszczu. Najważniejszą uprawą jest pszenica, a następnie jęczmień i kukurydza. Uprawa odbywa się głównie ręcznie lub ze zwierzętami, choć tam, gdzie to możliwe, ma miejsce mechanizacja. Tradycyjne techniki nawadniania, takie jak kareezes, seria studni połączonych podziemnym tunelem, są w wielu przypadkach zastępowane przez studnie rurowe. Innymi ważnymi produktami rolnymi są świeże i suszone owoce sadownicze, orzechy, warzywa, opium i haszysz. Oprócz hodowli zwierząt, koczownicy, a także niektórzy rolnicy zajmują się handlem i ograniczaniem pieniędzy. Obecność granicy dzielącej Terytorium Pathan na dwa państwa również sprawia, że przemyt jest dochodowym pościgiem. Zwierzęta udomowione obejmują zarówno Owce o grubym ogonie i krótkim ogonie, kozy, bydło, bawoły wodne, kury, wielbłądy, osły i konie.

Sztuka przemysłowa. Wiele działań przemysłowych, takich jak Stolarstwo, murarstwo i obuwnictwo, jest wykonywanych przez specjalistów Pasztunów w niepełnym wymiarze godzin, którzy również zajmują się rolnictwem. Jednak w wielu dziedzinach pozazawodowe grupy zawodowe wykonują te czynności, a także inne, takie jak tkactwo, Kowalstwo i złotnictwo. Wyjątek stanowi produkcja broni; na niektórych obszarach, zwłaszcza w Darra Adam Khel na południe od Peszawaru, Pathanie produkują broń w małych fabrykach.

Handel. Wioski na terenach Pathan do niedawna były w dużej mierze samowystarczalne. Tradycyjnie handel, a nawet Rolnictwo, były działaniami pathanów, którzy postrzegali najazdy, przemyt i Politykę jako honorowe zajęcie. Na obszarach, gdzie takie postawy utrzymują się, handel jest prowadzony przez nie-Pathańskich (często hinduskich) sklepikarzy i handlarzy lub przez barter z koczownikami. Pomimo tych tradycji, w dużych miastach i na obszarach miejskich Pathans zdobył reputację udanych handlowców i biznesmenów.

podział pracy. Ścisłe przestrzeganie purdah skutkuje wyraźnym podziałem pracy między płciami. Chociaż wiejskie kobiety mogą uczestniczyć w zbiorach, pozostają one głównie wewnątrz związku, gdzie oczekuje się, że wykonają tradycyjne domowe zadania, takie jak wychowanie dzieci, utrzymanie domu, gotowanie itp. Rzeczywiście, Purda jest często obserwowana do tego stopnia, że kobietom nie wolno wychodzić publicznie na zakupy; tak więc zakupy są robione przez mężczyzn. Purda jest mniej ściśle przestrzegana przez grupy koczownicze.

dzierżawa gruntów. W suchych, niskowydajnych regionach małe gospodarstwa rolne są uprawiane samodzielnie przez Malika (drobnego wodza lub starszego domownika) i jego synów. Na obszarach o większej wydajności, gdzie chanowie (wioski lub wodzowie plemienni) posiadają większe połacie, najemnicy wykonują pracę. Najemcy otrzymują około 20 procent produktu, jeśli dostarczają tylko siłę roboczą, a wyższy procent, jeśli dostarczają narzędzia lub zwierzęta. Do początku tego wieku w dolinach Swat i Mardan równość klanów Pathan podkreślała zwyczaj wesh, zgodnie z którym okresowo rozdzielali oni ziemię między siebie. Wiązało się to z fizycznym przeniesieniem gospodarstw domowych i dobytku do innych części dolin. Nadmiar ludności z obszarów Pathan tradycyjnie opuścił obszar, aby służyć jako najemnicy w armiach Indii, pracować jako najemnicy na ziemiach innych lub, bardziej obecnie, działać jako robotnicy lub przedsiębiorcy w miastach Pakistanu lub państw Zatoki Perskiej.

pokrewieństwo

grupy pokrewieństwa i pochodzenie. Segmentowa struktura plemienna i unilinealne pochodzenie definiują grupy pokrewieństwa Pathanów. Podziały genealogiczne i geograficzne na ogół pokrywają się. Najistotniejszym podziałem w strukturze plemiennej jest podsekcja klanowa, czyli dzieci jednego człowieka, obejmująca na ogół cztery lub pięć pokoleń. To właśnie w tej sferze ożeni się, Zawiera sojusze i jest w konflikcie. Najmniejszą jednostką jest kor, czyli gospodarstwo domowe i oznacza to współżycie z żyjącym dziadkiem. Jest to główna jednostka gospodarcza i społeczna; jej członkowie mogą współżyć w wiosce, pojedynczym związku lub grupie koczowniczej. Zejście jest patrylinearne.

Terminologia pokrewieństwa. Występują aspekty systemu Eskimoskiego, w których terminy avuncular i cousin są jednolite, choć wyróżnia się pewne zabezpieczenia. Na przykład, podczas gdy wszystkie inne kuzynki żeńskie noszą to samo określenie, co wszystkie inne męskie, córka brata ojca (potencjalna lub preferowana oblubienica) i syn brata ojca (rywal w dziedziczeniu, a tym samym potencjalny wróg) otrzymują odrębne terminy.

małżeństwo i rodzina

małżeństwo. Chociaż poligamia z maksymalnie czterema żonami jest dozwolona zgodnie z Prawem muzułmańskim, monogamia jest powszechna. Małżeństwa są w przeważającej mierze endogamiczne w obrębie klanu i w dużym stopniu w obrębie podsekcji. Wśród niektórych plemion preferowane jest małżeństwo równoległe z córką brata ojca. Małżeństwa są układane przez rodziców pary, a ich plany są na ogół spełnione. Związek jest powszechnie zawierany na podstawie umowy o pracę. Często rodzice panny młodej wydają pieniądze otrzymane w cenie panny młodej jako posag, aby zaspokoić przyszłe potrzeby domowe pary. Powszechną praktyką jest wymiana małżeństw między bliskimi krewnymi agnatycznymi, w których dana jest siostra lub córka, a jedna przyjmowana jednocześnie. Rezydencją po ślubie jest virilocal, panna młoda przybywająca do zamieszkania w jednym związku z synem, który otrzymuje w nim osobne kwatery. Śmierć patriarchy rodziny jest często czasem, kiedy takie wspólne lub złożone rodziny dzielą się na odrębne związki. Pomimo łatwości uzyskania rozwodu zgodnie z Prawem muzułmańskim, jest to bardzo rzadkie wśród Patańczyków. Cena panny młodej i honor mężczyzny są tracone, jeśli kobieta ponownie się ożeni.

jednostka krajowa. Gospodarstwo domowe (kor) jest podstawową jednostką konsumpcji i współpracy i jest rozumiane jako ci, którzy dzielą palenisko lub jako człowiek i / lub jego synowie. Wyróżnia się trzy główne typy jednostek domowych: (1) rodzina nuklearna; (2) rodzina złożona, w której patriarcha i/lub jego synowie i ich żony mieszkają razem i dzielą wydatki; oraz (3) Rodzina wspólna, w której rodziny nuklearne w związku, często bracia, utrzymują niezależne budżety.

dziedziczenie. Ziemia jest podzielona jako dziedziczenie tylko wśród mężczyzn i na podstawie równości. Najstarszy brat otrzymuje zazwyczaj dodatkową część, która ma być wykorzystana na utrzymanie rodzinnego pensjonatu (hujra). To właśnie o dziedziczenie ziemi toczy się rywalizacja między braćmi, a w następnym pokoleniu kuzynami. Pomimo islamskich nakazów, ani żony, ani córki nie dziedziczą majątku.

socjalizacja. Wraz z oddzieleniem płci nieodłącznie związanych z islamem, dzieci są wychowywane głównie przez matkę i starsze siostry. W osamotnionej atmosferze, która panuje, istnieje wiele współzawodnictwa O uwagę i uczucie, chociaż mężczyźni mają tendencję do pobłażania dzieciom. Chłopcy są obrzezani w siódmym roku życia.

organizacja społeczno-polityczna

W Afganistanie samo państwo wyewoluowało z systemu plemiennego, historycznie sprawowało jedynie luźną kontrolę z wyjątkiem większych miast. W Pakistanie przeważa kilka różnych systemów, które są w dużej mierze dziedzictwem brytyjskiej administracji cesarskiej. Chociaż większość Pathanów mieszka w dystryktach, w których przeważa Prawo cywilne i karne Pakistanu, niektóre plemiona, takie jak Mohmand i Wazirowie, znajdują się w federalnych obszarach plemiennych (FATA), podczas gdy inne, takie jak te w Malakand w północno-zachodniej prowincji przygranicznej lub te w agencji Zhob w Baluchistanie, znajdują się w prowincjonalnych obszarach plemiennych (PATA). W FATA i PATA rządzi prawo plemienne i zwyczajowe.

organizacja społeczna. Pomimo podziałów administracyjnych Pathan utrzymuje koncepcję ich jedności kulturowej i etnicznej. Idea ta wywodzi się z segmentowej struktury plemiennej i związanego z nią pojęcia pochodzenia od wspólnego przodka. A. S. Ahmed zidentyfikował dwie zasady organizacji społecznej wśród Pathan, nang (honor) i qalang (podatki lub czynsz). Na obszarach, gdzie nang przeważa tradycyjne wartości są praktykowane, istnieje niewielka rozwarstwienie społeczne i nie ma centralnego autorytetu politycznego. Na obszarach qalang przynależność do ziemi, a nie przynależność do linii, daje status, a rozwarstwienie społeczne jest powszechne, wraz z centralizacją polityczną w rękach arystokracji. W obu kontekstach mułłowie, Sayyidowie (potomkowie proroka Mahometa) i grupy okupacyjne odgrywają swoją szczególną rolę w społeczeństwie Pathan, ale stoją poza genealogią Pathan.

organizacja polityczna. W różnym stopniu Patańczycy są asymilowani w strukturze administracyjnej obszaru, w którym żyją. W ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat Afganistan oficjalnie przeszedł z monarchii konstytucyjnej do Republiki, a w końcu do Republiki Demokratycznej. Pomimo tych zmian (aż do obecnej wojny domowej) stosunki między rządem a ludnością wiejską niewiele się zmieniły. Ponieważ obecność rządu była zwykle w celu ściągania podatków lub poborowych, stosunek mieszkańców wioski do niego był na ogół defensywny i nie współpracował. Do pewnego stopnia to samo miało miejsce po drugiej stronie granicy, gdzie panował ciągły opór wobec brytyjskich rządów, chociaż Brytyjska administracja była akceptowana na niektórych obszarach, a Brytyjskie subwencje na innych. Chociaż większość Pathanów popierała ruch na rzecz utworzenia Pakistanu, inni chcieli zjednoczyć Pathanów po obu stronach granicy w kraju o nazwie ” Pakhtunistan.”Od tego czasu ruch Pakhtunistan tlił się w różnych formach w obu krajach. Ważną rolę polityczną odgrywają lokalne rady decyzyjne zwane jirgas. Składają się z malików i decydują o różnych sprawach wewnątrz – lub międzytrybalnych na podstawie zwyczaju plemiennego i, w mniejszym stopniu, prawa islamskiego. W Afganistanie instytucja rozciąga się na poziom Narodowy, gdzie Loya Jirga, składający się z przywódców plemiennych, etnicznych i religijnych, spotyka się, aby zdecydować o ważnych kwestiach.

kontrola społeczna. Tradycyjnie kontrola społeczna była utrzymywana przez kodeks zachowania i honoru zwany Pakhtunwali. Łączy w sobie zasady zemsty, gościnności wobec gości, obrony tych, którzy szukali ochrony w czyjejś opiece, czystości zamężnych kobiet i powściągliwości wobec tych, którzy są uważani za słabych lub bezradnych (Hindusi, kobiety i chłopcy). Pakhtunwali w niektórych przypadkach zaprzecza i ogólnie ma pierwszeństwo przed prawem islamskim. Jest surowa-karą za nielegalne zachowania seksualne jest na przykład śmierć—i jest ona wymuszana przez silną presję społeczną. Naruszenia prawa poza działaniami, które obejmuje Kodeks, są rozpatrywane przez jirga lub administrację rządową.

konflikt. Jak wspomniano, rywalizacja z synem brata ojca o własność, władzę i żony jest stałym źródłem konfliktu, podobnie jak sam Pakhtunwali, ponieważ nawet drobne kłótnie mogą eskalować do punktu, w którym zaangażowany jest honor. Źródłem konfliktu są również wysiłki na rzecz włączenia Pathanu do systemów politycznych postrzeganych jako obce. Często w czasach zagrożenia zewnętrznego przywódcy religijni przyjmują znaczenie polityczne, ponieważ opór przybiera formę Świętej walki lub dżihadu. Rozwiązywanie konfliktów odbywa się poprzez dżirgę lub poprzez interwencję postaci religijnych.

Religia i kultura ekspresyjna

wierzenia religijne. Islam jest istotnym i jednoczącym tematem w życiu Pathan, a także jednoczy Pathan z międzynarodową społecznością wierzących. Przeważająca większość Pathan to Sunnici muzułmanie ze szkoły prawniczej Hanafiego. Niektóre grupy, zwłaszcza w pakistańskich agencjach Kurram i Orakzai, praktykują Islam szyicki. Wśród Pathanów znajduje się wiele nadprzyrodzonych postaci. Dżiny są duchami zrodzonymi z ognia, które mogą wejść i opętać ludzi. Inne negatywne istoty to duchy zaburzonych lub przeklętych dusz, czarownice i wróżki. Dusze pobożnych postaci mogą również powrócić na Ziemię, aby odgrywać bardziej pozytywną rolę.

praktykujący religię. Podczas gdy Islam nie ma święceń kapłańskich, przywódcy religijni są uznawani. Na poziomie wsi tę rolę odgrywa mułła, człowiek, który osiągnął pewne wykształcenie religijne. Oprócz opieki nad Meczetem i podejmowania wezwanie do modlitwy pięć razy dziennie, on odprawia Rytuały przejścia, które wyznaczają etapy życia, narodziny, obrzezanie, małżeństwo, i śmierć. Inną ważną postacią jest Sayyed, który stoi poza strukturą plemienną, ponieważ jego Genealogia rozciąga się na samego Proroka, a nie na przodków Pathanów. Nie związani kodeksem honorowym Pasztunów, Sayyedowie są świętymi postaciami, które mogą rozstrzygać spory między grupami.

ceremonie. Oprócz obrzędów przejścia, w kalendarzu religijnym znajdują się: trzy dni świętowania pod koniec Ramazanu, miesiąc postu; dzień obchodzony przez rytualne zabijanie owiec na pamiątkę zabicia przez Ibrahima owcy w miejsce swego syna na rozkaz Boga; oraz Urodziny Proroka Mahometa.

Sztuka. Poezja jest sztuką najbardziej cenioną przez Pathanów. Ich największy poeta, Khushhal (zm. 1689), pisał zarówno wiersze miłosne, jak i patriotyczne. Haftowane kamizelki i misternie zdobione kolby karabinowe były tradycyjnie głównymi sztukami wizualnymi.

Medycyna. Podczas gdy niektóre placówki medyczne są wprowadzane, ludzie zwyczajowo udają się do mułły lub tradycyjnego Zielarza na kuracje. Dżin opętany przez pacjenta jest powszechnie uważany za przyczynę choroby. Rdzenne traktowanie jest w tradycji, o której mówi się, że jest pochodzenia greckiego lub w tradycji religijnej wypracowanej przed wiekami. Powszechne lekarstwo polega na noszeniu talizmanów na szyi złożonych z magicznych formuł lub wersetów Koranu zszytych w tkaninie lub skórze.

śmierć i życie pozagrobowe. W islamie ciało ma być pogrzebane rytualnie w czystości, tak aby dusza była przygotowana do wejścia do nieba w Dniu Sądu. Po śmierci ciało jest myte i owinięte w biały prześcieradło. Mułła wykonuje obrzędy śmierci, prowadząc zgromadzonych żałobników w specjalnej modlitwie. Ciało pochowane jest z twarzą skierowaną w stronę Mekki. Zobowiązania żałobne trwają po pogrzebie. Krewni zmarłego zbierają się przy grobie w kilka pierwszych piątków i czterdziestego dnia po śmierci, i obchodzą pierwszą rocznicę śmierci z ostatnią ceremonią upamiętniającą.

Zobacz też: Kohistani; Sayyid

Bibliografia

Ahmed, Akbar S. (1976). Millennium and Charisma among Pathans: a Critical Essay in Social Anthropology. &Kegan Paul.

Ahmed, Akbar S. (1980). Pukhtun Gospodarka i społeczeństwo: tradycyjna struktura i rozwój gospodarczy w społeczeństwie plemiennym. &Kegan Paul.

Barth, Fredrik (1972). Przywództwo polityczne wśród Pathanów Swat. London School of Economics Monographs on Social Anthropology, no. 19. Londyn: Athlone Press.

Caroe, Olaf (1958). The Pathans 550 p. n. e. – a. d. 1957. London: Macmillan; New York: St. Martin ’ s Press.

Dupree, Louis (1980). Afganistan. Princeton, N. J.: Princeton University Press.

AKBAR S. AHMED WITHPAUL TITUS