lata 70.: Warm Dust, Ace i Roxy MusicEdit

kariera nagraniowa Carracka rozpoczęła się od jazz-rockowego zespołu Warm Dust, który w latach 1970-1972 wydał trzy albumy z oryginalnym materiałem. Carrack był klawiszowcem zespołu, sporadycznie grając na innych instrumentach, z Les Walkerem jako wokalistą.

Po rozpadzie Warm Dust, Carrack i basista Warm Dust Terry „Tex” Comer pomogli w założeniu zespołu rockowego Ace. Debiutancki singiel zespołu,” How Long”, został napisany i zaśpiewany przez Carracka i był hitem w 1975 roku zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Stanach Zjednoczonych. Utwór był jedynym przebojem Ace ’ a i w 1977 roku grupa rozwiązała się. Następnie Carrack pracował jako muzyk wspierający Frankiego Millera i jako keyboardzista dla Roxy Music.

lata 80.: pracując solo i jako muzyk sesyjnyedytuj

Carrack wydał swój pierwszy solowy album, 1980 ’ s Nightbird. Nie odniósł komercyjnego sukcesu.

w 1981 roku Glenn Tilbrook zwerbował Carracka do Squeeze jako zastępcę długoletniego klawiszowca Joolsa Hollanda. Ten nowy Squeeze line-up osiągnął międzynarodowy sukces z albumem East Side Story, z carrackiem jako wokalistą w piosence „Tempted”, ich największym amerykańskim hitem w tym czasie. Jednak w 1982 roku Carrack opuścił zespół i został zastąpiony przez klawiszowca Don Snow.

pod koniec 1981 roku Carrack dołączył do Nicka Lowe ’ a w składzie: Lowe, Carrack, Martin Belmont na gitarze, James Eller na basie i Bobby Irwin na perkusji. Zespół ten, określany jako Noise to Go, występował zarówno w solowych nagraniach Carracka, jak I Lowe 'a, podobnie jak w aranżacji Lowe’ a z Dave ’em Edmundsem i Rockpile’ em pod koniec lat 70. Noise to Go wspierał również żonę Lowe ’ a Carlene Carter na jej albumie Blue Nun z 1981 roku.

Po solowym albumie Carracka z 1982 roku Suburban Voodoo, Eller opuścił Noise To Go, a Lowe przejął obowiązki basowe w zespole. Zespół został ponownie ochrzczony przez Nicka Lowe 'a i jego kowbojski strój i nagrał dwa albumy w latach 1983-1985, z Lowe’ em jako wokalistą. Zespół wsparł również Johna Hiatta na drugiej stronie albumu Riding with the King z 1983 roku.

w tym okresie Carrack pracował również jako muzyk sesyjny dla The Smiths and The Pretenders.

Nick Lowe i jego kowbojski strój rozwiązali się w 1985 roku, a Carrackowi skontaktował się Mike Rutherford (z Genesis), który poprosił go o dołączenie do nowego projektu pobocznego Rutherforda, Mike + The Mechanics. Początkowo Carrack i Paul Young byli na przemian głównymi wokalistami zespołu. Carrack zaśpiewał lead w ich przeboju „Silent Running (on Dangerous Ground)”z 1985 roku. Doprowadziło to do dalszej popularności i uznania głównego nurtu, z Philem Collinsem opisującym Carracka jako „niesamowity głos”, który „mógłby zaśpiewać książkę telefoniczną”.

w 1986 roku Carrack został członkiem nowo powstałego zespołu Roger Waters, The Bleeding Heart Band, nagrywającego utwory do ścieżki dźwiękowej filmu animowanego When the Wind Blows. W następnym roku Waters (nadal z towarzyszeniem Carracka i The Bleeding Hearts) wydał solowy album, Radio K. A. O. S. i odbył tournée po USA i Europie. Carrack często pełnił rolę nieoficjalnego supportu na trasie koncertowej, zazwyczaj grając „kuszony”, by rozgrzać tłum.

opierając się na sukcesie Mike + The Mechanics, Carrack był w stanie wznowić karierę solową w 1987 roku z przebojowym albumem One Good Reason I towarzyszącym mu singlem „Don’ t Shed a Tear”, który dotarł do dziewiątego miejsca na liście Billboard Hot 100. Od tego momentu Carrack konsekwentnie kontynuował zarówno karierę solową, jak i karierę w Mike + The Mechanics. Zespół nagrywał i koncertował nieregularnie ze względu na zobowiązania Rutherforda do współpracy z Genesis.

w 1989 roku Mike + The Mechanics mieli przebój numer dwa w Wielkiej Brytanii i numer jeden w USA z „the Living Years”, na którym Carrack ponownie zaśpiewał lead. Również w 1989 roku Carrack nagrał utwór „Romance”, duet z Terri Nunn z zespołu Berlin Z Los Angeles. Piosenka pojawiła się na ścieżce dźwiękowej do filmu Sing, w rolach głównych Peter Dobson i Lorraine Bracco.

lata 90.: solowe i kolaboracjedytuj

w latach 90. kariera solowa Carracka na kilka lat zawiesiła się, choć kontynuował karierę jako muzyk sesyjny. Kontynuował również współpracę z Mike + The Mechanics, który nagrywał przez całą dekadę. W tym czasie Carrack grał na instrumentach klawiszowych w zespole, a także zaczął komponować, wraz z Rutherfordem, niektóre utwory zespołu.

w 1990 roku Carrack dołączył do Rogera Watersa na przełomowym koncercie The Wall-Live w Berlinie przed 250 – tysięcznym tłumem. Zaśpiewał ” Hey You „I był jednym z wykonawców w” The Tide Is Turning ” z Waters, Joni Mitchell, Cyndi Lauper, Bryan Adams i Van Morrison.

w 1991 roku Carrack zaśpiewał czwartą zwrotkę na wydanej w 1956 roku przez Paula Younga coverze zatłoczonego przeboju „Don’ t Dream It 's Over”, wydanym na kompilacyjnym albumie Younga From Time to Time – The Singles Collection

w 1993 roku Carrack wraz z basistą Tonym Levinem, perkusistą Steve ’em Ferrone’ em, gitarzystą Philem Palmerem i klawiszowcem / producentem Rupertem Hine ’ em utworzyli zespół znany jako Spin 1NE 2wo. Wydali jeden album, autorski projekt, składający się z klasycznych rockowych coverów, w tym piosenek Jimiego Hendrixa, The Who, Led Zeppelin, Blind Faith, Steely Dana i Boba Dylana. Duetował z Beth Nielsen Chapman w „in the Time it Takes”.

również w 1993 roku Squeeze powrócili na swój album Some Fantastic Place i kolejną trasę koncertową. Z carrackiem na wokalu, zespół ponownie nagrał swój przebój „Tempted” na ścieżkę dźwiękową do filmu Reality Bites (1994). Carrack po raz kolejny opuścił Squeeze, jednak po około roku.

po drugim pobycie w Squeeze, Carrack połączył siły z Timothy B. Schmitem i Donem Felderem z the Eagles w ambitnym, ale niezrealizowanym projekcie nagraniowym. Schmit i Felder wkrótce ponownie połączyli się z resztą Eagles i ich Hell Freezes Over album, przynosząc ze sobą jedną z piosenek, które Carrack napisał, ” Love Will Keep us Alive.”Został nagrany przez the Eagles i zdobył nagrodę ASCAP jako najczęściej grany utwór w USA w 1995 roku . W tym samym roku Mike + The Mechanics zdobył kolejny hit top 20, „Over My Shoulder”. Nie tylko Carrack był głównym wokalem, ale był pierwszym hitem mechaniki, który został napisany przez niego.

w 1996 roku Carrack wznowił karierę solową z albumem Blue Views. Carrack wykonał również partie organów Hammonda do czterech piosenek na albumie Higher Ezio z 2000 roku.

2000–prezentacjedytuj

Carrack prowadzi aktywną karierę solową, a także karierę jako muzyk sesyjny i autor tekstów, koncertując solo w 2002 roku, głównie otwierając dla zespołów takich jak Supertramp. Był także jedynym wokalistą Mike + The Mechanics po śmierci Paula Younga w 2000 roku. W 2003 roku Carrack odbył trasę koncertową z Ringo Starr & jego zespół All-Starr, wykonując jego przeboje, w tym „How Long?”, „Kuszony” i „The Living Years”. W 2004 roku Carrack opuścił The Mechanics po wydaniu Rewired, ich jedynego albumu z carrackiem jako jedynym wokalistą. Po zakończeniu kariery Carracka, w 2007 roku Eagles nagrali utwór „I Don’ t Want to Hear Anymore” na długo wyczekiwanym reuniońskim albumie Long Road Out of Eden. Album znalazł się na pierwszym miejscu w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii i kilku innych krajach.

we wrześniu 2004 roku Carrack wraz z innymi wybitnymi artystami wziął udział w koncercie „The Strat Pack” na Wembley, z okazji 50-lecia Fender Stratocaster. Carrack wystąpił wokalnie na „How Long?”, „All Along the Watchtower”, „While My Guitar Gently Weeps”i” I Can 't Dance”.

w maju 2009 roku Carrack wyruszył w trasę koncertową po Niemczech, wspieraną przez kanadyjskiego artystę Brendana Croskerry ’ ego. W 2010 roku Carrack wydał album a Different Hat z Royal Philharmonic Orchestra w aranżacji Davida Cullena. Dwa lata później, w 2012 roku, Carrack powrócił z inspirowanym soulem albumem Good Feeling.

w 2012 roku Carrack był tematem godzinnego filmu dokumentalnego BBC Four Paul Carrack: the Man with the Golden Voice. W tym samym roku Carrack został jednym z laureatów Nagrody BASCA Gold Badge w uznaniu jego wyjątkowego wkładu w muzykę.

w lutym 2013 roku Carrack pomógł rozpocząć 50-letnią trasę koncertową Erica Claptona „Old Sock”, świętując 50-lecie, w którym Clapton był profesjonalnym muzykiem. Carrack zaśpiewał główne partie wokalne w „Tempted”, „How Long”i zamknął koncert piosenką ” High Time we Went”.

w 2013 roku wziął udział w programie BBC Four Please Please Me: Przeróbka klasyka z okazji 50-lecia debiutanckiego albumu The Beatles, na którym nagrał własną wersję „Misery”.

w maju 2015 roku Carrack pomógł Claptonowi świętować jego 70 urodziny koncertem w Madison Square Garden 1 I 3 maja wraz z innymi członkami zespołu Claptona. Obchody urodzin trwały jeszcze w maju w Royal Albert Hall w Wielkiej Brytanii. W 2019 roku Carrack zagrał na organach Hammonda i zaśpiewał podczas światowej trasy koncertowej Claptona Live In Concert 2019, grając swój pierwszy koncert w Dreźnie w Niemczech w ramach Dresden Music Festival.

19 lutego 2021 roku na wszystkich platformach cyfrowych został wydany nowy singiel „You’ re Not Alone” za pośrednictwem niezależnej wytwórni Carrack-UK. Ogłoszono również, że nowy album studyjny, One on One, zostanie wydany w czerwcu 2021 roku.

session workEdit

charakterystyczne umiejętności głosowe i keyboardowe Carracka sprawiły, że był poszukiwany jako muzyk sesyjny przy wielu projektach. Niektóre z jego osiągnięć to:

• syntezator, organy i fortepian na albumach Roxy Music Manifest, Flesh + Blood i Avalon
• Fortepian na albumie The Pretenders Learning to Crawl (1983)
• Instrumenty Klawiszowe na debiutanckim albumie The Smiths, The Smiths (1984)
• wokal prowadzący w Radio K. A. O. S. Rogera Watersa (1987); instrumenty klawiszowe i wokal podczas późniejszej trasy koncertowej
• organy na albumach Eltona Johna made in England (1995) i The Big Picture (1997)
• organy i wokal na B. B. King 's Deuces Wild (1997)
• klawisze na Simply Red’ S Blue (1998)
• koncertując z zespołem All-Starr Ringo Starra (2003)

w 1997 Carrack zagrał na organach dla Eltona Johna na singlu „Something About the Way You Look Tonight”. Został on połączony z” Candle in The Wind 1997 ” na dwupłytowym singlu, który ustanowił nowy rekord najlepiej sprzedających się singli wszech czasów.