gratuluję CMAJ i Boutisowi i współpracownikom genialnego artykułu badawczego .1 Analiza Intention-to-treat jest porównaniem leczonych grup, które obejmują wszystkich pacjentów pierwotnie przydzielonych po randomizacji. Jest to zalecana metoda w badaniach wyższości, aby uniknąć jakichkolwiek uprzedzeń. W przypadku brakujących obserwacji zalecaną metodą jest „ostatnia wartość przeniesiona do przodu”.

Analiza Per-protokół jest porównanie grup leczenia, które obejmuje tylko tych pacjentów, którzy zakończyli leczenie pierwotnie przydzielone. W przypadku samodzielnego wykonania tej analizy prowadzi to do stronniczości.

w badaniach nieinferialności zaleca się zarówno analizę intencji leczenia, jak i analizę per-protocol; oba podejścia powinny wspierać nieinferialność. W artykule Boutina i współpracowników, zamiar leczenia powinien obejmować 50 pacjentów w każdej grupie zgodnie z randomizacją lub co najmniej 45 w grupie z szynami (U 4 pacjentów diagnoza była błędna) i 50 w grupie z odlewami; może to zmienić wyniki, aby wskazać efekt graniczny. W tym artykule analizę przeprowadzono z udziałem 43 pacjentów w grupie splint i 49 w grupie cast, co wydaje się być analizą per-protocol, chociaż nazwano ją analizą intention-to-treat. Stąd nieinferencyjność może zostać stwierdzona dopiero po analizie przez oba podejścia.