rozpoznanie różnicowe

należy rozważyć proliferację białych krwinek (WBC) u pacjentów z zakażeniami i innymi stanami zapalnymi, takimi jak choroby autoimmunologiczne.

wzrost liczby neutrofilów występuje często podczas infekcji bakteryjnej.

limfocytozę można znaleźć w gruźlicy (TB), ostrych infekcjach jelit i mononukleozie zakaźnej.

liczba monocytów jest zwykle zwiększona wraz ze zwiększoną liczbą limfocytów.

eozynofile mogą stać się zwiększone u pacjentów z zaburzeniami alergicznymi, astmą, niektórymi pasożytniczymi i zaburzeniami dermatologicznymi.

podwyższona liczba WBC może być również wykryta u pacjentów z różnymi rodzajami białaczki i chłoniaków.

niebezpieczne sytuacje

ważne jest, aby szybko rozpoznać podwyższoną liczbę WBC związaną z rozpoznaniem białaczki lub chłoniaka.

często spotykane sytuacje

nienowotworowe proliferacje WBC najczęściej wiążą się ze wzrostem liczby neutrofili z zakażeniem bakteryjnym.

podwyższenie liczby limfocytów i monocytów u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi jest również często spotykane.

sugerowane dodatkowe testy laboratoryjne

najważniejszym testem jest liczba WBC i różnica.

rozmaz krwi obwodowej i aspiracja szpiku kostnego, z lub bez biopsji szpiku kostnego, jest pouczająca w diagnostyce niektórych stanów proliferacyjnych WBC.

w przypadku wykrycia dyskrazji komórek plazmatycznych wskazana jest elektroforeza białek w surowicy.

ocena infekcji, bakteryjnej lub pasożytniczej, jest przydatna, jeśli występuje wzrost liczby eozynofilów.

testy na choroby autoimmunologiczne (np. toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów) mogą wyjaśnić podwyższoną liczbę limfocytów i komórek monocytów.