klinocilium jest dłuższą komórką włosową, która rozciąga się do kopuły. Kopuła jest częściowo wystawiona na działanie środowiska zewnętrznego i w przyrodzie jest galaretowata. Dlatego, gdy w wodzie występują wibracje dźwiękowe, galaretka chwieje się i pozwala klinocilium odbierać ważne informacje i przesyłać te dźwiękowe odczucia do mózgu.

trzy rurki chrząstki w obrębie ucha wewnętrznego są w kształcie litery D i leżą pod kątem prostym względem siebie. Każda rura wyczuwa wibracje, które są równoległe tylko do jej orientacji. Tak więc, umieszczone pod kątem prostym względem siebie, są razem w stanie wykryć dźwięk we wszystkich kierunkach. Oznacza to, że rekiny mogą wyczuwać ruch i przyspieszenie we wszystkich trzech wymiarach wody wokół niego.

gdy rekin zaczyna tracić równowagę i równowagę, płyn endolifowy i otolity nieco zwalniają. Zmodyfikowane zmysłowe komórki włosowe wykrywają to opóźnienie i wysyłają sygnały do mózgu, które umożliwiają stworzenie skorygowanie jego równowagi. Wszystko to odbywa się w ułamku sekundy i bez świadomej wiedzy zwierzęcia. Szczególnie ważne jest, aby rekin był w stanie utrzymać równowagę w ten sposób, ponieważ głębiny oceanu nie zawsze pozwalają jego mieszkańcom wiedzieć, gdzie powierzchnia wody i dno oceanu są w stosunku do pozycji zwierzęcia.

oczywiście dźwięki to też wibracje. Tak więc, w ten sam sposób, w jaki włosy czuciowe zginają się i odbierają wiadomości dotyczące bankowości ciała rekina, wyczuwają również wibracje dźwiękowe i dostarczają mózgowi ważnych informacji dotyczących intensywności, odległości i tak dalej. W ten sposób rekin jest w pełni świadomy zagrożeń, przeszkód i potencjalnej ofiary.