Rodzina Somozy, która utrzymywała kontrolę polityczną nad Nikaraguą przez 44 lata.

założyciel dynastii, Anastasio Somoza García (ur. ok. 1, 1896, San Marcos, Nikaragua—d. Sept. 29 grudnia 1956 w Ancón, Strefa Kanału Panamskiego ), był synem bogatego plantatora kawy i kształcił się w Nikaragui i Stanach Zjednoczonych. Poślubiając córkę prominentnej nikaraguańskiej rodziny, zapewnił sobie bezpieczną karierę polityczną. Szybko awansował przez szeregi polityczne, by w 1933 roku zostać szefem nikaraguańskiej Armii, Gwardii Narodowej. Mając do dyspozycji armię, trzy lata później obalił wybranego prezydenta, Juana Bautistę Sacasę; Somoza objął urząd 1 stycznia. 1, 1937. Chociaż oficjalnie nie był prezydentem w latach 1947-1950, jego pozycja głównodowodzącego gwarantowała jego ciągłe, zdecydowane rządy; jego władza została ponownie oficjalnie ogłoszona przez jego wybór na kadencję prezydencką rozpoczynającą się w 1951 roku.

administracja Somozy sprzyjała reformom i zmniejszała uzależnienie Nikaragui od dochodów z bananów. W tym samym czasie Somoza zgromadził jednak znaczną fortunę osobistą, wygnał większość swoich przeciwników politycznych i przejął własność dużych obszarów ziemi i wielu przedsiębiorstw.

po zabójstwie Somozy, prezydenturę przejął jego starszy syn, Luis Somoza Debayle (ur. ok. 18 kwietnia 1922 w León, Nikaragua—zm. 13 kwietnia 1967 w Managua). Wygrał wybory na własną kadencję (1957-63), podczas których rozszerzył interesy rodzinne i, według większości opinii, rządził łagodniej niż jego ojciec. Po tym, jak odmówił kandydowania na drugą kadencję, prezydenturę sprawowali do 1967 politycy przychylni rodzinie Somozy.

jego młodszy brat, Anastasio Somoza Debayle (ur. ok. 5, 1925, León, Nikaragua—d. Sept. 17 grudnia 1980 w Asunción w Paragwaju), następnie wygrał wybory parlamentarne. Rządził agresywnie na wzór ojca i nadal powiększał majątek rodziny. Zrezygnował z urzędu w 1972, ale w 1974 powrócił do prezydentury na mocy nowej konstytucji, która pozwalała mu rządzić do 1981. Gwałtowne powstanie przeciwko rzekomemu uciskowi rządów Somozy, a także zagraniczne oskarżenia o łamanie praw człowieka, doprowadziły do jego dymisji w lipcu 1979 roku, a na emigracji został zamordowany.