chociaż jest to w większości nieświadome, wielu ludzi ma dziwne powinowactwo do poczucia odrzucenia, porzucenia i niekochania. Tak, ten pomysł stoi w obliczu zdrowego rozsądku. Kto chciałby znieść ból uczucia niekochania bardziej niż to, co życie może na nas zmusić?

nasza psychika jest sferą wewnętrzną, która, podobnie jak kosmos zewnętrzny, nie zawsze przestrzega etykiety zdrowego rozsądku. Jeśli chcemy zbadać wszystkie zakamarki naszej psychiki, natrafiamy na zaskakujące prawdy, które przeczą zdrowemu rozsądkowi.

nasza skłonność do poczucia się niekochanym jest jedną z tych prawd. Uczucie niekochania jest znane wielu z nas. Możemy łatwo przyzwyczaić się do tego uczucia. Czasami nawet nas definiuje. Nie poznamy siebie ani nie rozpoznamy siebie bez tego starego bólu. Łatwo możemy utożsamiać się z samym sobą jako ofiary odrzucenia i innych form okrucieństwa lub niesprawiedliwości, jakie nam zadano.

w rzeczywistości istnieją dowody na to, że możemy nawet zacząć oddawać się tym negatywnym uczuciom. Czasami uczucie pojawia się w znajomości słodko-gorzkiego użalania się nad sobą. Nie możemy wyjść z dołów ” biedny mały ja.”To tak, jakbyśmy byli zdeterminowani, by być lojalni wobec naszej cierpiącej jaźni lub nie znali żadnego innego sposobu bycia. Pogrążamy się w nieszczęściu, depresji i złym zdrowiu, kiedy trzymamy się tego fałszywego (ale emocjonalnie silnego) wrażenia tego, kim jesteśmy.

nasze skłonności do odrzucenia, porzucenia i zdrady są przywiązaniami emocjonalnymi. Te przystawki są jak skorupiaki z boku kadłuba, które nie są zeskrobywane. To żelki, które jemy, mimo że nasze zęby bardzo się rozkładają. Po raz pierwszy doświadczamy tych negatywnych emocji w dzieciństwie, ponieważ jesteśmy tak wrażliwi na wszelkie oznaki odrzucenia. Te stare rany nie znikną magicznie, gdy skończymy 21 lat.

podstawowy aksjomat psychologii głębi mówi, że będziemy nadal odczuwać, bez względu na to, jak bolesne jest to, co jest nierozwiązane w naszej psychice. Po prostu potykamy się o to uczucie. Może to być uczucie bycia odrzuconym, pozbawionym, bezradnym, kontrolowanym, krytykowanym, odrzucanym lub opuszczonym. Często jest to uczucie bycia niekochanym. Czasami wystarczy słowo lub spojrzenie od kogoś, aby wywołać uczucie.

jedną z naszych największych pokus jest czuć się niekochanym. Kiedy to zrozumiemy, możemy oprzeć się pokusie.

kiedy czujemy się niekochani, zazwyczaj wierzymy, że inni ludzie są przyczyną lub źródłem naszych uczuć. Dostrzegamy, że odrzucają nas, są dla nas nieuprzejmi lub nieczuli. Ale uczucie niekochania jest ostatecznie wynikiem nierozwiązanego konfliktu, który mamy w sobie. Świadomie chcemy szanować i kochać siebie, ale coś tajemniczego na poziomie nieświadomości przeszkadza. Często tkwimy w ambiwalencji, w jednej chwili lubimy lub kochamy siebie, w następnej nie lubimy lub odrzucamy siebie. Nasze uwikłanie w zwątpienie w siebie, samokrytykę i odrzucenie siebie może być w większości nieświadome.

irracjonalne konflikty są w grze w naszej psychice, a te konflikty podważają nasze samopoczucie. Po pierwsze, nasz wewnętrzny krytyk, negatywny popęd w naszej psychice, może być bardzo surowy i bezlitosny. W końcu absorbujemy tę negatywność i czujemy głęboko, że w jakiś sposób reprezentuje ona surową prawdę o nas. Musimy wyraźniej przyjrzeć się naturze naszych konfliktów emocjonalnych, abyśmy mogli użyć wglądu i inteligencji, aby uniknąć niepotrzebnego cierpienia.

jako przykład, osoba potrzebująca, która wydaje się być zdesperowana o miłość, jest często uwikłana w znajomy ból związany z uczuciem niekochania. Nieświadomie ta osoba często decyduje się czuć niekochana, a nie czuć się kochana. Ta osoba często odwraca się od miłości, gdy jest dostępna i ucieka w użalającej się nad sobą agonii do miejsca, w którym miłość jest niedostępna. Kiedy jego przywiązanie do uczucia niekochania zostaje ujawnione w świetle świadomości, osoba może Zwykle dramatycznie poprawić sytuację.

tacy ludzie są przekonani, że chcą być kochani i czuć miłość. Czasami odczuwają desperacką tęsknotę za miłością, co dodatkowo przekonuje ich, że miłość jest tym, czego chcą. Ta rozpaczliwa tęsknota za miłością służy jako psychologiczna obrona: tęsknota zakrywa nieświadomą chęć kontynuowania życia poprzez uczucie bycia niekochanym. Mówią poprzez nieświadomą obronę: „nie chcę czuć się niekochany. Nie szukam tego doświadczenia. Jeśli już, jestem zdesperowany, by być kochanym!”Jeśli są tak zdesperowani, dlaczego nie są w stanie zebrać uczucia miłości do siebie lub znaleźć miłości poprzez dobre relacje z innymi?

Jeśli nie widzą i nie rozumieją swojego emocjonalnego przywiązania do poczucia niekochania, nadal będą cierpieć z uczuciem bycia niekochanym i sabotować siebie w procesie prób ustanowienia miłości w ich życiu.