spojrzenie na historyczną wioskę Manchesteru

Autor: Anita Rafael

Fotografia Timothy Peters

historyczna Główna ulica w Manchesterze Village to idealny spacer po kolacji, gdy latem zachodzi późny wieczór lub w te jasne, Liściaste, wspaniałe poranki jesienią. Cała dzielnica została wpisana do National Register of Historic Places w 1980 roku ze względu na jej znaczenie jako początku XIX wieku New England resort, zakotwiczony przez piękny hotel, który „zaspokajał najwyższe klasy społeczne.”

ukształtowanie terenu wzdłuż tej części głównej ulicy umiarkowane; tempo jest łatwe, a chodniki wybrukowane, choć miejscami nierówne. Odczekaj około 30 minut; pętla jest mniejsza niż 3/4 mili. Na mapie główną ulicą jest trasa VT 7A.

rozpoczyna się przy Pomniku Żołnierzy przed pierwszym Kościołem Kongregacyjnym, na północ od rogu Main Street i Union Street. Ten adres to 3598 Main Street.

figura na pomniku żołnierzy przedstawia oficera epoki kolonialnej, ale pomnik miał uczcić wszystkich weteranów z Manchesteru. Poświęcona w 1905 r.podstawa i figura zostały wyrzeźbione w marble and Granite Works Fullerton w Manchester Depot, ale według kuratora Manchester Historical Society, Shawna Harringtona, „nie mamy pozytywnego dowodu na to, kto stoi na cokole.”Czy ktoś w mieście pozował do rzeźnika? Czy jest to podobieństwo samego rzeźbiarza ? Zatrzymaj się, aby przeczytać znacznik przydrożny o wojnie rewolucyjnej (duży zielony znak na chodniku za pomnikiem).

od samego początku każdy, kto idzie tą ulicą, zachwyca się marmurowymi chodnikami, złożonymi z płyt i nieregularnych kawałków z kamieniołomów w pobliskim Dorset. Do 1890 roku cztery mile w Manchesterze zostały wyłożone marmurem, a użycie tego materiału miało doskonały sens. Po co tracić czas na kupowanie i układanie kosztownych cegieł lub wylewanie betonowych chodników, skoro najobszerniejszy Materiał wokół jest najbardziej elegancki i atrakcyjny? Rozejrzyj się po zboczach na zachód–pasmo górskie Taconic jest bogate w wysokiej jakości marmur, a kamieniołomy były głównym przemysłem dla tego obszaru przez cały XIX wiek. Levi Orvis, sklepikarz na ulicy, jest uznawany za pierwszego, który utorował obszar poza swoim zakładem marmurem na początku 1840 roku, a jego syn Franklin rozszerzył swoją pracę.

para budynków, które zakotwiczają północny koniec tego bloku, to pierwszy kościół Kongregacyjny z 1871 roku i Budynek Sądu Hrabstwa Bennington z 1822 roku. Na tabliczce dla Kościoła jest napisane, że Zgromadzenie „zebrało się” w 1784 roku i wiemy, że na tej działce stał wcześniejszy murowany kościół. Ten, wiejska interpretacja gotyckiego Odrodzenia, został zbudowany, częściowo, z funduszy Franklina Orvisa, właściciela Equinox House, Jak to wtedy nazywano, hotel po drugiej stronie ulicy. Jego darowizna była uzależniona od warunku, że ten całkowicie nowy budynek zostanie zbudowany nieco na północ, aby goście siedzący na werandzie hotelu mogli cieszyć się niezakłóconymi widokami na malownicze zielone góry na wschód. Budynek sądu w stylu Federalnym jest pomalowany cegłą. Dość prosty, ma klasyczne elementy i jest ozdobiony dużą kopułą zwieńczoną złotą kopułą. Siedziba sądu znajduje się tutaj, ponieważ Manchester jest „shire town” w hrabstwie Bennington, lub innymi słowy, jest siedzibą hrabstwa. Do dziś znane jest jako Northshire, a miasto Bennington jest Southshire.

Ulica

„Ulica” – mówi Bill Badger, architekt i konserwator Manchesteru. „To była tylko ulica.”Mówi o krótkim odcinku, o długości zaledwie dwóch dziesiątych mili, który biegnie z północy na południe (jest to również trasa 7A) od hotelu Equinox do górnej części pasa, który prowadzi do pola golfowego Ekwanok. Borsuk opowiada wspaniałe historie o domach w tej okolicy, ponieważ podczas swojej płodnej kariery odrestaurował, studiował, narysował plany lub został zaproszony do wielu nieruchomości wzdłuż ulicy. Prawie 40 lat temu Borsuk brał udział w przygotowaniu nominacji do wpisu tego obszaru do Krajowego Rejestru Zabytków jako część Equinox House Historic District.

„jest to najstarsza część Manchesteru”, mówi, „a” ulica ” była powszechnie znana już w 1850 roku, kiedy miasto zaczęło przyjmować to, co było wtedy znane jako summer people.”W rzeczywistości” ulica ” – z wysokimi drzewami, zwartymi budynkami stanowiącymi mieszankę mieszkalną, handlową, obywatelską i religijną–była uważana za główną atrakcję wsi, a mieszczanie promowali ją jako taką.

idź dalej na południe, po lewej stronie ulicy w kierunku rzędu sklepów.

piękny rząd sklepów Equinox Village od dawna znany jest jako Equinox Junior, nazwa, która utkwiła z półtora wieku temu, gdy był to aneks hotelu po drugiej stronie ulicy. Choć na pierwszy rzut oka fronty sklepowe wydają się być pojedynczą strukturą, w pewnym momencie były to pojedyncze budynki, które służyły różnym celom w różnych epokach. By wymienić tylko kilka, znajdowały się tam internaty, apteka, poczta, gabinet lekarski specjalizujący się w „kąpielach elektrochemicznych i leczniczych”, a wcześniej tawerna, a nawet więzienie. Niektóre z najstarszych części mogą pochodzić z końca 1700 roku, podczas gdy większość tego, co jest obecnie widoczne, pochodzi z przebudowy wykonanej w 1900 roku.

kilka następnych działek po tej stronie Main Street to rezydencje, które znacznie różnią się wielkością i stylem, mające jeden wspólny mianownik: główne dodatki z tyłu, głęboko w wąskie działki. Przyjrzyj się uważnie, a zobaczysz, że domy takie jak „domek” szczytowy pod nr 3532 są dłuższe niż szerokie, co sugeruje, że wnętrza są wareną połączonych pokoi i korytarzy od przodu do tyłu. St. Kaplica Episkopalna Jana, z prostym wystającym portykiem, ściętą wieżą i czterema zwieńczeniami, daje ukłon w stronę gotycko-odrodzenia z parą witraży w kształcie spiczastego łuku.

na 3456 Main Street zauważ, jak zmienia się wzór gontów na trzecim poziomie, wspólnym elementem stylu gontów. Duży dom przy głównej ulicy 3452, podobnie jak prawie wszystkie inne, które widzisz, ma bardzo niewiele elementów dekoracyjnych, ale pochodzi z epoki, kiedy ozdoby, czasami nazywane „fretwork”, były powszechne i popularne. Trudno jest podzielić Domy na poszczególne kategorie co do stylu, ponieważ wszystkie zostały mocno zmienione, zmieniając ich historyczny charakter.

jednak, w domu po domu, wytrenowane oko zauważy pojedyncze elementy, które sugerują trochę wszystkiego–Federalne, Greckie odrodzenie, kolonialne odrodzenie i każdy z wielu stylów, które historycy nazywają „wiktoriańskim.”Szukaj bocznych świateł na drzwiach, okien wachlarzowych pod szczytami, szerokich portyków, wąskich pilastrów w narożnikach fasad, fragmentów tapicerki i spróbuj przeoczyć niektóre z późniejszych zmian, takich jak ganki, kolumny i balustrady, które wydają się być trochę niedopasowane do wielkości i skali domów, a także okien, które są zbyt duże, aby były oryginalne. Większość z nich ma obfite niepowodzenie z ulicy, co nie jest typowe dla wielu starych miast Nowej Anglii.

Kontynuuj wzdłuż ulicy, aż do końca marmurowego chodnika i zatrzymaj się tutaj.

rezydencja o nazwie Bunrannoch, znana również jako Sunshine Cottage, przy głównej ulicy 3340 jest dobrym przykładem tego, jak rosną domy, niezależnie od tego, czy ma to sens architektonicznie–ta pierwotnie była trzema oddzielnymi częściami, najwcześniejszą sekcją z lat 1840. została zmasowana w jedną rezydencję w latach 20. XX wieku.w oddali, za następną rezydencją po lewej stronie, znajduje się pas, który prowadzi do Ekwanok Country Club, pola golfowego, które otwarto w 1899 roku (dostęp tylko dla członków). Podczas świetności kurortu, New York Times regularnie śledził turnieje tam rozgrywane i nadal plasuje się jako jedno z „najlepszych miejsc do gry” w Vermont według Golf Digest.

uważaj na korki i przejdź przez ulicę. Skręć na północ z powrotem w kierunku startu i kontynuuj chodzenie po marmurowym chodniku.

stare fotografie i zabytkowe pocztówki pokazują, że piesi na ulicy wydają się zawsze lubić spacery w cieniu dużych drzew liściastych. Dr. William Gould, absolwent Yale, który praktykował w Manchesterze w latach 70. i 80., zasadził pierwsze wiązy na Main Street. Ci ulegli straszliwej holenderskiej chorobie Wiązów, podczas gdy klony kwitły. Niektóre mają już sto lat. Krajobraz, który jest obecnie widziany z ulicy wzdłuż głównej ulicy, prawdopodobnie wcale nie jest typowy dla tego, co było tam w minionych wiekach. Między werandami i chodnikami mogły być bardziej skomplikowane formalne nasadzenia, a profesjonalni ogrodnicy zatrudnieni do ich pielęgnacji w sezonie kurortu. Niektóre z nieruchomości na ulicy miał piękne ozdobne ogrody za domami, położony dla Prywatności i przyjemności właścicieli domów w ich podwórkach.

Możesz być skłonny zatrzymać się, aby porozmawiać z właścicielami domów, które napotkasz wzdłuż głównej ulicy. Tak, tubylcy są przyjaźni i wszyscy są dumni z sąsiedztwa. Dla nieznajomych może to być mylące, ponieważ miejscowi odnoszą się do tych domów po nazwie, a nie po numerze. Usłyszysz je od niechcenia wspominając Pew House, Elmo ’ er, Skinner Cottage, Lyman House i inne. W podpisach na obrazach z przełomu ubiegłego wieku i w listach osobistych, nieruchomości są powszechnie określane przez nazwę, a nie przez numer domu.

podczas spaceru po tej stronie głównej ulicy, fajnie jest zobaczyć, jak wiele niespójnych detali architektonicznych Można znaleźć: klasyczna Rama drzwi w stylu gruzińskim w domu, w którym sugestia wiktoriańskich macerów została dodana do cienkich kolumn ganek; inny dom ma elegancki gzyms z podwójnymi wspornikami na końcach szczytowych, które wskazują na styl włoski, ale reszta domu jest owinięta powiększoną werandą. To, jak niektóre z tych starszych domów zostały przekształcone w czasie, czyni je interesującymi. Rezydencja przy głównej ulicy 3467 ma imponujące potrójne kolumny przy wejściu, głęboko karbowane i z jońskimi kapitelami, odzwierciedlone przez więcej żłobień na pilastrach otaczających drzwi wejściowe. Ciężkość kolumn na parterze kontrastuje z odrobiną maswerków w oknach na górnej kondygnacji, które są ciekawie niedopasowane.

oryginalne części domu Lyman przy 3485 Main Street pochodzą z 1790 roku, a zapisy wskazują, że była to karczma w tym czasie. Od 1860 roku aż do niedawna, dom był w jednej rodzinie, począwszy od ks. Dr. Joseph D. Wickham kupił go. Po ukończeniu Yale ’ a przybył do Manchesteru, aby zostać dyrektorem Burr & Burton Seminary (wówczas Szkoła przygotowawcza dla chłopców), stanowisko, które zajmował przez ponad 25 lat. Wickham, który nauczał w szkole Biblijnej w pierwszym zborze Kongregacyjnym tuż przy ulicy, miał 95 lat, gdy zmarł w Manchesterze w 1891 roku. Dom w stylu gruzińskim przy głównej ulicy 3519 daje wyobrażenie, jak niektóre z tych domów mogły wyglądać przed dodaniem dużych ganek.

wspaniałość kultowego hotelu Equinox od zawsze była związana z wieloma sławnymi ludźmi–politykami, dyplomatami i celebrytami. Wśród jego wybitnych gości i przechodniów byli Mary Todd Lincoln, jej synowie Tad i Robert oraz byli prezydenci Ulysses Grant i Theodore Roosevelt (TR stał z przodu i wygłosił tam szybkie przemówienie między przystankami kampanii w Bennington i Rutland). W 1912 roku, będąc jeszcze na stanowisku, prezydent Taft był „zabawiany” podczas równonocy, być może tylko na przyjęciu przed wygłoszeniem przemówienia w Music Hall na Union Street. Spędził noc w posiadłości Hildene Lincolnów, niedaleko stąd.

stylistycznie hotel nie jest łatwy do kategoryzacji, ponieważ oryginalna część została dołączona do kilku innych budynków, dopasowana i powiększona o skrzydła, a także wielokrotnie ulepszona i przebudowywana. Dzisiejszy wygląd 9-hektarowego kompleksu, z odważnymi kolumnadami maszerującymi przez główną fasadę ulicy, przywołuje greckiego ducha odrodzenia. Ale, aby wybrać punkt wyjścia, pierwszy Equinox House, znacznie mniejszy obiekt niż to, co widzisz teraz, otwarty w 1853 roku za Franklina Orvisa, w miejscu, które wcześniej było rezydencją jego ojca Leviego, a także jego sklep i pensjonat. Z biegiem czasu, Pokoje gościnne tutaj były znane pod wieloma różnymi nazwami, w tym Vanderlip ’ S Hotel, Hotel Taconic, Hotel Orvis i Equinox House. Goście przybywający latem 1901 roku musieli być zachwyceni, gdy okazało się, że hotel został okablowany i „wyposażony” w elektryczność.

nieruchomość zdobyła własną osobną listę w Krajowym Rejestrze w 1972 r. przede wszystkim dlatego, że jest symbolem tego, jak ważny był wschodzący „przemysł wakacyjny” w Vermont od połowy lat 50.XX wieku. historia hotelu, jak się rozwijał i ludzie, którzy stali się jego stałymi klientami, jest dowodem na to, że pierwsi liderzy biznesu w Manchester Village szybko dostrzegli korzyści ekonomiczne z przyciągnięcia gości z wyższych sfer, nawet jeśli w tym czasie „sezon” był tylko w połowie czerwca do września. Equinox Hotel jest jednym z ostatnich wielkich starych hoteli wciąż stojących w stanie i pozostaje centralnym punktem historycznej dzielnicy.

historyczne dzielnice

„historyczna dzielnica posiada znaczącą koncentrację, powiązanie lub ciągłość miejsc, budynków, budowli lub obiektów połączonych historycznie lub estetycznie planem lub rozwojem fizycznym.”To rząd mówi–po prostu powiedział, Manchester Village został uznany za „znaczący” przez National Register of Historic Places z więcej niż jednego powodu.

Po pierwsze, jako całość, jest ważny jako przykład „wakacyjnej atrakcji Nowej Anglii z początku XX wieku.”Po drugie, charakter poszczególnych budynków w dzielnicy-hoteli, domów oraz miejsc obywatelskich i religijnych–jest typowy dla architektury domowej i handlowej w wiejskim kurorcie w określonej epoce. Innymi słowy, ponieważ ta część głównej ulicy zmieniła się tak niewiele od początku XX wieku, łatwo jest zobaczyć i zrozumieć jej czas i miejsce w historii. Chociaż historyczna dzielnica może również obejmować budynki i miejsca, które bardzo różnią się od innych nieruchomości i które nie mają związku z historycznym charakterem tego obszaru (powiedzmy Stacja benzynowa), Equinox House Historic District (jego oficjalna nazwa w NR) jest niezwykła, ponieważ prawie każda struktura na głównej ulicy, a wiele w pobliżu, dodaje rozróżnienia.

kiedy jechać

Zabytkowa wioska Manchester jest dostępna codziennie, a latarnie uliczne zapalają się po zmroku. Parking jest ograniczony bezpośrednio przy głównej ulicy, ale boczne ulice umożliwiają bezpłatny parking.

gdzie zjeść w pobliżu

w odległości spaceru znajduje się wiele restauracji do wyboru, w tym wiele taryf w hotelu Equinox; restauracja Cooper Grouse& Bar w hotelu Taconic; niechętny Panther Inn I restauracja; i Mulligan w Manchesterze. Szczegółowe informacje można znaleźć w ofertach gastronomicznych.