nazwa zwyczajowa: spotted cucumber beetle nazwa naukowa: Diabrotica undecimpunctata Howardi Barber (Insecta: Coleoptera: Chrysomelidae)

Spotted cucumber beetle, Diabrotica undecimpunctata howardi Barber, jest głównym szkodnikiem rolniczym Ameryki Północnej. Inną nazwą chrząszcza cętkowanego ogórka jest rootworm Południowej kukurydzy (Bessin 2010). Wiele gatunków Diabrotica powoduje szkody w uprawach polowych, zwłaszcza kukurydzy (Zea mays L.), co czyni te chrząszcze głównym problemem rolniczym. Ze względu na podziemny charakter ich larw owady te są trudne i kosztowne do opanowania (Krysan and Miller 1986).

Rysunek 1. Cętkowany chrząszcz ogórkowy, Diabrotica undecimpunctata howardi Barber. Fotografia autorstwa Jamesa Castnera, entomologia i Nematologia, University of Florida.

na Florydzie trzy główne gatunki chrząszczy ogórkowych atakują Dyniowate. Cętkowany chrząszcz ogórkowy jest bardziej powszechny w północnej Florydzie, podczas gdy pręgowany chrząszcz ogórkowy (Diabrotica balteata, Rysunek 2) jest częściej spotykany w południowej Florydzie. W niektórych obszarach można również znaleźć pasiastego chrząszcza ogórkowego (Acalymma vittatum), ale nie jest zbyt powszechny (Webb 2010). Cętkowany chrząszcz ogórkowy zimuje w południowych stanach i rozprasza się do północnych stanów rocznie (Capinera 2008). Chrząszcze są głównym problemem kantalupy (piżmelon) (Cucumis melo L.) i ogórka (Cucumis sativus L.) plantatorów ze względu na ich zdolność do wektora bakterii, które powodują bakteryjne więdnięcie dyniowatych (Bessin 2010).

Rysunek 2. Larwalne i dorosłe chrząszcze ogórkowe, Diabrotica balteata LeConte. Zdjęcie Lyle Buss, Entomology and Nematology Department, University of Florida.

Dystrybucja (powrót do góry)

cętkowane chrząszcze ogórkowe są owadami rodzimymi rozpowszechnionymi w Stanach Zjednoczonych od Meksyku po Kanadę, chociaż są najbardziej obfite i destrukcyjne w południowych regionach (Capinera 2008, Day 2009). Chrząszcze te nie są kłopotliwe w glebach piaszczystych (Sorensen 1999).

opis i cykl życia (powrót do góry)

osoby dorosłe zimują pod liśćmi i szczątkami wokół lasów i budynków. Osobniki dorosłe opuszczają kryjówki pod koniec marca, a samice od końca kwietnia do początku czerwca. Larwy żywią się korzeniami i łodygami pod glebą, gdzie dojrzewają przez dwa do czterech tygodni przed przepoczwarczeniem. Niedojrzałe etapy powodują uszkodzenia roślin przez wytaczanie podstawy łodygi i korzeni rośliny (Brust i Dom 1990, Capinera 2008). Pierwsze pokolenie dorosłe pojawia się od końca czerwca do początku lipca. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją dwa pokolenia Rocznie, ale jedno pokolenie odnotowano w Oregonie, a trzy w południowej Kalifornii i Alabamie. Około sześciu do dziewięciu tygodni są wymagane do ukończenia jednego cyklu życia. Cętkowany chrząszcz ogórkowy może przechodzić przez dwa, a czasami częściowe trzecie pokolenie rocznie (Sorensen 1999).

jaja: chrząszcze stają się aktywne w połowie wiosny i szybko zaczynają lokalizować rośliny żywicielskie do karmienia i składania jaj. Samice oviposit w całym polu i jaja zazwyczaj wylęgają się w ciągu 6-9 dni (Webb 2010, Alston and Worwood 2008) i może trwać do 30 dni w warunkach niskiej temperatury (Capinera 2008). Jaja są żółte, owalnego kształtu, złożone w skupiskach 25-50 poniżej powierzchni liścia, mierzą około 0,7 mm długości i 0,5 mm szerokości (Capinera 2008, Sorensen 1999). Dorosłe samice składają jaja w szczelinach glebowych u lub w pobliżu podstawy roślin dyniowatych. Świeżo złożone jaja są całkowicie zależne od wilgotności gleby dla ich przetrwania (Krysan 1976). Po wykluciu się z jaj larwy zaczynają żerować na korzeniach roślin (Bessin 2010, Capinera 2008).

larwy: Dojrzałe larwy są robakowate i prawie 12 mm długości. Mają smukłe, białe ciało z trzema parami długich, brązowych odnóży. Larwy mają brązową kapsułę głowy o szerokości 0,3, 0,4 i 0,6 mm odpowiednio dla pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia (Capinera 2008). Na grzbietowej stronie ostatniego segmentu larw znajduje się ciemnobrązowa płytka (Alston and Worwood 2008, Sorensen 1999, Webb 2010). Larwy wymagają odpowiednio siedmiu, pięciu i czterech dni na rozwój pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia (Capinera 2008) lub łącznie 2-3 ½ tygodnia na pełny rozwój larwalny (Webb 2010). Ostatni etap larwa konstruuje małą komorę w glebie i przepoczwarza się w tej komorze (Alston and Worwood 2008).

Rysunek 3. Larwy chrząszcza ogórkowego plamistego, Diabrotica undecimpunctata howardi Barber. Zdjęcie: Clemson University – USDA Cooperative Extension Slide Series, Bugwood.org.

poczwarki: poczwarki są początkowo białe, ale z wiekiem stają się żółtawe i zaczynają wyglądać jak dorośli. Poczwarki mierzą około 7,5 mm długości i 4,5 mm szerokości. Para grubych kolców występuje na czubku brzucha, a mniejsze kolce znajdują się na grzbietowej stronie innych segmentów brzusznych (Capinera 2008). Okres poczwarki waha się od 6-10 dni (Capinera 2008, Webb 2010).

Dorośli: Cętkowany chrząszcz ogórkowy ma 6,4 mm długości i jest żółto-zielony z 12 czarnymi plamami na elytrze (Przedwiośnie) (Alston and Worwood 2008, Bessin 2010, Capinera 2008, Sorensen 1999, Webb 2010). Głowa i nogi są czarne, a zrośnięte Czarne czułki mają około 1,6 mm długości (Sorensen 1999). Dorośli są najbardziej aktywni rano i późnym popołudniem (Webb 2010). Chrząszcz zimuje w fazie dorosłej w pobliżu budynków, działek drewnianych lub w rzędach ogrodzeń (Bessin 2010). Zimujący dorośli stają się aktywni, gdy temperatura osiągnie 15-20°C. Capinera (2008) poinformował, że dorośli żyją długo: 60 dni w lecie i do 200 dni w zimie. Dorośli zaczynają jajeczkowanie 2-3 tygodnie po pojawieniu się.

uszkodzenia (powrót do góry)

chrząszcze te powodują szkody w rolnictwie, żywiąc się korzeniami, sadzonkami, kwiatami i liśćmi oraz przenosząc choroby. Stwierdzono, że dorosłe osobniki żerujące na roślinach dyniowatych lub przeszczepach powodują więdnięcie i zmniejszają plon. Larwy żywią się korzeniami i tunelem przez łodygi (Sorensen 1999). Larwy mogą powodować poważne uszkodzenia małych roślin, ale mniejsze uszkodzenia dużych roślin z w pełni rozwiniętym systemem korzeniowym (Bessin 2010, Webb 2010). Karmienie przez larwy może zwiększyć częstość występowania choroby Fusarium wilt (Capinera 2008). Chrząszcze szkodzą również uprawom, powodując blizny na owocach, co zmniejsza ich wartość rynkową (Snyder 2012). Larwy powodują pewne uszkodzenia powierzchni lub skórki owoców, które są w kontakcie z glebą. Larwy te są czasami nazywane również „robakami skórnymi”. Owoce melonów o gładkiej skórze są bardziej podatne na uszkodzenia przez chrząszcze, zwłaszcza zanim skóra stanie się zbyt trudna do penetracji (Capinera 2008).

Rysunek 4. Ogórek antraknoza i uszkodzenia karmienia z cętkowanego chrząszcza ogórkowego, Diabrotica undecimpunctata howardi Barber. Fot. Gerald Holmes, Valent USA Corporation, Bugwood.org.

bakteria Pseudomonas lachrymans, która powoduje więdnięcie bakterii, może przetrwać w jelitach chrząszczy zimą i jest poważnym problemem w środkowych i wschodnich Stanach Zjednoczonych (Alston and Worwood 2008). Wiosną chrząszcze te rozprzestrzeniają bakterię przez odchody lub zanieczyszczone części ust. Uszkodzenia żerowania na młodych liściach lub liścieniach prowadzą do otwartych punktów wejścia dla patogenu. Bakteria szybko mnoży się w układzie naczyniowym Rośliny i zaczyna wytwarzać blokady, które powodują więdnięcie (Bessin 2010) w wielu dyniowatych (arbuzy nie są dotknięte) (Webb 2010). Cętkowane chrząszcze ogórkowe wnoszą również inne choroby, takie jak wirus mozaiki squasha, wirus mozaiki ogórka, wirus mozaiki fasoli i wirus chlorotic mottle kukurydzy (Alston and Worwood 2008).

Rysunek 5. Dorosły Cętkowany chrząszcz ogórkowy, Diabrotica undecimpunctata howardi Barber, na wargach w polu ogórka. Fot. Gerald Holmes, Valent USA Corporation, Bugwood.org.

monitorowanie (powrót do góry)

monitorowanie jest kluczową częścią każdego programu kontroli chrząszcza ogórkowego. Rośliny powinny być monitorowane, gdy tylko pojawią się lub zostaną przeszczepione, aby uniknąć poważnego uszkodzenia sadzonek. Przykładem planu monitorowania byłoby monitorowanie pięciu roślin w pięciu miejscach w terenie (łącznie 25 roślin) i obliczanie średniej liczby chrząszczy na roślinę. Zaleca się stosowanie środków kontroli, jeśli liczba osobników przekracza pięć lub więcej na dojrzałą roślinę. W przypadku wystąpienia niedopuszczalnego uszkodzenia chrząszczy na młodych roślinach należy niezwłocznie zastosować środki kontroli (Alston and Worwood 2008).

Zarządzanie (powrót do góry)

w dużych komercyjnych produkcji kantalupy lub ogórka wczesne leczenie ma kluczowe znaczenie dla zarządzania chrząszczami. Badania muszą być skoncentrowane i skoordynowane, aby przyspieszyć strategie kontroli biologicznej dla chrząszczy ogórkowych (Toepfer et al. 2009).

kontrola biologiczna: Niektóre z ważnych naturalnych wrogów, które atakują chrząszcze ogórka, to muchówki tachinidowe (Celatoria diabrotica (Shimer)), grzyby (Beauveria) i nicienie (Howardula benigna (Cobb)) (Capinera 2008). W Utah agentami biokontroli atakującymi chrząszcze ogórkowe są chrząszcze żołnierskie, chrząszcze naziemne, osy brakonidowe, muchówki tachinidowe i nicienie entomopatogenne. Pożyteczne owady mogą atakować dorosłych, jaja i larwy na roślinach lub na powierzchni gleby. Stwierdzono, że entomopatogenne nicienie tłumią larwy i poczwarki chrząszczy w glebie (Alston and Worwood 2008).

zróżnicowana społeczność drapieżników (harvestmen lub „Daddy long legs”, chrząszcze naziemne i rove, kilka rodzajów pająków, drapieżne roztocza i nietoperze) może być przydatna do biologicznej kontroli chrząszczy, a nie polegania tylko na jednym gatunku (Snyder 2012). Nie ma solidnych dowodów na to, że patogeny skutecznie kontrolują dorosłe chrząszcze, ale patogeny grzybicze i entomopatogenne nicienie są dostępne komercyjnie do kontrolowania larw. Te bio-pestycydy i ich preparaty zwilżające glebę wykazały pewne działanie przeciwko larwom chrząszczy ogórka w glebie(Choo et al 1996, Ellers-Kirk et al. 2000, Reed et al. 1986).

Kontrola Kulturowa: sadzenie i stawki nasion: wczesne orki-disking (który usuwa niechciane rośliny i zniechęca do składania jaj), opóźnione sadzenie i wysokie stawki nasion pomagają zminimalizować wpływ tych chrząszczy (Sorensen 1999). Unikaj sadzenia roślin dyniowatych w pobliżu preferowanych roślin żywicielskich larw chrząszczy (np. fasoli, kukurydzy, małych ziaren i innych traw oraz chwastów) (Alston and Worwood 2008). Sadzenie można opóźnić, dopóki chrząszcze nie rozproszą się i nie złożą większości jaj. Ta taktyka może pomóc zmniejszyć zapotrzebowanie na środki owadobójcze (Capinera 2008).

Intercrops, okładki i ekrany: w przypadku małych dyniowatych (np. w przydomowych ogrodach) małe rośliny mogą być chronione za pomocą środków mechanicznych. Pokrywy rzędów, ekrany lub szyszki wokół małych roślin są przydatne do trzymania chrząszczy z dala (Bessin 2010). Stwierdzono, że połączenie roślin towarzyszących, takich jak rzodkiewka (Raphanus sativus L.), wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare L.) i nasturcja (Tropaeolum spp. L.) i aluminiowa ściółka z tworzywa sztucznego zwiększyły wydajność kantalupy i pokrywę winorośli oraz zmniejszyły populacje chrząszczy ogórkowych. Zastosowanie roślin rzędowych, takich jak gryka (Fagopyrum esculentum Moench), cowpea (Vigna unguiculata (L.) i kruszyna pospolita (Melilotus officinalis (L.)), było również skuteczne w kontrolowaniu populacji chrząszczy ogórkowych poprzez przyciąganie pożytecznych owadów, co z kolei zwiększyło wydajność kantalupy (Cline et al. 2008, Simon and Synder 2005).

ściółki: mniej plamistych chrząszczy ogórka znaleziono na roślinach cukinii na działkach, na których konopie słonecznikowe (Crotalaria juncea L.) były przesadzane jako żywe ściółki w porównaniu z gołymi gruntami (bez konopi słonecznych) (łanie i haczyki 2013). Doniesiono, że aluminiowe plastikowe ściółki skutecznie odstraszają chrząszcze i mszyce od roślin. Zastosowanie ściółki i nawadniania kroplowego pomaga zmniejszyć wilgotność gleby pod owocami, zmniejszając również karmienie chrząszczy (Alston and Worwood 2008). Mniejszą gęstość chrząszcza ogórkowego stwierdzono na roślinach ogórkowych uprawianych w glebie bogato ściółkowanej w porównaniu z glebami o mniejszej zawartości materii organicznej (Yardim et al 2006). Może to być spowodowane tym, że materia organiczna sprzyja różnorodnej pożytecznej społeczności mikroorganizmów glebowych, która wyzwala wewnętrzne mechanizmy obronne roślin(Zehnder et al. 1997).

ściółki ze słomy były również skuteczne w zarządzaniu chrząszczami na wiele sposobów: spowalniając ruch chrząszczy, zapewniając schronienie dla drapieżników (wilcze pająki) i dostarczając pokarmu dla wiosennych i innych owadów (Snyder and Wise 2000, Williams and Wise 2003. Rozkładacze (np. springtails) są ważną zdobyczą dla pająków i pomagają zwiększyć populację pająków (Halaj and Wise 2002). Należy zachować ostrożność podczas używania ściółki ze słomy, aby była wolna od wszelkiego rodzaju chwastów i pozostałości herbicydów.

pułapki, przynęty i urządzenia sanitarne: Celem odłowu jest odciągnięcie chrząszczy od „głównego plonu” za pomocą atrakcyjnych kolorów i zapachów. Rośliny z rodziny dyniowatych uwalniają wysokie stężenia dyniowatych i innych substancji lotnych, aby bronić się przed roślinożercami. Jednak te chemikalia są atrakcyjne dla chrząszczy ogórkowych, więc rośliny te mogą być używane jako rośliny pułapkowe. Rośliny pułapkowe należy sadzić dwa tygodnie przed głównymi uprawami wzdłuż granicy lub pasa przylegającego do głównych upraw. Luna and Xue (2009) poinformowali, że krawędzie pól są ulubionymi obszarami, w których gromadzą się chrząszcze ogórka (Luna and Xue 2009). Ze względu na czas, chrząszcze są najpierw przyciągane do plonu pułapki, a nie głównego plonu. Traktuj rośliny pułapkowe środkami owadobójczymi, zanim dorośli zaczną składać jaja. Pułapki można przynosić różnymi rodzajami feromonów, kairomonów, pestycydów botanicznych lub atraktantów, które pomagają utrzymać populacje chrząszczy pod kontrolą (Alston and Worwood 2008). Przynęty lub atraktanty są przeznaczone do wykrywania chrząszczy, gdy są one w niskiej gęstości lub trudne do zlokalizowania. Indol, aldehyd cynamonowy sam lub w połączeniu z trimetoksybenzenem są atrakcyjnymi kairomonami i były eksperymentalnie stosowane w warunkach polowych w celu przyciągnięcia chrząszczy (Capinera 2008). Webb (2010) i Capinera (2008) poinformowali, że pola powinny być wolne od wszelkiego rodzaju chwastów i traw.

odmiany odporne na rośliny: chrząszcze ogórka są przyciągane do roślin żywicielskich przez chemiczną dyniowinę. Ten związek chemiczny jest używany jako obrona przed mniej wyspecjalizowanymi roślinożercami i nadaje gorzki smak dyniowcom (Deheer and Tallamy 1991). Chrząszcze te spożywają dyniowinę, która zostaje włączona do ich ciał i czyni je niesmacznymi dla drapieżników, co pomaga uzyskać ochronę przed drapieżnikami i pasożytami (Gould and Massey, 1984, Tallamy et al. 1998). Hodowcy powinni więc wybierać odmiany dyniowatych o niższym poziomie dyniowatych, aby zmniejszyć ich atrakcyjność dla chrząszczy ogórkowych.

organiczne chemikalia: glinka kaolinowa, piretrum i spinosad (nie wszystkie preparaty spinosadu są oparte na organicznym) to niektóre organiczne chemikalia, które mogą być stosowane do zarządzania żuków ogórkowych w pewnym stopniu (Snyder 2012).

Kontrola chemiczna: najlepiej jest łączyć środki owadobójcze z innymi opcjami zarządzania, takimi jak kontrola kulturowa i biologiczna w celu długoterminowego zarządzania. Ważne jest również, aby obracać chemikalia o różnych trybach działania, aby uniknąć rozwoju odporności na pestycydy u chrząszczy (Alston and Worwood 2008). Chrząszcze są najbardziej aktywne wiosną, więc stosowanie dolistnych środków owadobójczych może być wymagane dwa razy w tygodniu w tej porze roku (Bessin 2010). W przeciwieństwie do większości dyniowatych, arbuz nie jest podatny na choroby więdnięcia (Webb 2010), ochrona jest konieczna tylko wtedy, gdy populacja chrząszczy jest wysoka, a rośliny są małe (Bessin 2010). Zastosowanie dolistnego środka owadobójczego na etapie liścia utrudni karmienie chrząszczy. Dodatkowe aplikacje dolistne mogą być potrzebne, aby zapobiec mozaice ogórka i bakteryjnym chorobom więdnięcia, w zależności od intensywności chrząszczy (Sorensen 1999).

wybrane referencje (powrót do góry)

• Alston DG, Worwood DR. 2008. Zachodni Żuk ogórkowy, Zachodni Cętkowany Żuk ogórkowy (Acalymma trivitatum i Diabrotica undecipunctata undecipunctata). Arkusze Informacyjne Szkodników Utah. ENT-118-08. Utah State University Extension I Utah Plant Pest Diagnostic Laboratory. (31 marca 2020)
• Bessin R. 2010. Ogórkowe chrząszcze. ENTFACT-311. College of Agriculture Food and Environment, University of Kentucky, Lexington, KY. (31 marca 2020)
• Brust GE, House GJ. 1990. Wpływ tekstury gleby, wilgotności gleby, okrywy organicznej i chwastów na preferencje owadożernych korzeniowców (Coleoptera: Chrysomelidae). Environmental Entomology 19: 966-971.
• Capinera JL. 2008. Cętkowany chrząszcz ogórkowy lub korzeń kukurydzy Południowej, Diabrotica undecimpunctata Mannerheim (Coleoptera: Chrysomelidae). Encyclopedia of Entomology 3519-3522.
• Choo HY, Koppenhofer AM, Kaya HK. 1996. Połączenie dwóch gatunków nicieni entomopatogennych do zwalczania szkodników owadów. Journal of Economic Entomology 89: 97-103.
• Cline GR, Sedlacek JD, Hillman SL, Parker SK, Silvernail AF. 2008. Ekologiczne zarządzanie chrząszczami ogórkowymi w produkcji arbuzów i piżmelonów. HortTechnology 18: 436-444.
• dzień E. 2009. Ogórkowe Chrząszcze. Virginia Corporate Extension i Virginia State University, VA. (31 marca 2020)
• Deheer CJ, Tallamy DW. 1991. Pokrewieństwo larw ogórka plamistego (Coleoptera: Chrysomelidae) z dyniowcami. Environmental Entomlogy 20: 1173-1175.
• Ellers-Kirk CD, Fleischer SJ, Snyder RH, Lynch JP. 2000. Potencjał entomopatogennych nicieni do biologicznej kontroli Acalymma vittatum (Coleoptera: Chrysomelidae) w ogórkach uprawianych w konwencjonalnych i organicznych systemach zarządzania glebą. Journal of Economic Entomology 93: 605-612.
• Gould F, Massey A. 1984. Cucurbitacins i drapieżnictwo cętkowanego chrząszcza ogórkowego, Diabrotica undecimpunctata howardi. Entomologia Experimentalis et Applicata 36: 273-278.
• Halaj J, Wise DH. 2002. Wpływ subwencji detrytalnej na kaskady troficzne w sieci pokarmowej wypasu naziemnego. Ekologia 83: 3141-3151.
• Hinds J, Hooks. 2013. Dynamika populacji stawonogów w układzie międzypłytkowym cukinii sunno-konopnej. Crop Protection 53: 6-12.
• Krysan JL. 1976. Wilgotność jaja robaka z korzenia kukurydzy Południowej, Diabrotica undecimpunctata howardi (Coleoptera: Chrysomelidae). Entomologia Experimentalis et Applicata 20: 154-162.
• Krysan J, Miller TA. 1986. Metody badania szkodników Diabrotica. s. 260. Springer-Verlag, NY.
• Luna JM, Xue L. 2009. Agregacja zachowanie Zachodni Cętkowany ogórek chrząszcz (Coleoptera: Chrysomelidae) w warzywnych systemach uprawy. Environmental Entomology 38: 809-814.
• Pedersen AB, Godfrey LD. 2011. Uprawy polowe i warzywne jako gospodarze larwalnych chrząszczy ogórkowych (Coleoptera: Chrysomelidae). Environmental Entomology 40: 633-638.
• Reed DK, Reed GL, Creighton CS. 1986. Wprowadzenie entomogennych nicieni do systemów nawadniających w celu zwalczania chrząszczy ogórkowych (Coleoptera, Chrysomelidae). Journal of Economic Entomology 79: 1330-1333.
• Simon m, Snyder J. 2005. Ekologiczne zarządzanie chrząszczami ogórkowymi w dyniowatych. Dotacje i Edukacja Na Rzecz Rozwoju Innowacji w zrównoważonym rolnictwie. Projekt SARE-LS01-127. (31 marca 2020)
• Snyder W. 2012. Zarządzanie chrząszczami ogórkowymi w systemach rolnictwa ekologicznego. Cornell University Cooperative Extension. (31 marca 2020)
• Snyder WE, Wise DH. 2000. Antypredatorowe zachowanie chrząszczy cętkowanych (Coleoptera: Chrysomelidae) w odpowiedzi na drapieżniki, które stanowią różne zagrożenia. Environmental Entomology 29: 35-42.
• Tallamy DW, Whittington DP, Defurio F. 1998. Sekwestrowane Dyniowate i patogenność Metarhizium anisopliae (Moniliales: Moniliaceae) na plamistych jajach i larwach chrząszcza ogórkowego (Coleoptera: Chrysomelidae). Environmental Entomology 27: 366-372.
• Toepfer S, Haye T, Erlandson M, Goettel m, Lundgren JG, Kleespies RG, Weber DC, Cabrera Walsh G, Peters a, Ehlers R-U, Strasser H, Moore D, Keller S, Vidal s, Kuhlmann U. 2009. A review of the natural enemies of beetles in the subtribe Diabroticina( Coleoptera: Chrysomelidae): implications for sustainable pest management. Biocontrol Science and Technology 19: 1-65.
• Webb S. 2010. Zarządzanie owadami dla dyniowatych (ogórek, Kabaczek, kantalupa i arbuz). ENY-460. Entomology and Nematology Department, Florida Cooperative Extension Service, IFAS, University of Florida, Gainesville, FL. (31 marca 2020)
• Williams JL, Wise DH. 2003. Unikanie wilczych pająków (Araneae: Lycosidae) przez chrząszcze ogórkowe (Coleoptera: Chrysomelidae): badania laboratoryjne i terenowe. Environmental Entomology 32: 633-640
• Yardim EN, Arancon NQ, Edwards CA, Oliver TJ, Byrne RJ. 2006. Tłumienie populacji rogacza pomidora (Manduca quinquemaculata) i chrząszczy ogórka (Acalymma vittatum i Diabotrica undecimpunctata) i uszkodzenia przez wermikomposty. Pedobiologia 50: 23-29.
• Zehnder G, Kloepper J, Yao CB, Wei G. 1997. Indukcja ogólnoustrojowej odporności ogórka na chrząszcze ogórka (Coleoptera: Chrysomelidae) przez sprzyjające wzrostowi rośliny rhizobacteria. Journal of Economic Entomology 90: 391-396.