pomysł napisania książki o Entwistle po raz pierwszy przyszedł do Reesa około pięciu lat temu, kiedy wziął udział w Festiwalu literackim dla pisarzy muzycznych w Manchesterze w Anglii. Wpadł na kolegę w hotelowym barze, który uraczył go szalonymi historiami o wizycie Entwistle w Quarwood, jego wiktoriańskiej rezydencji w Gloucestershire w Anglii. „Powiedział mi, że ma cały zestaw basowy w swoim salonie”, mówi Rees. „Uświadomiło mi to, że był jedną z ostatnich wielkich gwiazd rocka. Po prostu ucieleśniał wszystko, co wyobrażasz sobie jako gwiazda rocka lat 70., od sposobu, w jaki żył do sposobu, w jaki odszedł.”

Rees skontaktował się z Christopherem Entwistle ’ em po dwuczęściowy reportaż o jego ojcu w magazynie Classic Rock. „Ledwo zarysował powierzchnię tego, jaki był tata”, mówi Christopher. „Kilka miesięcy później wrócił do mnie i powiedział:” Mogę zrobić książkę?”Ze względu na to, jak poszedł artykuł w magazynie, moja mama i ja pomyśleliśmy, że to dobry pomysł.”

od samego początku wszyscy zaangażowani w książkę chcieli opowiedzieć prawdziwą, nieskazitelną historię życia Entwistle. To z pewnością wiązało się z jego przełomową pracą w The Who, gdzie napisał ponadczasowe utwory, takie jak „My Wife” i „Boris the Spider”, wpływając jednocześnie na prawie każdego basistę, który podążał za nim. Ale wiązało się to również z zagłębianiem się w jego niechlujne życie osobiste, które było naznaczone intensywnym używaniem narkotyków i alkoholu, niekończącymi się imprezami, szalonymi wydatkami, przewlekłą niewiernością i ogólnym lekceważeniem jego zdrowia.

autorzy piszący Książki we współpracy z estates mają tendencję do unikania takich drażliwych kwestii, ale tak nie było w tym przypadku. „Christopher powiedział Od samego początku, że musi to być dokładny profil”, mówi Rees. „To oznaczało brodawki i w ogóle. Powiedział: „poproszę cię tylko o zmianę rzeczy, które Wiem, że są błędne.”

” mój ojciec nie był aniołem ” – wyjaśnia Krzysztof. „Ale ogólnie był uroczym facetem. Nie chciałem, żeby to był puch. Nie chciałem, żeby to było coś, co mówi: Cudownie. Cudownie, cudownie. Chciałem, żeby to była ta historia.”

Christopher powiedział swojej matce i wszystkim innym w życiu Entwistle, aby współpracowali z Reesem w każdy możliwy sposób. Przez cały proces raportowania, Rees wysłał mu transkrypcje wywiadów, żeby mógł zarówno śledzić postępy książki, jak i dowiedzieć się więcej o swoim ojcu. „Wiele z tego było otwierające oczy i czasami bolesne, ponieważ niektóre z jego wyczynów, powiedzmy, nie były na poziomie, na którym myślałem, że są”, mówi Christopher. „I wyobrażam sobie, że mi nie powiedział, bo byłem jego synem.”

„Wiedziałem, że jest dziwką”, mówi Christopher. „Był z moją matką od 14 roku życia i przeszedł prosto z tego do innego związku i prosto z tego do innego związku. W życiu miał tylko trzy stałe związki, ale spał z większą liczbą kobiet, więc nie był najwierniejszym mężczyzną na świecie. Ale wtedy to zrozumiałem. Ale nie do końca rozumiałem zakres.”

Czytanie stenogramów pomogło też reesowi oddzielić fakty od fikcji. „Jedna osoba powiedziała, że pocieszył mojego tatę po tym, jak ktoś wybił mu okno w jadalni i ukradł jego Kryształowy statek”-mówi Christopher. „Właśnie w tym momencie, kiedy to czytałam, ten właśnie statek leżał na moim płaszczu. Ponadto, wielu ludzi twierdziło, że byli w miejscach, w których nie byli. mówili: „byłem tam, kiedy to robiliśmy”, a ja odpowiadałem: „nie, ponieważ cztery inne osoby twierdziły, że nie było cię w pobliżu.'”

wczesne rozdziały były łatwiejsze do złożenia, ponieważ większość informacji pochodziła prosto z własnych pism Johna z niedokończonej autobiografii. Rees cytuje bezpośrednio z niego w długich blokach, w tym fragment o czasie w 1964, kiedy Who otworzyła się dla Beatlesów w Blackpool w Anglii. Krzyczący fani uniemożliwili publiczności usłyszenie słowa, które mówił zespół, ale ci, którzy dostali bezpośredni przekaz do swojej garderoby i byli w stanie dostrzec każde słowo.

„nasza czwórka płakała ze śmiechu na słowa, które śpiewali i które tylko my byliśmy w stanie uchwycić” – napisał Entwistle. „To był ciężki dzień.Chcę potrzymać Twoją cipę…. 'Uderzyli w ostatni akord i zniknęli. I ruszyliśmy z zadaniem spakowania własnego sprzętu.”

pozostali członkowie Who są znaczącymi postaciami w książce, ale ocalali członkowie Pete Townshend i Roger Daltrey nie zgodzili się na wywiad. „Zostawiłem wiadomość Rogerowi i jego ludziom i nie było żadnej odpowiedzi”, mówi Rees. „Oczywiście robił wtedy własną książkę. Z Pete ’em, pomiędzy asystentem Pete’ a A mną, były dwie lub trzy wiadomości. Byli bardzo uprzejmi, ale zasadniczo powiedzieli, że Pete powiedział, że nie ma nic więcej do powiedzenia na temat Johna, czego jeszcze nie powiedział. Kiedy przeprowadziłem badania, doszedłem do tego wniosku.”

” nie byli dobrymi przyjaciółmi ” – wyjaśnia Krzysztof. „Jedyne miejsce, w którym znali tatę, było na scenie. Świetnie ze sobą współpracowali, ale nigdy nie byli przyjaciółmi. Byli na samym początku i w szkole. Wtedy się związali. Ale potem byli po prostu zupełnie innymi ludźmi. Nie dogadywali się poza pracą.”

prace zakończyły się w czerwcu 2002 roku, dzień przed rozpoczęciem amerykańskiej trasy koncertowej w Las Vegas, kiedy Entwistle został znaleziony martwy w swoim pokoju hotelowym. Wbrew doniesieniom, według Christophera, John przeszedł próbę wstępną i został dopuszczony do jazdy. Ale badanie nie było tak dokładne, jak mogłoby być. „Jedna tętnica była zablokowana w 100 procentach, a druga w 75 procentach” – mówi Christopher. „Zauważyliby tylko, że gdyby zrobili EKG, a tego nie zrobili. Dowiedzieliśmy się o tym w sekcji zwłok.”

Christopher nie widział jeszcze The Who na koncercie od śmierci ojca („to po prostu straszne myśleć o kimkolwiek innym po tej stronie sceny”), ale nie obraził się w zeszłym roku, gdy Pete Townshend powiedział, że” podziękował Bogu”, że Entwistle i Keith Moon nie byli już w pobliżu, ponieważ tak trudno było grać z nimi muzykę.

„To było zupełnie nieproporcjonalne” – mówi Krzysztof. „Wszystko, co tak naprawdę mówił, to to, że bez innych ludzi, dla których mógłby pisać, mógłby napisać to, czego chce. Nie powiedział tego zbyt dobrze, ale nie miałem z tym problemu. Nie mam do niego żadnej wrogości…. Właśnie wypowiedział się na temat odrzucenia komentarza, który został uchwycony przez ludzi, którzy chcieli go rozerwać na strzępy.”

ale Rees czuje, że ci, którzy nigdy nie byli tacy sami po śmierci Johna. „Nawet ludzie, którzy pracowali dla nich przez lata, mówili do mnie:” to nie jest kto”, mówi. „’To Pete i Roger grają Piosenki Who, ale to nie jest Who.”Wielkie zespoły są świetne, ponieważ wszystkie elementy współpracują ze sobą. Nie można wydobyć czegoś tak ważnego i mieć tego samego.”

życie Entwistle ’ a otrzymało znacznie mniej egzaminów niż jego trzej koledzy z zespołu. Wcześniej nie było o nim nawet odpowiedniej książki. „To jest facet, który naprawdę nie miał swojego powodu”, mówi Rees. „Zasługuje na uznanie i miejmy nadzieję, że wymierzyliśmy mu sprawiedliwość.”