projekt Venetian Islands został zaproponowany jako znacznie większy niż obecnie. Miała powstać kolejna Grobla, zwana ” jezdnią Campanili.”Grobla połączyłaby wyspę Hibiscus (na południe od Wysp weneckich) z wyspą Di Lido. Następnie droga ciągnie się na północ, aż do centrum Zatoki Biscayne, z pięcioma nowymi wyspami utworzonymi wzdłuż jej drogi. Następnie droga skręci nieco na północny wschód, gdzie skończy się w Indian Creek Village. Dodatkowe cztery wyspy zostaną zbudowane wzdłuż dwóch dróg wschód-zachód, które połączyłyby się z groblą. Jedna z tych dróg przebiegała wzdłuż obecnej trasy Julii Tuttle Causeway, a druga wzdłuż obecnej trasy 79th Street Causeway.

oryginalny most (zwany Collins Bridge) został zbudowany przez farmera i dewelopera Johna S. Collinsa przy pomocy finansowej części samochodowych i pioniera wyścigów Carla G. Fishera. W momencie jego ukończenia był to najdłuższy drewniany most na świecie. Drewniany most płatny o długości 2½ mili został otwarty 12 czerwca 1913 roku, zapewniając krytyczne połączenie z nowo powstałym miastem Miami Beach, dostępnym dawniej tylko promem.

podczas gdy żadna z tych wysp nie została zbudowana, fundamenty pod jedną z nich nadal można zobaczyć w Zatoce Central Biscayne pomiędzy wyspą Di Lido a groblą Julii Tuttle. Wyspa miała nosić nazwę Isola di Lolando. Upadek budowy Wyspy był spowodowany połączeniem następstw huraganu Miami w 1926 roku z końcem boomu lądowego na Florydzie w latach 20. Shoreland Company zbankrutowała w 1927 roku z powodu sprzeciwu wobec „dalszego okaleczania drogi wodnej”.

oryginalna drewniana Grobla została zastąpiona w 1925 roku serią łukowych mostów zwodzonych i przemianowana na wenecką Groblę. Dziś Grobla jest popularnym odcinkiem dla ludzi do biegania, jazdy na rowerach, wyprowadzania psów i spacerów. Wyspy oferują mieszkańcom poczucie przedmieścia, które znajduje się między (i w ciągu kilku minut) South Beach w Miami Beach i Nowym Centrum Sztuki Widowiskowej Adrienne Arsht w Miami.