wieku archeolodzy, którzy twierdzili, że około 1200 roku p. n. e.Izraelici wyszli z wcześniejszej Kultury kananejskiej. Archeolodzy różnie proponowali, że Izraelici byli najeźdźcami z Egiptu, którzy zajęli Kanaan w akcie podboju; migranci z Mezopotamii, którzy przeniknęli do ziemi w pokoju; albo kananejskich chłopów, którzy zbuntowali się przeciwko swoim wyzyskiwaczom i stworzyli nowy zestaw rytuałów i zasad. Pionierski archeolog biblijny W. F. Albright (1891-1971) znalazł dowody na gwałtowny skok: „Kananejczycy, z ich orgiastyczną naturą-kultem . . . zostały zastąpione przez Izrael, z jego nomadyczną prostotą i czystością życia, jego wzniosłym monoteizmem i surowym kodeksem etycznym.”

jeszcze inni uczeni lokalizują moment powstania Żydów w spotkaniu ze starożytnymi Grekami. Opierając się na pracy Shaye Cohena „the Beginnings of Jewishness” (1999), Mr.Weitzman podejmuje teorię, że Judaizm (sam w sobie Grecki coinage z II wieku p. n. e.) był katalizowany przez krzyżowanie Judejczyków z kulturą hellenistyczną. Przed podbojem Aleksandra Wielkiego tożsamość Judejska była kwestią etniczności, determinowaną przez narodziny. Później, naśladując sposób, w jaki Grecy myśleli o swojej „Greekness”, stała się wspólnotą wiary. Parafrazując Pana Cohena, Pana Weitzman pisze, że ” Judejczycy uświadomili sobie pod wpływem Greków, że tożsamość nie została ustalona przez narodziny, że można stać się Żydem przez nawrócenie.”

Pan Weitzman poświęca swój ostatni rozdział rozszyfrowaniu genetycznego podpisu Żydów. Podczas gdy wielu pozostaje ostrożnych wobec „rasistowskiego rozumienia żydostwa związanego z nazizmem”, pisze Weitzman, w ostatnich latach badania DNA w dużej mierze potwierdziły wiele z tego, w co wierzyli Żydzi: „że mają pochodzenie odmienne od pochodzenia nie-Żydów, wśród których żyją, i że niektórzy z tych przodków pochodzili z Bliskiego Wschodu.”Jednocześnie Pan Weitzman dostrzega oczywiste granice takiego podejścia:” genetycy zawsze będą musieli polegać na dowodach nongenetycznych—tekstach pisanych, tradycjach ustnych, wywiadach z podmiotami na temat tego, kim są i skąd pochodzą—aby przekształcić dane w spójny opis przeszłości.”

Ostatnio krytycy zakwestionowali same założenia, na których opiera się takie poszukiwanie. Wiara w moment założycielski ukryty w prehistorii, jak twierdzą, wiąże się z aktem wyobraźni, jeśli nie fabrykacji. A jeśli pochodzenie jest sztuczną konstrukcją, projekcją na przeszłość odpowiadającą potrzebom teraźniejszości, dążenie do pochodzenia może być tylko ćwiczeniem daremności.

Pan Weitzman cytuje kilku zwolenników takiego poglądu. W głośnej książce „the Invention of the Jewish People” (2008), izraelski historyk rewizjonistyczny Shlomo Sand utrzymuje, że narodowość żydowska była fikcją wymyśloną w XIX wieku przez „agentów pamięci”, którzy zminimalizowali heterogeniczność żydowskiego pochodzenia. Pan Weitzman ostrzega, że Pan Sand „przetwarza idee, które mają antyżydowski rodowód”, podobnie jak teoria-poparta przez Stalina i odkurzona przez Pana Sand—że europejscy Żydzi wywodzą się z Chazarów, tureckiego klanu, o którym mówi się, że nawrócił się na Judaizm w VIII wieku.

zamiast debatować nad takimi tendencyjnymi teoriami, Pan Weitzman oferuje zadziwiająco wyważone i beznamiętne badanie i wskazuje na sprzeczne impulsy w ludzkim umyśle między „jego potrzebą odniesienia się do punktu pochodzenia a potrzebą zatarcia tego pochodzenia.”

w końcu jednak popada w impas. Przyznaje, że ” nie udało mu się stworzyć alternatywnej narracji, która mogłaby wykonać rodzaj pracy, jaką wykonuje Księga Rodzaju, pomagając ludziom zrozumieć siebie i swoje miejsce w świecie.”Być może jest tak, jak powinno być. Im bardziej staramy się wyjaśnić nasze pochodzenie, tym zagadka początku oddala się poza nasz zasięg.

Pan Balint, pisarz mieszkający w Jerozolimie, jest autorem „ostatniego procesu Kafki”, który ukaże się w przyszłym roku nakładem wydawnictwa Norton.