począwszy od lat 50.wielu ludzi mieszkających w Nowym Orleanie zaczęło przenosić się na przedmieścia – głównie biali. Badania sugerują, że powodów tego jest wiele, i niestety, są one głównie oparte na rasizmie.

wielu białych przeprowadziło się po desegregacji, aby zapewnić, że ich dzieci nie będą musiały chodzić do szkoły z Afroamerykanami. Wielu białych uważało, że przeprowadzka na całkowicie białe przedmieścia pomoże im osiągnąć wyższy status społeczny wśród rówieśników, którzy mogą patrzeć na nich z góry za pobyt w mieście.

niektórzy historycy twierdzą, że przemieszczanie się białych ludzi na przedmieścia stało się po prostu dlatego, że na przedmieściach budowano więcej domów, nowe autostrady, takie jak pętla I-10, czyniły przedmieścia bardziej dostępnymi, a biali, którzy historycznie mieli wyższe dochody niż Afroamerykanie, przenieśli się, ponieważ mogli sobie na to pozwolić. Wyjaśnienie to nie obowiązuje, ponieważ Afroamerykanie o większych środkach — których było wielu-nie przenieśli się na przedmieścia wraz z białymi. Powszechnie wiadomo, że ludzie koloru odmówiono dostępu do możliwości homeownership podmiejskich przez banki i Pośredników w procesie znanym jako ” redlining.”

Biały lot zranił wiele dzielnic Nowego Orleanu, ponieważ firmy handlowe straciły klientów i wiele musiało zamknąć. Ale większe zmiany gospodarcze, nie mające nic wspólnego z białym lotem, tak samo zaszkodziły dzielnicom Nowego Orleanu. Od 1950 roku firmy produkcyjne przeniosły się z dzielnic Orleanu, gdzie kiedyś rozkwitły, usuwając mieszkańcom dostęp do miejsc pracy o średnich dochodach. I jako USA gospodarka przeszła z produkcji towarów do produkcji usług, miejsca pracy zaczęły być spolaryzowane na niskie i wysokie wynagrodzenia. Niewiele miejsc pracy o średnich dochodach pozostaje dla mieszkańców Nowego Orleanu, a ci, którzy pozostają, często mają wyższe wykształcenie jako wymóg zatrudnienia-w przeciwieństwie do przeszłości. Czynniki te pogrążyły to, co kiedyś było zdrowe, robotnicze dzielnice (w tym wiele naszych osiedli mieszkaniowych) w głębszą i długotrwałą biedę.

w ostatnich latach wielu zawodowych Afroamerykanów również opuściło dzielnice Śródmieścia w całym kraju, ponieważ ujawniono nielegalne praktyki “redliningu”. Istnieją pewne dowody na to, że biali reagują przenosząc się na dalsze przedmieścia. Być może najsmutniejszym skutkiem odejścia zawodowych Afroamerykanów na dzielnice Nowego Orleanu jest izolacja społeczna, w której pozostają mieszkańcy. Wszyscy wiemy, że większość miejsc pracy uzyskuje się za pomocą wskazówek od przyjaciół i znajomych (i istnieje wiele badań, które udowadniają, że jest to najczęstszy sposób słuchania o pracy). Kiedy większość mieszkańców śródmieścia ma kontakt tylko z innymi ludźmi, którzy nie mają pracy, ich szanse na poprawę swojej sytuacji życiowej są niewielkie.

socjolog Harvardu William Julius Wilson tak podsumowuje sytuację: