Półwysep Arabski jest pustynnym środowiskiem otoczonym przez słone wody. Zatoka Perska, Morze Arabskie i Morze Czerwone graniczą z półwyspem z trzech stron. W regionie dominują suche klimaty typu B. Arabia Saudyjska otrzymuje średnio 4 cale opadów rocznie. Południowa część półwyspu to jedne z najgorętszych miejsc na Ziemi. Letnie temperatury mogą osiągnąć ponad 120º F. Na południu znajduje się Rub ’ al-Khali (pusta Dzielnica), który jest głównie pustynią i obejmuje około 25 procent Arabii Saudyjskiej. Jest bardzo suchy i praktycznie niezamieszkany, choć odkrycia ropy naftowej przyniosły tymczasowe osadnictwo w regionie. Na półwyspie nie ma naturalnych jezior ani znaczących rzek. Działalność rolnicza jest uzależniona od dostępności wody przez opady, podziemne warstwy wodonośne, oazy lub odsalanie wody morskiej.

większość mieszkańców półwyspu to Arabowie, a większość krajów Półwyspu jest rządzona przez monarchów, którzy polegają na dochodach z ropy naftowej, aby uzyskać bogactwo. Minerały są wydobywane w górach, które dominują w zachodnich i południowych regionach Półwyspu. Najwyższe szczyty osiągają ponad dwanaście tysięcy stóp wysokości w północnym Jemenie. Spośród krajów na półwyspie Jemen ma najmniej zasobów ropy naftowej i miał jedyny demokratycznie wybrany rząd. Arabia Saudyjska dominuje w regionie pod względem wielkości i zasobów ropy naftowej. Islam, Dominująca religia, infiltruje wszystkie aspekty kultury arabskiej.

święte miasta Medyna i Mekka znajdują się w Arabii Saudyjskiej, miejscu narodzin islamu. Islam najpierw zjednoczył wiele tradycyjnych grup Arabii z religią, a następnie z językiem arabskim. Region został zjednoczony po 1902 roku, kiedy Abdul Aziz Al-Sa 'ud i jego zwolennicy zdobyli miasto Rijad i oddali je pod kontrolę rodu Sa’ ud. W 1933 ziemie znajdujące się pod kontrolą króla przemianowano na Królestwo Arabii Saudyjskiej. Arabia Saudyjska jest monarchią absolutną. W 1938 roku amerykańska korporacja naftowa Chevron znalazła w regionie duże ilości ropy naftowej, która od tego czasu utrzymuje rodzinę królewską. Aramco to państwowa korporacja naftowa. Saudyjska rodzina królewska, kontrolująca około jednej piątej światowych zasobów ropy naftowej, ma znaczną władzę.

Saudyjska rodzina królewska dała schronienie tysiącom Kuwejtów, w tym emirowi i jego rodzinie, podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej (1991). Arabia Saudyjska zezwoliła amerykańskim i zachodnim siłom Wojskowym na użycie baz na swojej ziemi podczas operacji Pustynna Burza. Przyzwolenie na nie-muzułmanów prowadzących bazy wojskowe na tej samej ziemi, co święte miasta Mekka i Medyna, dało ekstremistycznym grupom powód do zaangażowania się w działalność terrorystyczną. Spośród dziewiętnastu porywaczy w ataku 9-11 w Nowym Jorku, szesnastu pochodziło z Arabii Saudyjskiej. Saudyjski rząd został zmuszony do zintensyfikowania wysiłków przeciwko terroryzmowi i krajowym ugrupowaniom ekstremistycznym.

cała gospodarka Arabii Saudyjskiej opiera się na eksporcie ropy naftowej, a ponad 20 procent znanych zasobów ropy naftowej na świecie znajduje się w Arabii Saudyjskiej. Kraj ten jest kluczowym członkiem Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC) i jest największym eksporterem ropy naftowej na świecie. Miliony zagranicznych pracowników w przemyśle naftowym stanowią istotny element gospodarki kraju.

wysoki wskaźnik wzrostu populacji przewyższa wzrost gospodarczy w Arabii Saudyjskiej. W 2010 roku ponad jedna trzecia populacji była młodsza niż piętnaście lat, a wielkość rodziny wynosiła około 3,8 dzieci. Stopa bezrobocia jest wysoka, a siły roboczej brakuje umiejętności zawodowych. Rząd pracuje nad odwróceniem uwagi od gospodarki opartej na ropie naftowej i zwiększeniem innych możliwości gospodarczych; planuje znaczne inwestycje w niezbędną infrastrukturę i edukację, aby zdywersyfikować swoją gospodarkę.

Arabia Saudyjska podjęła kilka wysiłków, aby posunąć się naprzód i dostosować kraj do wysiłków globalizacji, które modernizują inne państwa Zatoki Perskiej. Światowa Organizacja Handlu przyjęła Arabię Saudyjską jako członka w 2005 roku. W 2008 roku król wdrożył inicjatywę dialogu międzyreligijnego w celu zajęcia się tolerancją religijną i akceptacją. Pierwsza kobieta została powołana do gabinetu, a rady miejskie przeprowadziły wybory na jej członków.

Kultura Saudyjska

rodzina królewska i większość mieszkańców Arabii Saudyjskiej to Sunnici muzułmanie. Kraj ma silne fundamentalistyczne tendencje Islamskie. Prawo państwa jest surowe i popiera konserwatywne ideały Islamskie. Znaczący wpływ na kulturę ma Wahabska gałąź islamu sunnickiego. Działania takie jak hazard, spożywanie alkoholu i promowanie innych religii są zakazane. Alkohol i Produkty wieprzowe są zabronione przez islamskie prawo żywieniowe. Kina i inne produkcje w stylu zachodnim są zabronione, ale można je znaleźć na obszarach, gdzie pracownicy z innych krajów mieszkają w prywatnych związkach. Chociaż kina są ograniczone, filmy na DVD nie są zabronione i są powszechnie dostępne. Dress code w Arabii Saudyjskiej ściśle przestrzega islamskich zasad skromności. Czarna Abaja (element odzieży, który wygląda jak płaszcz lub Szata) lub skromna odzież jest odpowiednia dla kobiet. Mężczyźni często noszą tradycyjną koszulę o Pełnej długości i nakrycie głowy utrzymywane na miejscu za sznurkiem.

w Arabii Saudyjskiej organizacje praw człowieka, Stowarzyszenia prawne, związki zawodowe i partie polityczne są zakazane. Kraj utrzymuje ścisłą cenzurę wszystkich lokalnych mediów. Prasa może publikować tylko to, na co rząd zezwala. Komunikacja z obcokrajowcami, Media satelitarne i dostęp do Internetu są ściśle kontrolowane. Ci, którzy wypowiadają się przeciwko rządowi, mogą zostać aresztowani lub uwięzieni.

prawo szariatu jest podstawą kodeksu karnego w Arabii Saudyjskiej, wraz z prawem ustanowionym przez króla. Wiele kar cielesnych i kapitałowych, od długich wyroków więzienia po amputacje (ramię lub stopa), chłosty i ścięcie głowy, jest zakazanych za przestępstwa prawne lub religijne. Procesy są najczęściej prowadzone w tajemnicy bez prawników. Tortury były wykorzystywane do wymuszania zeznań, które następnie są wykorzystywane do skazania oskarżonego. Techniki tortur, w tym stosowanie kijków, wstrząsów elektrycznych lub chłosty, mogą być stosowane wobec dzieci i kobiet, a także mężczyzn. Egzekucje odbywają się zazwyczaj w miejscu publicznym w każdy piątek.

rola kobiet

Mężczyźni pełnią dominującą rolę w społeczeństwie saudyjskim. Zgodnie ze ścisłym prawem islamskim kobiety nie mają takich samych praw jak mężczyźni, więc Saudyjki nie mają takich możliwości, jakie mają kobiety w wielu krajach zachodnich. Na przykład nie jest zwyczajem, aby kobieta chodziła sama publicznie; tradycyjnie musi towarzyszyć jej członek rodziny, aby nie zostać oskarżonym o przestępstwa moralne lub prostytucję. Mutawa ’ een (policja religijna) ma prawo aresztować ludzi za takie działania. Kara mogła wynosić nawet do dwudziestu pięciu dni więzienia i chłosty aż sześćdziesięciu batów.

od 2011 r.obowiązują następujące ograniczenia dotyczące kobiet:

• kobietom nie wolno prowadzić pojazdów mechanicznych.
• kobiety muszą nosić skromne ubrania, takie jak czarna abaya i zakrywać włosy.
• kobiety mogą wybierać tylko niektóre stopnie naukowe. Nie mogą to być np. inżynierowie czy prawnicy.
• kobiety nie mogą głosować w wyborach politycznych.
• kobiety nie mogą chodzić w miejscach publicznych ani podróżować bez męskiego krewnego.
• kobiety są oddzielone od mężczyzn w miejscu pracy i w wielu przestrzeniach formalnych, nawet w domach.
• kobiety potrzebują pisemnej zgody męża lub ojca na wyjazd za granicę.
• małżeństwa mogą być zawierane bez zgody kobiety, a kobiety często tracą wszystko podczas rozwodu.

Arabia Saudyjska jest krajem przesiąkniętym tradycją opartą na dziedzictwie swojego narodu, a wiele tradycji dotyczących kobiet zostało wdrożonych w celu ich ochrony i opieki nad nimi. Jednak w miarę jak siły globalizacji przenikają do struktury społeczeństwa, wiele z tych tradycji ewoluuje i zmienia się, aby dostosować się do czasów i bardziej otwartego społeczeństwa. Kobiety utrzymują się w kulturze, a wiele z tych długoletnich tradycji zaczyna się rozpadać. Pod koniec 2011 roku kilka kobiet zorganizowało się, aby sprzeciwić się zakazowi jazdy. Jedna kobieta została aresztowana za prowadzenie samochodu i skazana na dziesięć batów. Saudyjski król Abdullah uchylił wyrok i obiecał wspierać lub chronić prawa kobiet. Nie ma prawa mówiącego, że kobiety nie mogą prowadzić pojazdu. Tabu opiera się na tradycji i poglądach religijnych. Więcej kobiet podjęło się na jezdnię pomimo tabu przeciwko niej (Huffington Post). Arabia Saudyjska jest przykładem tego, jak nowoczesność i zasady demokratyczne kwestionują fundamentalizm islamski.

Kuwejt

Kuwejt, mały kraj położony nad Zatoką Perską, jest monarchią rządzoną przez emira z rodziny królewskiej. Ogromne złoża ropy naftowej uczyniły Kuwejt atrakcyjnym dla międzynarodowych inwestorów naftowych. W 1961 roku firma Zapata Oil Company (obecnie Pennzoil), należąca do byłego prezydenta USA George ’ a H. W. Busha, wywierciła pierwszy kuwejcki odwiert naftowy w Zatoce Perskiej. Dzięki dużym dochodom z ropy, niewielka populacja Kuwejtu (około trzech milionów ludzi) ma odpowiednie usługi społeczne. Kraj ma wysoki standard życia. Edukacja jest bezpłatna, a znaczna część bazy pracy pochodzi od imigrantów spoza Kuwejtu. Eksport ropy naftowej stanowi większość dochodów rządu.

Kuwejt ma doskonały port w Kuwejcie. Jednak jednym z problemów środowiskowych związanych z budową dużego miasta na pustyni jest niedobór świeżej wody. Aby rozwiązać ten problem, Kuwejt zwrócił się do odsalania wody morskiej, aby zaspokoić swoje potrzeby domowe, rolnicze i przemysłowe.

Stany Zjednoczone i międzynarodowa koalicja walczyły w pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej w 1991 roku, aby „wyzwolić” Kuwejt spod władzy Saddama Husajna. Warto zauważyć, że w wojnie nie chodziło o demokrację. Wojna dotyczyła kontroli zasobów ropy naftowej. Pod rządami Husajna Irak najechał Kuwejt i przejął jego rozległy przemysł naftowy i obiekty portowe. Przejmując aktywa naftowe, Hussein faktycznie przejmował aktywa naftowe różnych międzynarodowych koncernów naftowych. Z poparciem rezolucji Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) domagających się opuszczenia Kuwejtu przez Husajna, prezydent George H. W. Bush zorganizował międzynarodową koalicję wojskową w celu usunięcia Husajna z Kuwejtu. Amerykańska misja nosiła nazwę operacja Pustynna Burza. Wojna rozpoczęła się w bazach w Arabii Saudyjskiej i wypchnęła armię iracką z Kuwejtu. Gdy Husajn zdał sobie sprawę, że nie może czerpać korzyści z ropy w Kuwejcie, miał około 750 szybów naftowych w Kuwejcie, co spowodowało znaczne pożary odwiertów i duże jeziora ropy wypływające na piaski pustyni. Pożary i rozlany olej spowodowały znaczne szkody w środowisku.

Kuwejt nie był demokracją podczas wojny w Zatoce Perskiej i nie jest prawdziwą demokracją dzisiaj. Jest uważany za państwo konstytucyjne. Emir, czyli głowa rodziny królewskiej, jest głową państwa. Mianuje premiera i ma wysoki poziom kontroli nad rządem. Emir ma prawo do rozwiązania Zgromadzenia Narodowego, które ma członków, którzy zajmują miejsca w wyborach. Kilka grup chce mieć głos polityczny w rządzie, w tym islamiści, kupcy biznesowi, świeccy liberałowie, działacze szyiccy i niewielka liczba lokalnych grup. Grupy islamistyczne są zazwyczaj tymi, którzy wspierają Islamskie Państwo religijne jako pożądany rodzaj rządu.

Kuwejt musiał zainwestować prawie pięć miliardów dolarów w odbudowę przemysłu naftowego po wojnie w Zatoce Perskiej, ale Emirat wyzdrowiał, a jego gospodarka rośnie wraz ze zwiększoną sprzedażą eksportowanej ropy naftowej. Kuwejt ma około 104 mld baryłek ropy naftowej w znanych rezerwach. W 2010 r. czterema największymi partnerami eksportowymi były Japonia, Korea Południowa, Tajwan i Singapur, które są potęgami gospodarczymi w Azji Wschodniej, które muszą importować prawie całą swoją energię i surowce. USA tradycyjnie były największym źródłem importowanych towarów w Kuwejcie.

Bahrajn

Bahrajn to mały archipelag (grupa wysp) w Zatoce Perskiej. Kraj uzyskał niepodległość od Wielkiej Brytanii w 1971 roku. Iran bezskutecznie wysuwał roszczenia do wysp. Podobnie jak inne małe monarchie w regionie, Bahrajn ma dużo ropy naftowej i niewielką populację. Chociaż ponad 50 procent ludności to szyici, kraj otwiera się na demokratyczne reformy. W 1999 roku zatwierdzono wybory do Parlamentu, zwolniono wszystkich więźniów politycznych, a kobietom pozwolono głosować. Rodzina królewska, rządzona przez króla, miała olbrzymi stopień władzy nad swoim rządem. Oficjalnie Bahrajn jest monarchią konstytucyjną, ale król mianuje członków izby wyższej w swojej dwuizbowej legislaturze. Pierwsza kobieta została mianowana na stanowisko gabinetu w 2004 r., co było oznaką dążenia do otwarcia na proces globalizacji i modernizacji. Niektórzy w tym kraju uważają, że wdrażanie tych środków jest nadal zbyt powolne.

Większość bogactwa Bahrajnu zdobywa się poprzez wydobycie surowców naturalnych. Ogromne zasoby gazu ziemnego znajdują się w wodach przybrzeżnych Bahrajnu, a ropa naftowa stanowi obecnie około 60 procent zysków z eksportu. Niewielka powierzchnia kraju, brak wystarczających zasobów słodkiej wody i niewiele innych zasobów naturalnych skłoniły Bahrajn do rozszerzenia działalności na sektor finansowy. Islamska Bankowość i usługi finansowe dla globalnego rynku są rozwijającym się sektorem gospodarki. Celem dywersyfikacji gospodarki jest zmniejszenie zależności od ropy naftowej jako przyszłego źródła bogactwa narodowego. Ponadto Stany Zjednoczone zawarły umowę o wolnym handlu z Bahrajnem, która przyciągnęła międzynarodowe korporacje do prowadzenia działalności gospodarczej w regionie. Bahrajn wspierał amerykańską obecność wojskową zarówno w zakresie ochrony, jak i współpracy i jest stałą kwaterą główną Operacji Morskich piątej Floty Stanów Zjednoczonych. Na mocy porozumienia o wzajemnej obronie na wyspie stacjonuje około tysiąca amerykańskich oficerów i personelu marynarki. Bahrajn był państwem frontowym dla armii USA w wojnie w Iraku i wojnie w Afganistanie.

kraj otwiera się również na rozwój w sektorze usług. Turystyka nie jest tym, co zwykle przychodzi na myśl, gdy myślimy o Półwyspie Arabskim, ale Bahrajn przyciąga miliony turystów rocznie. Autentyczne dziedzictwo kraju jest atrakcyjne dla turystów z sąsiednich państw arabskich i globalnej społeczności. Kraj szczyci się prawie pięciotysięczną działalnością człowieka. UNESCO wpisało Zamek Qal ’ at al-Bahrain na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Kraj zainwestował dużo w nowoczesne centra handlowe i międzynarodowe obiekty sportowe, aby zmodernizować swój kraj i przyciągnąć więcej międzynarodowych wydarzeń.

obywatele Bahrajnu musieli pracować, aby zrównoważyć Przejście W kierunku modernizacji i globalizacji z silnym dziedzictwem arabskim i islamskimi wierzeniami, które były podstawą ich kultury. Termin Middle East Lite został zastosowany do Bahrajnu, ponieważ Bahrajn inwestował w nowoczesną infrastrukturę, ale ciężko pracował, aby utrzymać swoje Arabskie dziedzictwo z tożsamością Zatoki Perskiej, która jest bardziej akceptowalna i otwarta na świat zewnętrzny. Rosnąca i zamożna klasa średnia jest bardziej tolerancyjna i liberalna niż wielu jej bliskowschodnich sąsiadów.

ten sam poziom tolerancji wobec obcych nie został zaobserwowany w kraju. Do protestów i demonstracji w 2011 roku, które przetoczyły się przez Afrykę Północną i Bliski Wschód, doszło również w Bahrajnie. Król, rodzina królewska i większość w rządzie podążają za sunnicką gałęzią islamu; jednak większość ludności podąża za szyicką gałęzią islamu. Wielu ze społeczności szyitów uważało, że są dyskryminowani i protestowało przeciwko braku demokratycznych reform. Protesty i demonstracje w Bahrajnie skłoniły rząd do wezwania wsparcia wojskowego ze strony Arabii Saudyjskiej, aby pomóc stłumić powstanie. Kilka szyickich meczetów zostało zniszczonych, a setki osób zostało zatrzymanych przez policję. Protesty i demonstracje w Bahrajnie to coś więcej niż tylko konflikt między szyitami i sunnitami, choć ten podział od lat jest poważnym problemem. Wielu sunnitów wzięło udział w demonstracjach, ponieważ popierają również bardziej demokratyczne reformy.

Katar

mały półwysep wychodzący z Arabii do Zatoki Perskiej to kraina Arabska w okresie przejściowym. Rządzony przez emira, który wspierał demokratyczne reformy, Katar posuwa się naprzód z Polityką globalizacji podobną do innych krajów Zachodu. Wiele z tych reform jest podobnych do tych w Bahrajnie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA). Eksport ropy i gazu napędzał boom budowlany, który wyprodukował centra handlowe, szerokie bulwary, a nawet dużą bazę wojskową USA. Kobiety mogą głosować, zachodnie ubrania i produkty są dozwolone, a muzykę rap można usłyszeć na ulicach. Katar, choć wciąż politycznie restrykcyjny pod wieloma względami, jest bardziej otwarty niż wielu sąsiadów. Katar jest również domem dla Al Jazeera news organization, która często równoważy Zachodnie programy informacyjne. Al Jazeera może również krytycznie relacjonować swój kraj.

w ciągu ostatnich kilku lat przychody z ropy zapewniły katarowi dynamicznie rozwijającą się gospodarkę i wysoki standard życia. Sprawdzone zasoby ropy naftowej i gazu ziemnego są ogromne jak na tak mały kraj. Zasoby gazu ziemnego w Katarze są trzecim co do wielkości na świecie. Katar kontynuuje rozwój inwestycji prywatnych i zagranicznych w przedsiębiorstwa nie związane z energią, w tym instytucje bankowe i finansowe.

działania modernizacyjne wspierały dążenie Kataru do większego nacisku na edukację. Infrastruktura i wsparcie finansowe zostały przeznaczone na wsparcie reformy edukacji, a możliwości uniwersyteckie szybko się rozwijają. Qatar University został założony w 1973 roku, a w ostatniej dekadzie wiele innych uniwersytetów z krajów zachodnich otworzyło kampusy filialne w Education City, które powstało w celu realizacji celów reformy edukacyjnej Kataru. Druga żona emira aktywnie promowała reformy oświatowe i zachęcała kobiety do kontynuowania studiów wyższych w celu osiągnięcia sukcesów zawodowych. Stworzyła również większą widoczność dla kobiet w rolach publicznych i przełamała niektóre bariery kulturowe i tabu, które ograniczały kobiety w innych konserwatywnych islamskich krajach arabskich.

Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA)

siedem małych Emiratów Arabskich połączyło się w 1971 roku, tworząc Zjednoczone Emiraty Arabskie. Każdy Emirat jest monarchią absolutną rządzoną przez Szejka. Zjednoczone Emiraty Arabskie integrują swoją gospodarkę z globalnym rynkiem i ustanowiły wysoki standard życia dla swoich mieszkańców. Dwa Emiraty-Abu Dhabi i Dubaj-posiadają większość rezerw ropy naftowej. Abu Dhabi jest stolicą i składa się z 87 procent powierzchni lądowej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Głowa rodziny królewskiej w tym emiracie jest uważana za głowę państwa w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Dubaj przekształcił swój mały emirat w Międzynarodowe Centrum handlowe. Emirat wykorzystał swoje rezerwy ropy naftowej do promowania handlu i handlu. Dubaj zbudował sobie światowej klasy obiekt portowy dorównujący Hong Kongowi czy Nowemu Jorkowi. Jako strefa wolnego handlu nie ma podatków ani taryf, więc międzynarodowe korporacje wykorzystują tę lokalizację jako centrum handlowe, aby przyciągnąć kupujących i sprzedających o dużych ilościach. Dubaj spogląda w przyszłość, gdy skończy się ropa. Utworzenie międzynarodowego centrum handlu byłoby środkiem do uzyskania dochodów ekonomicznych, gdy dochody ze sprzedaży ropy naftowej maleją.

bogactwo ropy naftowej i zapotrzebowanie na pracowników otworzyły możliwości gospodarcze w ZEA, które przyciągnęły robotników i przedsiębiorców z wielu części świata. Noncitizens stanowią około 80 procent populacji; około połowa niecytylizenów pochodzi z Azji Południowej, a wielu z nich to muzułmanie z Indii. Duża liczba robotników, którzy są zobowiązani do rozwoju infrastruktury, stworzyła nierównowagę między odsetkiem mężczyzn i kobiet. W Dubaju jest około dwa razy więcej mężczyzn niż kobiet. Stworzyło to interesującą dynamikę dla kobiet w Dubaju, które mają więcej praw i możliwości niż te w bardziej konserwatywnych krajach islamskich, takich jak Arabia Saudyjska. Zjednoczone Emiraty Arabskie stanowią doskonały przykład migracji ludzi z krajów peryferyjnych do podstawowego regionu w poszukiwaniu możliwości i korzyści w zglobalizowanej społeczności gospodarczej.

ZEA zainwestowały swoje dochody z ropy naftowej w budowę infrastruktury, aby konkurować w globalnej gospodarce. W samym Dubaju trwają setki miliardów dolarów projektów budowlanych. Dubaj ma najwyższą na świecie strukturę, najdroższy hotel, Najdroższe lotnisko na świecie (po ukończeniu) i największe sztuczne wyspy na świecie. W Dubaju znajduje się nawet kryty ośrodek narciarski z prawdziwym śniegiem. Zaproponowano również inne przedsięwzięcia, takie jak Dubailand entertainment complex i Dubai Sports City. Pogorszenie sytuacji gospodarczej na świecie spowolniło rozwój tego emiratu, ale nie zmniejszyło jego perspektywy na przyszłość.

Oman

rządzona przez sułtana monarchia absolutna Omanu na południowym krańcu Półwyspu Arabskiego kontroluje również krańce lądu obok Cieśniny Ormuz. Wszystkie tankowce opuszczające Zatokę Perską muszą przejść przez ten ważny punkt. Góry sięgają ponad 9000 stóp we wschodniej części Omanu, a surowe, suche równiny Centralne pokrywają region Centralny. Kraj dostaje dużo słońca i ma kilka doskonałych plaż. Roczne opady wahają się od czterech cali lub mniej w sektorze wschodnim do nawet dwudziestu pięciu cali na południowym zachodzie. Klimat jest na ogół gorący: temperatury mogą osiągnąć 120 °F od maja do września.

Oman wykorzystuje swoje dochody z ropy naftowej do budowy infrastruktury z korzyścią dla swoich mieszkańców. Sułtan Omanu ma szerokie poparcie ze strony swoich ludzi i zyskał dobrą wolę społeczności międzynarodowej dla swoich inwestycji w swoim kraju. Zbudował strefę wolnego handlu z gigantycznym portem kontenerowym, luksusowymi hotelami turystycznymi, silnym systemem drogowym i pierwszorzędnym międzynarodowym lotniskiem. Zapewniał również czystą wodę pitną dla Obszarów Wiejskich. Chociaż Oman nie jest demokracją, Sułtan był pozytywnym wzorem dla innych monarchów. Wykorzystał bogactwo ropy naftowej Omanu, aby pomóc swojemu krajowi w rozwoju i modernizacji. Góry Omanu mają dodatkowe zasoby naturalne, takie jak złoto, marmur i miedź.

brak świeżej wody jest problemem dla Omanu. Kraj ma ograniczone odnawialne zasoby wody. Ponad 90 procent dostępnej wody jest wykorzystywane w rolnictwie, a reszta jest wykorzystywana do celów przemysłowych i domowych. Wody słodkowodne są odprowadzane przez większość kraju, ale czasami występują niedobory ze względu na susze i ograniczone opady deszczu. Problemy środowiskowe pojawiły się również w Omanie. Na przykład operacje nawadniania spowodowały warunki glebowe, takie jak nagromadzenie soli. Tankowce przepływające przez Cieśninę Ormuz i wzdłuż wybrzeża Zatoki Omańskiej wyciekły ropa naftowa, która wyciekła na obszary przybrzeżne, gdzie znajdują się atrakcyjne plaże. Wyższy poziom eksploatacji środowiska przez rosnącą populację odcisnął piętno na organizmach żyjących w delikatnych ekosystemach pustynnych. Ssaki, ptaki i inne organizmy są zagrożone wyginięciem, w tym Lampart Arabski, Gazela górska i oryks Arabski. Kraj może stracić swoją bioróżnorodność, chyba że podjęte zostaną działania na rzecz ochrony.

Jemen

Jemen jest górzystym krajem graniczącym z Omanem i Arabią Saudyjską. Znajdują się tu najwyższe góry na półwyspie, sięgające ponad 12 tysięcy stóp wysokości. Cztery centralne regiony Jemenu to Wschodni Pustynny region Rub 'al Khali; Wschodnie wyżyny na południe od Rub’ al Khali; Zachodnie wyżyny, które mają najwyższe szczyty; i zachodnie równiny przybrzeżne. Zachodnie Wyżyny otrzymują około trzydziestu cali deszczu rocznie,podczas gdy Wschodnia pustynia prawie nie miała opadów. Wiele wysp wulkanicznych znajduje się u wybrzeży. Wulkan na jednej z wysp wybuchł dopiero w 2007 roku. Region ten jest przedłużeniem systemu doliny rift wychodzącego z Afryki Wschodniej.

kliknij na obrazek powyżej, aby wyświetlić mapę historii Jemenu.

gospodarka tradycyjnie opiera się na rolnictwie. Większość gruntów rolnych ma formę tarasów wciętych w zbocza, które zatrzymują wodę deszczową, gdy spływa ona po zboczu z jednego tarasu na drugi. Produkcja żywności jest głównym problemem, ponieważ w 2010 roku liczba ludności wynosiła ponad dwadzieścia cztery miliony i szybko rośnie. Sucha ziemia ma niewiele drzew, ale drewno opałowe jest bardzo potrzebne do gotowania. Zapotrzebowanie na drewno opałowe spowodowało wylesianie, co z kolei spowodowało poważną erozję gleby i uszkodzenie górskich tarasów, które produkują żywność. Jemen boryka się z poważnymi problemami środowiskowymi. Szybko rosnąca populacja wywrze większą presję na systemy ochrony środowiska. Z drugiej strony, w pewnych ilościach znajdują się złoża ropy naftowej i gazu ziemnego, które pomogą w warunkach gospodarczych i dostarczą energii potrzebnej w przyszłości.

kobiety w Jemenie nie mają możliwości dostępnych w niektórych bardziej zurbanizowanych i zmodernizowanych państwach Zatoki Perskiej. Kontrast pomiędzy dynamiką Obszarów Wiejskich Jemenu a kulturą miejską Dubaju stanowi doskonały przykład relacji między obszarami wiejskimi a miejskimi lub między obszarami rdzeniowymi a peryferyjnymi. Podstawowa formuła wielkości rodziny i poziomu dochodów dotyczy Jemenu. W 2010 r. współczynnik dzietności spadł do 4,8 z ponad 7,0 w 2000 r. (IndexMundi). Zmiana obszarów wiejskich na miejskie powoduje, że Miasta w Jemenie rosną w coraz większym tempie. Duże rodziny zmuszają młodych ludzi do poszukiwania możliwości i korzyści w miastach lub innych krajach. Sytuacja będzie się tylko nasilać, ponieważ przewiduje się, że populacja Jemenu osiągnie do 2050 r.sześćdziesiąt milionów przy obecnym tempie wzrostu.

Jemen ma demokratycznie wybrany rząd, który powstał, gdy Jemen Północny i Jemen Południowy połączyły się w jedno państwo, tworząc Demokratyczną Republikę w 1990 roku. Ludność Jemenu to około 40 procent szyitów i 60 procent sunnitów. Jemen stanął po stronie Iraku i Saddama Husajna w I wojnie w Zatoce Perskiej w Kuwejcie, w wyniku której Arabia Saudyjska wydaliła tysiące jemeńskich robotników. Jemen I Arabia Saudyjska toczyły długotrwały spór terytorialny i dopiero niedawno uzgodniły pustynną granicę między tymi dwoma krajami. Jako samotna demokracja na półwyspie Jemen kontrastuje z bardziej konserwatywnymi państwami islamskimi i monarchiami, takimi jak Arabia Saudyjska, które są bardziej powszechne na Bliskim Wschodzie. Biedny, wiejski i rolniczy Jemen nie pasuje do formy typowego bogatego w ropę szejkomu regionu.

siły kulturowe w Jemenie wykazują dychotomię między modernizacją z reformami demokratycznymi a fundamentalistycznymi tendencjami islamskimi. Stabilność w Jemenie ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa regionalnych dróg wodnych. W ciągu ostatniej dekady piractwo przeciwko statkom u wybrzeży Somalii wzrosło, a wiele statków zostało porwanych i wziętych do niewoli przez piratów żądających wysokich okupów za uwolnienie statku i załogi. Bezpieczeństwo w regionie ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpiecznego przejścia dla międzynarodowej działalności żeglugowej przez Zatokę Adeńską i Cieśninę Bab-el-Mandeb.

kliknij na obrazek powyżej, aby wyświetlić kolejną mapę historii na temat ” kryzysu w Jemenie.”

wojna domowa w Jemenie

Jemen doświadczył niepokojów społecznych i protestów obywatelskich wiosną 2011 roku, podobnie jak w innych krajach arabskich. Protesty i demonstracje były ukierunkowane na korupcję polityczną, warunki ekonomiczne i wysokie bezrobocie. W tym czasie rząd dążył również do zmiany konstytucji. Dzięki temu protestujący mogli skupić się na rezygnacji prezydenta Jemenu po dwudziestu jeden latach sprawowania władzy. Prezydent i rząd stawiali opór, a konflikty stały się poważniejsze. Klany nie lojalne wobec prezydenta stanęły po stronie protestujących, a prezydent Jemenu został poważnie ranny w starciu zbrojnym. Został przewieziony do Arabii Saudyjskiej na leczenie. Gdy prezydent wyzdrowiał i powrócił do Jemenu, nadal odmówił ustąpienia. Kraj nadal dostosowuje się do sytuacji.

podsumowanie

Półwysep Arabski jest regionem pustynnym. Rub ’ al-Khali (pusta Dzielnica) stanowi przykład pustynnych ekstremów. Góry wzdłuż zachodnich i południowych krańców otrzymują najwięcej opadów. Na półwyspie nie ma rzek ani większych jezior. W całym regionie brakuje wody, która jest źródłem niezbędnym dla działalności człowieka.

eksport ropy naftowej i gazu ziemnego jest tym, co napędza gospodarki regionu. Wiele państw pracuje nad dywersyfikacją swoich gospodarek poprzez bankowość, strefy wolnego handlu, a nawet turystykę.

Jemen jest jedynym krajem z prawdziwie demokratycznie wybranym rządem. Przywódcy rodzin królewskich rządzą w innych krajach jako głowy państw o różnym stopniu współrządzenia.

wielkość rodziny różni się znacznie w regionie, od ponad 4,5 w Jemenie do około 2,5 w postępowych państwach Zatoki Perskiej w Katarze, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Bahrajnie. Prawa i możliwości kobiet mają odwrotną zależność od wielkości rodziny; to znaczy, gdy prawa i możliwości kobiet rosną, wielkość rodziny zwykle maleje. W państwach Zatoki Perskiej mniejsze kraje na obszarze lądowym są bardziej otwarte na promowanie praw i obowiązków kobiet w sektorze publicznym i prywatnym.