end-Ordovician mass extinction (EOME) jest szeroko interpretowany jako składający się z dwóch impulsów związanych odpowiednio z początkiem i końcem zlodowacenia Gondwany, z drugim impulsem eliminującym charakterystyczną, związaną z glacjalnie Hirnantian benthic biota (HBB). Globalny przegląd danych o występowaniu najnowszych morskich organizmów bentosowych ordowiku ujawnia, że praktycznie wszystkie zespoły bentosowe ciepłowodowe wcześniej przypisane do HBB zawierają dwie odrębne i wyraźnie postglacjalne fauny, zarówno młodsze (odpowiednio Środkowa i późna Hirnantia) niż Fauna Hirnantia chłodna (od najnowszej do wczesnej Hirnantia). Nowo rozpoznane trzy przejściowe fauny bentosowe (tj., TBFs 1-3) może być ściśle związany z biozonacjami graptolitu, konodontu i chitinozoanu, Hirnantian Isotope Carbon Excursion (HICE) i zlodowaceniem, zapewniając w ten sposób zintegrowaną, znacznie wyższą rozdzielczość czasową dla zrozumienia tempa i natury EOME. W tej drobniejszej rezolucji postulujemy głębszy wpływ pierwszego impulsu EOME niż dotychczas przewidywano, o czym świadczy oportunistyczna ekspansja fauny Hirnantia na całym świecie i całkowity brak RAF metazoan w jej bezpośrednim następstwie. My także argumentować, opierając się na wysokiej jakości danych z dobrze udokumentowanych benthic grup w południowych Chinach (to znaczy, ramienionogi, tabulate i rugose Korale, trylobity, i gąbki), że wielkość drugiego impulsu EOME spowodowane przez deglaciation został zawyżony, ponieważ dwa postglacjalne fauny (to znaczy, TBFs 2-3) były częścią późniejszej fazy odzyskiwania ekosystemów morskich, a nie przyczynia się do spadku bioróżnorodności. W ten sposób bardziej prawdopodobne jest ponowne zinterpretowanie EOME jako pojedynczego impulsu, szybkie zdarzenie, po którym nastąpiło długotrwałe początkowe ożywienie przerywane wstrząsami klimatycznymi przez Hirnantian, przed początkiem progresywnego przywracania ekosystemów morskich podczas wczesnego Silurian (Rhuddanian i Aeronian) związane z ogólną poprawą warunków klimatycznych.