w miesiącu Black History, Dance Informa skupia się na czarnych tancerzach, którzy znacząco wpłynęli na formę sztuki. W tym artykule przyglądamy się tancerzom, którzy już odeszli, ale pozostawili po sobie żywą spuściznę.

Chelsea Thomas z Dance Informa.

Luty jest uznawany za miesiąc czarnej historii w Stanach Zjednoczonych. Od dwusetlecia istnienia kraju w 1976 roku, miesiąc czarnej historii jest oficjalnym oznaczeniem, aby uczcić i pamiętać znaczący i niezmierzony wpływ Afroamerykanów na naród. Prezydent Gerald Ford powiedział, że coroczne obchody miały ” uhonorować zbyt często zaniedbywane osiągnięcia czarnych Amerykanów.”

tutaj Dance Informa odzwierciedla czarnych tancerzy, którzy znacząco wpłynęli na amerykańską scenę taneczną, a także główne firmy, które zapoczątkowały nowy świat, w którym Czarni tancerze mogli być postrzegani jako równi artyści.

Mistrz Juba (1825-1852)

prawdopodobnie wielu tancerzy nigdy nie słyszało o Mistrzu Jubie ze względu na fakt, że jego ważny wkład taneczny niestety idzie w parze z występami, które powtarzały rasistowskie stereotypy. Występował w minstrel shows, amerykańskiej rozrywce w XIX wieku, która składała się z komicznych skeczy i Tańca w blackface.

jednak to, na co większość ludzi patrzy sceptycznie – czarny freeman występujący w minstrelu pokazuje, że lampooned black people jako tępy, leniwy i zbyt szczęśliwy-go-lucky-był w rzeczywistości osiągnięciem dla czarnego człowieka w jego czasach. W erze antebellum, kiedy czarni nie mogli występować z białymi, Mistrz Juba był pierwszym, który uzyskał akceptację i rozgłos jako artysta rozrywkowy. W swojej karierze występował z czterema znanymi wczesnymi zespołami minstrel, a później został pierwszym emigracyjnym czarnym tancerzem, przeprowadzając się do Europy i nigdy nie wracając do Stanów Zjednoczonych – wielkie osiągnięcie.

Bill Bojangles Robinson. Zdjęcie: James Kriegsmann.

jednak chyba najbardziej znaczący, Mistrz Juba (który był prawnie nazwany William Henry Lane) był pierwszym znanym tancerzem, który połączył szybką pracę nóg z tradycyjnymi afrykańskimi rytmami, co doprowadziło do powstania stepu, a nawet elementów stepu.

Bill „Bojangles” Robinson (1878-1949)

chociaż wielu było prawdopodobnie nowych u mistrza Dżuby, jestem prawie pewien, że większość słyszała o Billu „Bojangles” Robinsonie. Znany jako ojciec stepowania, Robinson jest najbardziej znany ze swojego występu w popularnych filmach z udziałem aktorki dziecięcej Shirley Temple. W swojej karierze Robinson wystąpił w sumie w 14 filmach i sześciu przedstawieniach na Broadwayu, czasami w wybitnych rolach-ogromny triumf dla czarnego aktora w jego czasach.

ponadto Robinson był pierwszym czarnoskórym solowym wykonawcą, który wystąpił na White vaudeville circuits, gdzie był headlinerem przez cztery dekady.

Robinson znany był z delikatnego, celowego ruchu połączonego z surową muzykalnością.

Asadata Dafora (1890-1965)

asadata dafora była pionierem tańca w dostarczaniu autentycznej kultury Afryki zachodniej publiczności w Stanach Zjednoczonych. Taniec Afrykański, forma taneczna, która w tamtym czasie była praktycznie niespotykana, otworzył drzwi do nowego studium tańca kulturalnego i performansu.

pochodzący ze Sierra Leone Dafora po raz pierwszy przybyła do stanów w 1929 roku. Wkrótce potem założył grupę taneczno-śpiewaczą Shogola Oloba, która prezentowała ruchowe dramaty oparte na mitach i legendach Afryki Zachodniej. Dafora był pierwszym znanym artystą, który starał się przedstawić autentyczne afrykańskie formy poza plemiennym otoczeniem. Wywarł wpływ na takich artystów jak Pearl Primus, która później włączyła Elementy afrykańskie do swojej choreografii.

John Bubbles, w 2002 roku wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Sław Tańca Stepującego Amerykańskiej Fundacji Tap Dance. Zdjęcie dzięki uprzejmości ATDF.

John W. Bubbles (1902-1986)

podobnie jak Robinson, piosenkarz i tancerz John W. Bubbles poczynił znaczące postępy w rozwoju i komercjalizacji tap. Rozpoczynając karierę w wieku 10 lat, Bubbles dołączył do sześcioletniego tancerza „Bucka” Washingtona, aby stworzyć śpiewająco-taneczno-komediowy akt. Z Buck, Bubbles stał się bardzo popularny. Obaj wystąpili w 1931 roku w Follies Ziegfelda i stali się pierwszymi czarnoskórymi artystami, którzy wystąpili w nowojorskiej Radio City Music Hall.

Bubbles, który jest prawdopodobnie najbardziej znany z występów jako Sportin’ Life w produkcji George ’ a Gershwina Porgy and Bess z 1935 roku, później występował w słynnym klubie Hoofers w Harlemie, co doprowadziło do występów na Broadwayu, co doprowadziło do możliwości w Hollywood.

Bubbles jest pierwszym tancerzem, który połączył jazz dance z tap, prekursorem wielu firm Jazz-tap, które istnieją dzisiaj. Tworzył off-Beaty, a z kolei zmieniał akcenty, frazowanie i timing.

Josephine Baker (1906-1975)

jedna z pierwszych czarnoskórych kobiet, które odcisnęły swoje piętno na świecie tańca, spuścizna Josephine Baker jest synonimem zmysłowości, odwagi i nieskrępowanej namiętności. Urodzona w St. Louis w stanie Missouri, Baker dorastała z małym i szybko rozwinęła niezależnego ducha, ucząc się zapewnić sobie i robić własną drogę. To wolne i odważne zachowanie doprowadziło ją do występów w całym kraju z zespołem Jones Family i Dixie Steppers w 1919 roku. Kiedy w latach 20.pojawiła się na paryskiej scenie, była pewna swoich umiejętności i występowała z komicznym, ale zmysłowym urokiem, który porwał Europę przez burzę.

znany z mało znanych strojów i zmodernizowanego ruchu, Baker przez 50 lat występował i choreografował w Europie. Chociaż rasizm w Stanach często ograniczał ją przed zdobyciem takiej samej sławy w kraju, jak za granicą, Baker zwalczała segregację poprzez organizacje takie jak National Association for the Advancement of Colored People (NAACP). Organizacja faktycznie nazwała 20 maja „Dniem Josephine Baker” na cześć jej wysiłków.

Josephine Baker. Zdjęcie dzięki uprzejmości Josephine Baker Estate.

w swoim życiu otrzymała około 1500 propozycji małżeńskich i niezliczone prezenty od wielbicieli, w tym Luksusowe samochody. W dniu jej pogrzebu ponad 20 000 ludzi tłoczyło się na ulicach Paryża, aby oglądać procesję w drodze do kościoła. Baker była pierwszą Amerykanką pochowaną we Francji z honorami wojskowymi.

Katherine Dunham (1909-2006)

niektórzy historycy tańca nazwali Katherine Dunham najważniejszymi kobietami tańca afroamerykańskiego. Dunham była jedną z pierwszych pionierek Tańca Współczesnego, łącząc kulturowe, ugruntowane ruchy taneczne z elementami Baletu.

Dunham, urodzona w Illinois, rozpoczęła formalne studia tańca w Chicago, gdzie trenowała z pionierami współczesnego i współczesnego baletu, jednocześnie studiując antropologię. W latach 30. zakończyła 10-miesięczne badanie kultur tanecznych Karaibów. Przyniosła to, czego się nauczyła, z powrotem do Ameryki, rozwijając nową rewolucyjną estetykę, która połączyła rytmy tańców kulturowych z pewnymi elementami Baletu.

przez dwie dekady, od lat 40.do 60., zespół taneczny Dunhama koncertował po świecie – od Stanów Zjednoczonych przez Europę, Amerykę Łacińską po Azję i Australię. Założyła również szkołę, w której uczyła techniki w Nowym Jorku.

Honi Coles (1911-1992) i Charles „Cholly” Atkins (1913-2003)

wykonawcy Honi Coles i Charles „Cholly” Atkins łączą się ze sobą ze względu na ich wkład w taniec jako długoletnich partnerów stepowania. Po służbie w czasie ii Wojny Światowej Cholly, który miał już znaczące doświadczenie jako stepujący tancerz, nawiązał swoją najbardziej znaną współpracę z szybkim i samoukiem rytmicznym, Charlesem „Honi” Colesem.

Duet znacząco rozwinął i promował sztukę rytmicznego stepowania. Koncertowali z big bandami Duke Ellington, Count Basie i Cab Calloway, a także kręcili Krótkie filmy dla telewizji. Para była znana ze swojej powolnej rutyny soft-shoe ’ a, który ryzykował miłością. W 1965 roku wystąpili nawet w programie CBS-TV Camera Three.

Bracia Nicholas, wprowadzeni do Międzynarodowej Galerii Sław Tańca Stepującego Amerykańskiej Fundacji stepowania. Zdjęcie dzięki uprzejmości ATDF.

z tego powodu Cholly został choreografem zespołu Motown Records w latach 1965-1971. Stworzył nowy gatunek tańca, choreografię wokalną, która ostatecznie zdobyła uznanie National Endowment for the Arts w 1993 roku. Z drugiej strony, Coles zrobił wielki sukces na Broadwayu, zdobywając nagrodę Tony w 1983 za rolę w My One and Only, a później National Medal of Arts za wkład w taniec.

Fayard Nicholas (1914-2006) i Harold Nicholas (1921-2000)

lepiej znani jako „bracia Nicholas”, Fayard i Harold Nicholas mieli wyjątkową karierę jako tancerze tap i „flash”. Swój pierwszy wielki koncert w Cotton Club zagrali w 1932 roku, z Fayardem w wieku 18 lat i Haroldem w wieku zaledwie 11 lat. Po występach z big bandami, osiągnęli wielki sukces w Hollywood.

Bracia Nicholas pojawili się na ekranie w filmach takich jak Kid Millions (1934), Down Argentine Way (1940), Stormy Weather (1943) i St.Louis Woman (1946). Wystąpili nawet w The Ziegfeld Follies z 1936 roku i Babes In Arms.

zanim odeszli na emeryturę, Fayard współtworzył choreografię do produkcji Black and Blue w 1989 roku, a Harold występował w ramach Finezsive Ladies National tour w 1982 roku oraz w Tap Dance Kid na Broadwayu w 1986 roku.

bracia otrzymali nagrody Kennedy Center i zrealizowali na ich cześć film dokumentalny The Nicholas Brothers: we Dance and Sing.

biografia o życiu Janet Collins została opublikowana kilka lat temu przez historyczkę tańca Yael Tamar Lewin. Zdjęcie dzięki uprzejmości The New York Public Library.

Janet Collins (1917-2003)

Janet Collins, która zmarła zaledwie kilka lat temu w Fort Worth w Teksasie, była prekursorem czarnych tancerek baletowych. Była jedną z niewielu czarnoskórych kobiet, które stały się prominentne w amerykańskim balecie klasycznym w latach 50., inspirując pokolenie i dając nadzieję na bardziej równe społeczeństwo.

Collins zaczął tańczyć w Los Angeles i ostatecznie przeniósł się do Nowego Jorku. Jej wielkim debiutem była własna choreografia w 1949 roku na wspólnym programie na 92. ulicy Y. została dobrze przyjęta, chwalona za ostrą, techniczną precyzję. Po występie na Broadwayu w musicalu Cole Porter Out of This World, została zatrudniona jako Główna tancerka w Metropolitan Opera House na początku lat 50.

przez całą swoją karierę Collins tańczyła również u boku Katherine Dunham i występowała z Dunham company w musicalu Filmowym Stormy Weather z 1943 roku.

tańczyła solową choreografię Jacka Cole ’ a w filmie The Thrill of Brazil z 1946 roku, a nawet koncertowała z Talleyem Beatty w nocnym klubie.

w uznaniu wspaniałej pracy Collinsa, jej słynna kuzynka Carmen De Lavallade założyła Janet Collins Fellowship.

Pearl Primus (1919-1994)

gdyby ktoś mógł zakwestionować Tytuł Dunhama „grande dame afroamerykańskiego tańca”, byłaby to tancerka, choreografka, reżyserka i aktywistka Pearl Primus. Primus jest równie ważna, ponieważ wiadomo, że ułatwiła głębsze zrozumienie i zrozumienie tradycyjnego tańca afrykańskiego.

z pomocą grantu Primus spędził ponad rok w Afryce w 1948 roku, zbierając materiały i szczegółowo opisując tańce plemienne, które szybko popadły w zapomnienie. Powróciła do USA i założyła Szkołę Tańca Primal Pearl Primus. Poprzez swoje nauczanie i występy nie tylko pomogła promować Taniec Afrykański jako formę sztuki godną nauki i performansu, ale obaliła mity dzikości.

Pearl Primus. Zdjęcie dzięki uprzejmości Archiwum Barbary Morgan.

oprócz wielu innych osiągnięć, w 1961 roku została dyrektorem African Performing Arts Center w Liberii, pierwszej tego typu organizacji na kontynencie afrykańskim.

Alvin Ailey (1931-1989)/Alvin Ailey American Dance Theater (1958-obecnie)

Alvin Ailey został po raz pierwszy wprowadzony do tańca w Los Angeles przez występy Ballet Russe de Monte Carlo i Katherine Dunham Dance Company. Naukę tańca rozpoczął od wprowadzenia do zajęć Lestera Hortona. Horton, założyciel jednej z pierwszych grup tanecznych w kraju, został mentorem Ailey ’ a, rozpoczynając karierę zawodową.

Po śmierci Hortona w 1953 roku Ailey został dyrektorem Lester Horton Dance Theater i zaczął choreografować własne utwory.

w 1958 roku założył Alvin Ailey American Dance Theater, obecnie światowej klasy i światowej sławy zespół taneczny. W 1969 roku założył Alvin Ailey American Dance Center (obecnie Ailey School), a w 1974 roku założył Alvin Ailey Repertory Ensemble (obecnie Ailey II).

oprócz swojego ogromnego wkładu w rozwój Tańca Współczesnego, Ailey był pionierem programów promujących sztukę w edukacji, szczególnie tych, które przynoszą korzyści społecznościom niedocenianym.

Teatr Tańca tancerzy z Harlemu Virginia Johnson i Roman Brooks w „Rhythmetron Arthura Mitchella.”Zdjęcie autorstwa Marthy Swope, dzięki uprzejmości Dance Theatre of Harlem Archives.

Dance Theatre of Harlem (1969-obecnie)

założony w 1969 roku krótko po zabójstwie Martina Luthera Kinga, Jr., Dance Theatre of Harlem został wyreżyserowany przez pierwszego czarnoskórego tancerza nowojorskiego Baletu, byłego dyrektora Arthura Mitchella. Teatr Tańca w Harlemie, znany jako najstarszy czarny zespół klasyczny w ciągłym istnieniu, pozwolił i zachęcił więcej czarnych tancerzy baletowych do tańca profesjonalnie.

pierwotnie repertuar był neoklasyczny w orientacji z kilkoma baletami George 'a Balanchine’ a. W latach 80. Dodano więcej dzieł współczesnych i klasyków. Zespół zaprezentował również różne prace czarnoskórych choreografów, m.in. Geoffreya Holdera, Louisa Johnsona, Alvina Aileya, Alonzo Kinga, Roberta Garlanda, a także samego Mitchella.

z wielu jego tancerzy będzie występować z większych krajowych zespołów, Teatr Tańca w Harlemie odegrał kluczową rolę w obniżeniu bar koloru w balecie. Szkoła, którą Mitchell początkowo kierował, stała się międzynarodową siłą, a także ważną instytucją Harlemu.

*Uwaga: Istnieje wiele innych godnych uwagi i historycznych czarnych tancerzy i firm, które wpłynęły na amerykański taniec. To tylko częściowa lista.

zdjęcie (Góra): Alvin Ailey. Zdjęcie: David Moore.

Źródła:
Dance Heritage Coalition. „America’ s Irreplaceable Dance Treasures.”www.danceheritage.org/treasures.html.
American Tap Dance Foundation. „Tap Dance Hall of Fame-Bill 'Bojangles’ Robinson.”atdf.org / nagrody / bojangles.html
Oficjalna strona Josephine Baker. „Biografia.”www.cmgww.com.
„Janet Collins, 86; Ballerina była pierwszą czarnoskórą artystką w Met Opera.”Dunning, Jennifer. New York Times. / Align = „right” / 31 maja 2003 www.nytimes.com.
Alvin Ailey American Dance Theater. „The Ailey Legacy.”www.alvinailey.org.
Teatr Tańca w Harlemie. „Kim Jesteśmy.”www.dancetheatreofharlem.org.