ASHTORETH

ash’-to-reth, ash-to reth (`ashtoreth; liczba mnoga `ashtaroth; Astarte):

1. Nazwa i pochodzenie

2. Atrybuty bogini

3. Ashtoreth jako bogini księżyca

4. Lokalny Asztaroth

1. Imię i pochodzenie:

imię najwyższej bogini Kanaanu i żeński odpowiednik Baala.

nazwa i kult bogini wywodziły się z Babilonii, gdzie Isztar reprezentował Gwiazdy wieczorne i poranne i w związku z tym miał pochodzenie androgyniczne. Pod wpływem semickim stała się jednak wyłącznie kobietą, ale zachowała pamięć o swoim prymitywnym charakterze, stojąc samotnie wśród asyryjskich bogiń, na równi z męskimi bóstwami. Z Babilonii Czczenie bogini przenoszone było na Semitów Zachodu, a w większości przypadków do jej imienia dołączano sufiks żeński; tam, gdzie tak nie było, bóstwo uważano za mężczyznę. Na kamieniu Moabickim np. „Asztar jest utożsamiany z Chemoszem, a w inskrypcjach z południowej Arabii” Athtar jest Bogiem. Z drugiej strony, w Atar-gatis lub Derketo (2 Macc 12:26), Atar, bez sufiksu żeńskiego, jest utożsamiany z boginią „Athah lub” Athi (Greckie Gatis). Kult Greckiej Afrodyty na Cyprze został zapożyczony z kultu Asztoreta; wątpliwe jest, czy grecka nazwa również jest modyfikacją Asztoreta, jak to często utrzymywano.

2. Atrybuty bogini:

w Babilonii i Asyrii Isztar była boginią miłości i wojny. Stara Babilońska legenda mówi o tym, jak zejście Isztar do Hadesu w poszukiwaniu jej zmarłego męża, Tammuz, nastąpiło po ustaniu małżeństwa i narodzinach zarówno na ziemi, jak i w niebie, podczas gdy świątynie bogini w Niniwie i Arbeli, wokół których oba miasta później dorastały, zostały poświęcone jej jako bogini wojny. Jako taka ukazała się jednemu z jasnowidzów Assur-bani-pal i zachęciła asyryjskiego króla do marszu przeciwko Elamowi. Inne boginie Babilonii, które były niewiele więcej niż odbiciem Boga, miały tendencję do łączenia się w Isztar, który w ten sposób stał się typem kobiecej Boskości, uosobieniem produktywnej zasady w naturze, a zwłaszcza matką i twórczynią ludzkości. Główną siedzibą kultu Isztar w Babilonii był Erech, gdzie prostytucja była praktykowana w jej imieniu, a ona była serwowana z niemoralnymi obrzędami przez zespoły mężczyzn i kobiet. W Asyrii, gdzie dominowała wojownicza strona bogini, wydaje się, że nie praktykowano takich obrzędów, a zamiast tego prorokini byli przywiązani do jej świątyń, którym dostarczała wyrocznie.

3. Ashtoreth jako bogini księżyca:

w Kanaanie Ashtoreth, w odróżnieniu od męskiego `Asztar, porzuciła swoje Wojownicze atrybuty, ale w przeciwieństwie do Aszery, której imię i kult zostały również sprowadzone z Asyrii, stała się z jednej strony bezbarwną małżonką Baala, a z drugiej-boginią Księżyca. W Babilonii Księżyc był bogiem, ale po powstaniu teologii słonecznej, kiedy większa liczba Babilońskich bogów została przekształcona w formy Boga Słońca, ich żony stały się również bogiem słonecznym, Isztar, „córką grzechu” Bogiem Księżyca, pozostając utożsamionym z gwiazdą wieczorną. Jednak w Kanaanie, kiedy teologia słońca wchłonęła starsze wierzenia, Baal, przechodząc w Boga Słońca i boginię, która stała u jego boku stając się przedstawicielem Księżyca-Blade odbicie słońca – – Ashtoreth zaczęto uważać za małżonkę Baala i zastąpiło słoneczne boginie Babilonii.

4. Lokalny Asztaroth:

stąd było tak „wielu Asztarothów” lub Asztarothów jak Baali. Reprezentowały one różne formy, pod którymi bogini była czczona w różnych miejscach (Księga Sędziów 10:6; 1 Księga Samuela 7:4; 12:10 itd.). Czasami zwracano się do niej jako Naamah, „rozkoszna”, grecka Astro-noe, matka Eszmuna i Cabeiri. Wydaje się, że Filistyni przyjęli ją pod wojowniczą postacią (1 Samuela 31:10 Wersja Króla Jakuba czytająca „Ashtoreth”, jako Septuagintę), ale była ona zazwyczaj boginią Księżyca (Lucian, de Dca Syryjczyk., 4; Herodian, w. 6, 10), a zatem był symbolizowany przez rogi krowy. # Patrz ASHTEROTH-KARNAIM W Aszkelonie, gdzie Herodot (i.105) umieszcza swoją najstarszą świątynię, była czczona pod imieniem Atar-gatis, jako kobieta z ogonem ryby, a ryby były dla niej święte. Gdzie indziej gołąb był jej świętym symbolem. Niemoralne obrzędy, którym towarzyszył Kult Isztara w Babilonii, zostały przeniesione do Kanaanu (5 Mojżeszowa 23: 18) i stanowiły część bałwochwalczych praktyk, które Izraelici zostali wezwani do wytępienia.

A. H. Sayce