Co to jest allofon? Gdzie indziej zdefiniowaliśmy fonem jako dźwięk kontrastowy w systemie dźwięku mowy danego języka światowego (zobacz „Telefony i fonemy” w Międzynarodowym alfabecie fonetycznym (IPA). Zasadniczo fonemy są dźwiękami mowy, które są używane do rozróżniania jednego słowa od drugiego. Rozważ słowo mad, które zapisalibyśmy fonemowo jako / mæd/. Moglibyśmy zastąpić początkowe dwabialne nosowe / m / dwabialnym nosowym / b/, aby utworzyć nowe słowo bad / bæd/. Tak więc /b / jest fonem, ponieważ funkcjonował kontrastowo i stworzył nowe rozróżnienie znaczeniowe-stworzył nowe słowo. Odwracając argument, można zauważyć, że /m / jest również fonem, ponieważ może zastąpić/ b / w bad / bæd/, aby utworzyć nowe słowo mad/mæd/.

to, co tutaj robimy, aby sprawdzić, czy dany dźwięk mowy jest fonem, czy nie, to poszukiwanie minimalnych par. Para minimalna to dwa słowa, które znaczą różne rzeczy i różnią się tylko jednym dźwiękiem. Tak więc, jak widzieliśmy, źli i szaleni tworzą minimalną parę. Różnią się one tylko jednym dźwiękiem (początkową spółgłoską) i oznaczają różne rzeczy. W konsekwencji dwie początkowe spółgłoski / b /I / m / kontrastują ze sobą tworząc nowe znaczenia i są więc odrębnymi fonemami. Inne przykłady minimalnych par obejmują:

tan/Teng / ― Ban/Bang/
Tan/Teng/ ― Kang/Kang/
Tan/Teng/ ― Dan/Dan/
Tan/Teng/ ― fan/Fen/
Tan/Teng/ ― Man/Meng/
Tan/Teng/ ― Pan/Peng/
Tan/Teng/ ― ran//
Tan/ tæn/ ― Van/ven/

z tej listy widzimy, że /T/,/b/,/k/,/D/,/F/,/M/,/ P/,/R/ I/V/ powinny być fonemami, ponieważ wykazują funkcję kontrastu i tworzą nowe wartości.

teraz pamiętaj, że dźwięki mają tendencję do zmiany w zależności od środowiska, w którym występują. Widzieliśmy wcześniej, na przykład, że gdy spółgłoska / t / występuje w słowie takim jak Góra, to jest ona zasysana, tj. Gdy jednak następuje po a / s/, np. w słowie stop, nie jest zasysany, tzn. Jednak w przeciwieństwie do fonemów wymienionych powyżej, te dwa dźwięki nie spełniają testu minimalnych par. Oznacza to, że nie możemy znaleźć minimalnych par w języku angielskim dla tych dwóch dźwięków:

pat /pætʰ/ ― pat /pæt/

wyraźnie powyższe nie jest minimalną parą, ponieważ oba słowa znaczą to samo: są one jedynie nieco inaczej sformułowane. W sumie i nie kontrastują i nie są więc fonemami. W rzeczywistości są to nieco inne sposoby artykulacji tego samego fonem / t/, w zależności od środowiska, w którym występuje ten fonem.

widzimy więc, że native speakerzy nie postrzegają wszystkich telefonów jako wystarczająco charakterystycznych dla tworzenia różnic w znaczeniu. W tym sensie fonemy są konstrukcjami mentalnymi. Nie są to same dźwięki, ponieważ to różne telefony (np. Fonemy są zatem abstrakcyjnymi mentalnymi reprezentacjami rozróżnień, które native speakerzy uważają za ważne w tworzeniu znaczenia (Rysunek 1). Telefony są więc zawsze precyzyjnie przegubowane (np. z aspiracją lub bez aspiracji). Jednak fonemy są inaczej artykulowane w różnych środowiskach, w zależności od tego, ile jest wariantów dźwięków danego fonu. Dźwięki wariantu są znane jako alofony. Są to różne wymowy tego samego fonem.

Rysunek 1. Fonemy są abstrakcyjnymi reprezentacjami mentalnymi.

istnieje wiele allofonów języka angielskiego i nie jesteśmy w stanie opisać wszystkich możliwości w tekście wprowadzającym. Jednak opiszemy kilka łatwo zauważalnych cech fonetycznych, które ilustrują zmienność alofoniczną zarówno samogłosek, jak i spółgłosek.

następny>> odmiana Alofoniczna samogłosek