czym są dodatki do żywności ?

substancje dodawane do żywności w celu utrzymania lub poprawy bezpieczeństwa, świeżości, smaku, tekstury lub wyglądu żywności są znane jako dodatki do żywności. Niektóre dodatki do żywności są używane od wieków do konserwacji-takie jak sól (w mięsie, takim jak bekon lub suszona ryba), cukier (w marmoladzie) lub dwutlenek siarki (w winie).

z czasem opracowano wiele różnych dodatków do żywności, aby zaspokoić potrzeby produkcji żywności, ponieważ wytwarzanie żywności na dużą skalę bardzo różni się od wytwarzania ich na małą skalę w domu. Dodatki są potrzebne, aby zapewnić, że przetworzona żywność pozostaje bezpieczna i w dobrym stanie podczas podróży z fabryk lub kuchni przemysłowych, podczas transportu do magazynów i sklepów, a wreszcie do konsumentów.

stosowanie dodatków do żywności jest uzasadnione tylko wtedy, gdy ich stosowanie ma potrzebę technologiczną, nie wprowadza konsumentów w błąd i pełni dobrze określoną funkcję technologiczną, taką jak zachowanie jakości odżywczej żywności lub zwiększenie jej stabilności.

dodatki do żywności mogą pochodzić z roślin, zwierząt lub minerałów, lub mogą być syntetyczne. Są one dodawane celowo do żywności w celu realizacji określonych celów technologicznych, które konsumenci często uważają za oczywiste. Istnieje kilka tysięcy dodatków do żywności, z których wszystkie są zaprojektowane do wykonywania określonej pracy w celu uczynienia żywności bezpieczniejszą lub bardziej atrakcyjną. WHO, wraz z FAO, grupuje dodatki do żywności na 3 szerokie kategorie w zależności od ich funkcji.

środki aromatyzujące

środki aromatyzujące – dodawane do żywności w celu poprawy aromatu lub smaku – stanowią największą liczbę dodatków stosowanych w żywności. Istnieją setki odmian aromatów stosowanych w szerokiej gamie produktów spożywczych, od słodyczy i napojów bezalkoholowych po płatki zbożowe, ciasta i jogurty. Do naturalnych środków aromatyzujących należą mieszanki orzechów, owoców i przypraw, a także te pochodzące z warzyw i wina. Ponadto istnieją aromaty, które imitują naturalne smaki.

Preparaty enzymatyczne

Preparaty enzymatyczne są rodzajem dodatku, który może, ale nie musi, znaleźć się w końcowym produkcie spożywczym. Enzymy są naturalnie występującymi białkami, które pobudzają reakcje biochemiczne, rozkładając większe cząsteczki na mniejsze bloki konstrukcyjne. Można je uzyskać poprzez ekstrakcję z roślin lub produktów zwierzęcych lub z mikroorganizmów, takich jak bakterie i są stosowane jako alternatywy dla technologii opartej na chemikaliach. Stosowane są głównie w pieczeniu (w celu ulepszenia ciasta), do produkcji soków owocowych (w celu zwiększenia plonów), w produkcji wina i browarnictwie (w celu poprawy fermentacji), a także w produkcji serów (w celu poprawy tworzenia twarogu).

Inne dodatki

Inne dodatki do żywności są używane z różnych powodów, takich jak konserwowanie, barwienie i słodzenie. Są one dodawane, gdy żywność jest przygotowywana, pakowana, transportowana lub przechowywana, i ostatecznie stają się składnikiem żywności.

konserwanty mogą spowolnić rozkład spowodowany przez pleśń, powietrze, bakterie lub drożdże. Oprócz utrzymania jakości żywności, środki konserwujące pomagają kontrolować zanieczyszczenia, które mogą powodować choroby przenoszone przez żywność, w tym zagrażający życiu zatrucie jadem kiełbasianym.

barwnik dodawany jest do żywności w celu zastąpienia barwników utraconych podczas przygotowywania lub uatrakcyjnienia potraw.

słodziki bez cukru są często używane jako alternatywa dla cukru, ponieważ przyczyniają się do zmniejszenia lub braku kalorii po dodaniu do żywności.

odpowiedź WHO

ocena ryzyka dla zdrowia związanego z dodatkami do żywności

WHO we współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych ds. wyżywienia i Rolnictwa (FAO) jest odpowiedzialna za ocenę ryzyka dla zdrowia ludzi związanego z dodatkami do żywności. Oceny ryzyka związanego z dodatkami do żywności dokonuje niezależna, międzynarodowa grupa naukowa-Wspólny Komitet Ekspertów FAO / WHO ds. dodatków do żywności (JECFA).

można stosować wyłącznie dodatki do żywności, które zostały poddane ocenie bezpieczeństwa JECFA i nie stanowią istotnego zagrożenia dla zdrowia konsumentów. Ma to zastosowanie niezależnie od tego, czy dodatki do żywności pochodzą z naturalnego źródła, czy są syntetyczne. Organy krajowe, w oparciu o ocenę JECFA lub ocenę krajową, mogą następnie zezwolić na stosowanie dodatków do żywności na określonych poziomach w odniesieniu do określonej żywności.

oceny JECFA opierają się na naukowych przeglądach wszystkich dostępnych danych biochemicznych, toksykologicznych i innych istotnych danych dotyczących danego dodatku – rozważane są obowiązkowe testy na zwierzętach, badania naukowe i obserwacje na ludziach. Testy toksykologiczne wymagane przez JECFA obejmują ostre, krótko-i długoterminowe badania, które określają, w jaki sposób dodatek do żywności jest wchłaniany, rozprowadzany i wydalany, oraz możliwe szkodliwe skutki dodatku lub jego produktów ubocznych przy określonych poziomach narażenia.

punktem wyjścia do ustalenia, czy dodatek do żywności może być stosowany bez szkodliwych skutków, jest ustalenie dopuszczalnego dziennego spożycia (Adi). Adi to szacunkowa ilość dodatku w żywności lub wodzie pitnej, która może być bezpiecznie spożywana codziennie przez całe życie bez negatywnych skutków dla zdrowia.

międzynarodowe normy bezpiecznego stosowania dodatków do żywności

oceny bezpieczeństwa Wykonane przez JECFA są wykorzystywane przez wspólny Międzyrządowy organ normalizacyjny FAO i WHO, Komisję Kodeksu Żywnościowego, w celu ustalenia poziomów maksymalnego stosowania dodatków w żywności i napojach. Normy Kodeksu stanowią punkt odniesienia dla krajowych norm ochrony konsumentów i międzynarodowego handlu żywnością, dzięki czemu konsumenci na całym świecie mogą mieć pewność, że spożywana przez nich żywność spełnia uzgodnione normy bezpieczeństwa i jakości, niezależnie od tego, gdzie została wyprodukowana.

po stwierdzeniu, że dany dodatek do żywności jest bezpieczny do stosowania przez JECFA i po ustaleniu maksymalnych poziomów stosowania w normie ogólnej Kodeksu dla dodatków do żywności należy wdrożyć krajowe przepisy dotyczące żywności zezwalające na rzeczywiste stosowanie danego dodatku do żywności.

Skąd mam wiedzieć, które dodatki są w mojej żywności?

Komisja Kodeksu Żywnościowego ustanawia również normy i wytyczne dotyczące etykietowania żywności. Normy te są wdrażane w większości krajów, a producenci żywności są zobowiązani do wskazania, które Dodatki znajdują się w ich produktach. Na przykład w Unii Europejskiej istnieją przepisy regulujące etykietowanie dodatków do żywności zgodnie z zestawem wstępnie zdefiniowanych „e-numerów”. Osoby uczulone lub uczulone na niektóre dodatki do żywności powinny dokładnie sprawdzać etykiety.

WHO zachęca władze krajowe do monitorowania i zapewnienia, że dodatki do żywności w żywności i napojach produkowanych w ich krajach są zgodne z dozwolonymi zastosowaniami, warunkami i przepisami. Organy krajowe powinny nadzorować przedsiębiorstwo spożywcze, które ponosi główną odpowiedzialność za zapewnienie, że stosowanie dodatku do żywności jest bezpieczne i zgodne z przepisami.