Department of Orthopaedic Surgery – University Stellenbosch, South Africa

External fixation Page

Next Page >>

With external fixation, pins are inserted through the skin into the bone and held in umieścić przy zewnętrznej ramie.
Zwykle wskazaniami są otwarte złamania, takie jak złamanie kości piszczelowej, które wymaga opatrunku lub zwrócenia uwagi na ranę lub klapę.
może być również stosowany w przypadku złamań zamkniętych, np. złamania niestabilnego kości promieniowej.
mocowanie zewnętrzne jest najbardziej skuteczne w kościach powierzchownych, np. trzonie piszczelowym. Unikaj go w głębszych kościach np. kości udowej lub ramiennej – tutaj szansa na sepsę pin tract jest większa.

wskazania do stosowania stabilizatorów zewnętrznych:

stabilizatory zewnętrzne są często stosowane w leczeniu złamań kości piszczelowej.

wskazania do stosowania stabilizatorów zewnętrznych

• ciężkie otwarte złamania / złe uszkodzenie tkanek miękkich
• zainfekowane złamania
• oparzenia
• w przypadku Ortopedii „Damage Control Orthopaedics” (gdzie stan początkowy pacjenta jest zbyt krytyczny dla długotrwałego zabiegu chirurgicznego), aby zapewnić stabilność i utrzymać długość. Exfix jest zastępowany przez ostateczne utrwalenie (pasztet lub IM pin) po ustabilizowaniu się pacjenta. Tymczasowy exfix może być umieszczony nad stawem dla złamań pilon lub plateau, które są niestabilne długości. Następnie jest usuwany po wykonaniu ORIF, po ustąpieniu obrzęku tkanek miękkich (w ciągu około 10 dni).

stabilizator zewnętrzny Ilizarova na tibia. Ten typ stabilizatora, chociaż nieco męczący w montażu, ma niską częstość występowania sepsy w miejscu pin, jest bardzo stabilny i jest idealny w regionie metafizycznym. Jest często stosowany do wydłużania kości, a także do zabiegów transportu kości

zalety mocowania zewnętrznego

1. metoda zapewnia sztywne mocowanie kości w przypadkach, w których Inne formy unieruchomienia, z tego czy innego powodu, są niewłaściwe. Występuje to najczęściej w ciężkich, otwartych złamaniach typu II i III, w których metody odlewania lub trakcji nie pozwalałyby na dostęp do zarządzania ranami tkanek miękkich i w których ekspozycja i rozwarstwienie w celu wszczepienia wewnętrznego urządzenia mocującego dewitalizowałyby i zanieczyszczały większe obszary i mogłyby znacznie zwiększyć ryzyko infekcji lub utraty samej kończyny.
2. Kompresja, neutralizacja lub stałe rozproszenie fragmentów złamania jest możliwe przy zewnętrznym mocowaniu, zgodnie z konfiguracją złamania. Niezmierzone złamania poprzeczne można optymalnie skompresować, długość można utrzymać w złamaniach rozdrobnionych przez szpilki w głównych fragmentach proksymalnych i dystalnych (tryb neutralizacji) lub stałe rozproszenie można uzyskać w złamaniach z utratą kości w jednej ze sparowanych kości, takich jak kość promieniowa lub łokciowa, lub w procedurach wydłużania nóg.
3. metoda umożliwia bezpośredni nadzór stanu kończyny i rany, w tym gojenie się ran, stan nerwowo-naczyniowy, żywotność płatów skóry i napięte przedziały mięśniowe.
4. leczenie skojarzone, na przykład zmiany opatrunku, przeszczep skóry, przeszczep kości i nawadnianie, jest możliwe bez zakłócania wyrównania złamania lub utrwalenia. Sztywne mocowanie zewnętrzne umożliwia agresywne i jednoczesne leczenie kości i tkanek miękkich.
5. dopuszczalny jest natychmiastowy ruch stawów proksymalnych i dystalnych. Pomaga to w zmniejszeniu obrzęku i odżywiania powierzchni stawowych i opóźnia zwłóknienie torebki, usztywnienie stawów, zanik mięśni i osteoporozę.
6. kończyna jest podwyższona bez nacisku na tylne tkanki miękkie. Szpilki i ramy mogą być zawieszone za pomocą lin z RAM napowietrznych na łóżku, pomagając w rozwiązaniu obrzęku i zmniejszając nacisk na tylną część tkanki miękkiej.
7. wczesna mobilizacja pacjenta jest dozwolona. Dzięki sztywnemu mocowaniu kończynę można przesuwać i ustawiać bez obawy o utratę pozycji złamania. W przypadku stabilnych, nieskomplikowanych złamań Zwykle możliwa jest wczesna ambulacja; może tak nie być, jeśli złamania te są leczone przez trakcję lub odlewanie. Zastosowanie fiksacji zewnętrznej pozwala również na mobilizację niektórych pacjentów ze złamaniami miednicy.
8. Wstawianie może być wykonane z pacjentem w znieczuleniu miejscowym, jeśli to konieczne. Jeśli ogólny stan zdrowia pacjenta jest taki, że stosowanie znieczulenia rdzeniowego lub ogólnego jest przeciwwskazane, stabilizator można wstawić za pomocą znieczulenia miejscowego, chociaż nie jest to optymalne.
9. sztywne mocowanie może być stosowane w zakażonych, ostrych złamaniach lub złamaniach niezwiązanych. sztywne mocowanie fragmentów kości w zakażonych złamaniach lub w zakażonych ustalonych złamaniach niezwiązanych jest kluczowym czynnikiem w kontrolowaniu i usuwaniu infekcji. Jest to rzadko możliwe w przypadku metod odlewania lub trakcji, a implantacja wewnętrznych urządzeń mocujących jest często źle zalecana. Nowoczesne utrwalacze zewnętrzne w takich przypadkach mogą zapewnić sztywność, której nie zapewniają inne metody.
10. sztywne mocowanie uszkodzonych, zakażonych stawów, w których rekonstrukcja stawów nie jest możliwa i w których pożądana jest artrodeza, można osiągnąć.

wady fiksacji zewnętrznej

1. aby zapobiec zakażeniu dróg moczowych, wymagana jest skrupulatna technika wkładania szpilek oraz pielęgnacja skóry i dróg moczowych.
2. sworzeń i rama stabilizatora mogą być mechanicznie trudne do złożenia przez niewtajemniczonego chirurga.
3. sprzęt jest drogi.
4. rama może być uciążliwa, a pacjent może ją odrzucić ze względów estetycznych.
5. może dojść do złamania przez ukłucie szpilkowe.
6. trudno jest wykonać delikatne operacje, takie jak płaty skóry, gdy aparat exfix jest na miejscu. Raczej zrobić tego typu operacji przed ramka jest stosowana.
7. ponowne złamanie po usunięciu exfix może wystąpić, chyba że kończyna jest odpowiednio zabezpieczona (np. poprzez chodzenie aplikacji cast), aż do leżącego

kości może ponownie przyzwyczaić się do stresu.

8. niezakłócony pacjent może zakłócić regulację aparatu.
9. poszkodowany w wyniku urazu głowy pacjent może się zranić, uderzając swoją kolczastą kończynę o Inne części.
10. sztywność stawu może wystąpić, gdy złamanie wymaga unieruchomienia stawu przez stabilizator. np. exfix umieszczony nad kostką dla złamania Pilona, ponieważ w dystalnym fragmencie kości piszczelowej nie było miejsca na szpilki.

powikłania

istnieje wiele potencjalnych powikłań z sepsą, które są najczęstsze.

infekcja Pin. Bez odpowiedniej techniki wprowadzania szpilek i skrupulatnej pielęgnacji pin tract, może to być najczęstsze powikłanie, występujące u 30% pacjentów. Waha się od drobnych stanów zapalnych wyleczonych przez miejscową opiekę nad ranami, do powierzchownych infekcji wymagających antybiotyków, miejscowej opieki nad ranami i sporadycznego usuwania szpilek, do zapalenia kości i szpiku wymagającego sequestrektomii. „Sequestrum pierścieniowe” to radiologiczny wygląd pierścienia sklerotycznego wokół otworu pozostałego z trzpienia transfiksowego (z eksfiksu lub innego szkieletowego urządzenia trakcyjnego.

impalement nerwowo-naczyniowy. Poznaj anatomię podstawowej kończyny i unikaj głównych struktur nerwowo-naczyniowych. Chirurg musi być zaznajomiony z anatomią przekroju kończyny oraz ze stosunkowo bezpiecznymi strefami i strefami niebezpiecznymi do wprowadzenia Szpilki nerw promieniowy w dalszej połowie ramienia i proksymalnej połowie przedramienia, grzbietowy sensoryczny nerw promieniowy tuż nad nadgarstkiem oraz przednia tętnica piszczelowa i głęboki nerw strzałkowy na skrzyżowaniu trzeciej i czwartej ćwiartki nogi są strukturami najczęściej zaangażowanymi. Obserwowano również penetrację naczyń, zakrzepicę, późną erozję, przetoki tętniczo-żylne i powstawanie tętniaków.

impalement mięśni lub ścięgien. Szpilki wstawione przez ścięgna lub brzuchy mięśni powstrzymać mięsień z jego normalnej wycieczki i może prowadzić do zerwania ścięgna, lub zwłóknienia mięśni. Sztywność kostki jest częsta, jeśli w złamaniach kości piszczelowej stosuje się wiele sworzni transfixing.

opóźniony związek. Sztywne kołki i ramy mogą „rozładować” miejsce złamania, z anulowaniem i osłabieniem kory mózgowej, podobnie jak w przypadku wewnętrznego sztywnego mocowania płyty uciskowej, jeśli utrwalacz pozostaje w miejscu przez kilka tygodni lub miesięcy. Wytworzony kalus jest całkowicie endostealny, a opóźnione związki w 20% do 30% (i aż 80%) złamań odnotowano w literaturze przy długotrwałym stosowaniu sztywnego stabilizatora.

w kończynie leczonej stabilizatorem zewnętrznym może wystąpić zespół ciasnoty ciasnoty międzykręgowej. W przeciwieństwie do operacji otwartej, która otwiera płaszczyzny twarzy, stabilizator zewnętrzny jest zasadniczo metodą zamkniętą i istnieje wyższy wskaźnik zespołu kompartmentalnego.

Związek ze względu na sztywne mocowanie jest w dużej mierze endostealny, z bardzo małym obwodowym tworzeniem kalusów. De stressing kości korowej przez sztywne fiksacji powoduje cancellization kory; załamanie jest możliwe po usunięciu stabilizatora, chyba że kończyna jest odpowiednio chronione przez kule, odlewy uzupełniające, lub podpory.
ograniczenie przyszłych alternatyw. Takie metody jak otwarta redukcja stają się trudne lub niemożliwe w przypadku zarażenia się PIN tracts. Jeśli stabilizator zewnętrzny pozostanie w ciągu ponad tygodnia, istnieje wyższy wskaźnik infekcji, jeśli później zostanie podjęta próba otwartej redukcji i fiksacji wewnętrznej (ORIF). Nie używaj exfix przez dłuższy czas, jeśli przewidujesz, że otwarta redukcja będzie później wymagana. Jest to bezpieczne, aby zrobić ORIF, jednak jeśli exfix usunięte w ciągu tygodnia od zastosowania. W chirurgii „Damage Control”, tj. gdzie czas znieczulenia musi być ograniczony z powodu innych stanów zagrażających życiu, w przypadku wielu poszkodowanych rozwiązaniem jest tymczasowy exfix. Później, gdy stan pacjenta ustabilizuje się, exfix może być zastąpiony przez wykonanie ostatecznej otwartej redukcji i wewnętrznej fiksacji.

unikaj wywoływania zapalenia kości i szpiku Umieść szpilki z dala od linii złamania. Organizmy mogą uzyskać dostęp i zainfekować kość o obszarze złamania. nie wolno tolerować „tentowania” skóry, czyli fałd spowodowanych uciskiem skóry na szpilkę – te fałdy prowadzą do sepsy szpilkowej. Wykonaj relaksujące nacięcie po stronie fałdu i zszyj powstałą ranę.

przyczyny sepsy pin

wybór miejsca im więcej tkanek miękkich, tym większa szansa na sepsę. Miejsce Szpilki, gdzie kość jest tak powierzchowna, jak to możliwe. Skin tethering umieść szpilkę, aby nie naprężać skóry. Zamknij rany, jeśli to możliwe przed włożeniem Szpilki, ponieważ zamknięcie może przesunąć skórę. Wykonaj relaksujące nacięcia, aby złagodzić napięcie skóry-zszywaj powstałą wadę, jeśli to konieczne. Zastosowanie instrumentów energetycznych Wiercenie szpilki o dużej średnicy bezpośrednio do kości będzie generować ciepło, może to prowadzić do tworzenia sekwestru i sepsy. Albo wstępnie wywiercić kołki za pomocą wiertła spiralnego, lub użyć instrumentów ręcznych, aby wstawić kołek. Pielęgnacja Pin nieodpowiednia pielęgnacja pin i zła higiena może prowadzić do posocznicy

Pielęgnacja Pin

1. oczyść skórę / interfejs pin ze wszystkich wyładowań dwa razy dziennie
2. opatrunki antyseptyczne – „Betadine” (powidon) maść
3. stan zapalny lub septyczna skóra o pin (nie luźna) – odpowiedni (doustny) antybiotyk
4. septyczny luźny Pin – Usuń i zastąp innym przez normalną skórę

usunięcie

1. prosta procedura ambulatoryjna
2. Usuń exfix po zakończeniu pracy. Wymień urządzenie na pop cast, gdy wada skóry (powód, dla którego założono exfix) się zagoi, a złamanie ustabilizuje się na tyle, że nie będzie łatwo się przemieścić.