staż u Flauberta

Matka Maupassanta, Laure, była siostrą Alfreda Le Poittevina, który był bliskim przyjacielem Gustave ’ a Flauberta, a ona sama pozostawała w czułych stosunkach z powieściopisarzem do końca jego życia. Laure wysłała syna, aby zapoznał Flauberta w Croisset w 1867 roku, a kiedy wrócił do Paryża po wojnie, poprosiła Flauberta, aby miał na niego oko. Był to początek praktyki, jaką było tworzenie Maupassanta pisarza. Za każdym razem, gdy Flaubert przebywał w Paryżu, zapraszał Maupassanta na niedzielny obiad, wykładał mu prozę i poprawiał młodzieńcze ćwiczenia literackie. Zapoznał go również z czołowymi pisarzami tamtych czasów, takimi jak Émile Zola, Ivan Turgieniev, Edmond Goncourt i Henry James. – Jest moim uczniem i kocham go jak syna-powiedział Flaubert o Maupassancie. Był to zwięzły opis dwojakiego związku: jeśli Flaubert był inspiracją dla pisarza Maupassanta, dostarczył również dziecko z rozpadającego się małżeństwa z przybranym ojcem. Nagła i nieoczekiwana śmierć Flauberta w 1880 roku była ciężkim ciosem dla Maupassanta.

Zola opisał młodego Maupassanta jako „wspaniałego wioślarza zdolnego do wiosłowania pięćdziesiąt mil po Sekwanie w ciągu jednego dnia dla przyjemności.”Maupassant był zapalonym miłośnikiem morza i rzek, co odpowiada za ustawienie dużej części jego fikcji i rozpowszechnienie w niej morskich obrazów. Pomimo braku entuzjazmu dla biurokracji, jego lata urzędnicze były najszczęśliwsze w jego życiu. Większość wolnego czasu poświęcał pływaniu i wyprawom wodnym po Sekwanie. Z opowieści takiej jak Mouche (1890; Fly) wynika, że te ostatnie były czymś więcej niż tylko wyprawami żeglarskimi, a dziewczyny, które towarzyszyły Maupassantowi i jego przyjaciołom, były zazwyczaj prostytutkami lub przyszłymi prostytutkami. Rzeczywiście, nie ma wątpliwości, że wczesne lata w Paryżu były początkiem jego fenomenalnej rozwiązłości.

Kiedy Maupassant miał około 20 lat, odkrył, że cierpi na syfilis, jedną z najbardziej przerażających i powszechnych chorób wieku. Fakt, że jego brat zmarł w młodym wieku na tę samą chorobę sugeruje, że mogła być wrodzona. Maupassant był nieugięty w odmowie poddania się leczeniu, w wyniku czego choroba miała rzucić cień na jego Dojrzałe lata i została zaakcentowana przez neurastenię, która również dotknęła jego brata.

podczas nauki u Flauberta, Maupassant opublikował jedno lub dwa opowiadania pod pseudonimem w niejasnych czasopismach prowincjonalnych. Przełom nastąpił w kwietniu 1880 roku, na miesiąc przed śmiercią Flauberta. Maupassant był jednym z sześciu pisarzy, kierowanych przez Zolę, z których każdy wniósł opowiadanie o wojnie francusko-niemieckiej do tomu zatytułowanego Les Soirées de Médan. Historia Maupassanta, Boule de suif („Kula tłuszczu”), była nie tylko zdecydowanie najlepszą z sześciu, jest to prawdopodobnie najlepsza historia, jaką kiedykolwiek napisał. W nim prostytutka podróżująca autokarem jest towarzysko traktowana przez swoich francuskich pasażerów, którzy pragną podzielić się jej zapasami żywności, ale wtedy niemiecki oficer zatrzymuje autokar i odmawia mu kontynuowania, dopóki nie opętał jej; pozostali pasażerowie nakłaniają ją, by go zadowoliła, a następnie odrzucają ją na resztę podróży. Boule de suif uosabia styl Maupassanta w jego ekonomii i równowadze.